Een kijkje in het Kremlin
De derde dag…’s ochtends stond een bezoek aan het wereldberoemde Kremlin op het programma. Tegen 0900u vertrokken we met de groep per metro naar het regeringscentrum van Rusland. Tegen 1000u arriveerden we daar, en we kregen de schrik van ons leven: Ruim 500 mensen stonden in de rij om het Kremlin te bezoeken! Het probleem was niet de hoeveelheid mensen, maar de veiligheidsmaatregelen die de Russen namen. Iedereen werd gefouilleerd, iedereen moest zich legitimeren en alles wat niet tot je kleding, portemonnee of fototoestel behoorde, moest je inleveren. Oktobrina vond dit iets te veel van het goede en besloot via een andere ingang het Kremlin in te sneaken.
Via het Alexanderpark begaven we ons naar de dienstingang van het Kremlin. Daar sprak Oktobrina met een dienstdoende ambtenaar van het Kremlin, die na enkele minuten de deur voor ons openhield. We konden, zonder enige controle, gewoon naar binnen lopen. Vervolgens regelde Oktobrina toegangspassen voor ons, waarna we het Kremlincomplex op konden.
Vooraf had ik het idee dat het Kremlin een regeringsgebouw was, dat omgeven was door een muur. Ik kwam echter bedrogen uit, want het Kremlin is een klein dorp dat op 28 ha grond ligt. Het Kremlin is omgeven door ruim 3 kilometer aan muren, met daaraan 20 vaak enorme torens. In het Kremlincomplex liggen enorm mooie gebouwen, zoals de kathedralen, het Groot Kremlinpaleis, de wapenkamer, het arsenaal en het Terempaleis. Vooral de kathedralen en het Groot Kremlinpaleis zijn enorm indrukwekkend.
De kathedralen in het Kremlincomplex zijn allen gelegen rondom het Kathedralenplein en iedere kathedraal heeft zo zijn eigen functie. We bezochten wat kathedralen en nadat we het een en ander gezien hadden, besloten we met een gedeelte van de groep naar het Nieuwe Maagdenklooster te gaan. Vol verwachting toog vooral het mannelijke gedeelte van de groep naar dit klooster, maar we kwamen erg bedrogen uit. Het maagdenklooster is een van de vele verdedigingswerken van het oude Moskou. Het klooster, dat vroeger als uitvalbasis voor de rijke Russen werd gebruikt, ziet er vervallen uit. Gelukkig zag de Russische overheid dit ook in en de buitenste muren van het klooster krijgen een grote opknapbeurt. Het kloostercomplex zelf is ook erg beadem nemend. Nog mooier is het Nieuwe Maagdenkerkhof, wat pal naast het klooster ligt. Op dit kerkhof worden de belangrijkste of rijkste Russische personen begraven. Het mooie van dit kerkhof is, dat de grafzuilen kunstwerken op zich zijn. Alle grote Russische namen liggen hier begraven en het ene graf is nog mooier dan het ander.
Vlakbij het kerkhof ligt ook het Olympisch Stadion van Moskou. Aangezien een van mijn hobby’s groundhopping (bezoeken van stadions) is, kon een bezoek aan het stadion natuurlijk niet uitblijven. Het probleem was echter dat er internationale Youth Games werden gehouden, waaraan ook Amerikanen meededen. Je kent het: Zeg het woord Amerika en alle toeters en bellen rinkelen. Zo ook in Rusland; de Russische regering zette dusdanig zoveel militia (= politie) in, dat het stadion absoluut niet bereikt kon worden. Mensen van de militia ompraten lukt niet en een communicatiefout tussen mij en een 17-jarig op macht belust broekie zorgde er bijna voor dat ik naar een van de strafkampen in Siberië werd toegestuurd. Na een uur in benauwde positie gestaan te hebben, mocht ik me snel uit de voeten maken.
De rest van de groep had de omgeving verkend en zag in de verte de universiteit van Moskou liggen. We pakten de metro en begaven ons naar de universiteit. Vanaf de verte zag het gebouw er wel grappig uit, maar toen we er uiteindelijk voor stonden, viel onze mond open van verbazing. Het gebouw was erg groot en enorm indrukwekkend. Daar moesten we absoluut naar binnen gaan. Het probleem was dat er geen excursies werden gegeven. We probeerden ons allereerst als studenten voor te doen, maar een beveiligingsbeambte kwam nogal dreigend naar ons rennen. Uiteindelijk besloten we de hoofdingang te nemen en het maar netjes te vragen. De beveiligingsbeambte die daar zat was onverbiddelijk: We kwamen er niet in, maar… Voor een kleine vergoeding zou hij eventjes naar het toilet gaan en 5 minuten wegblijven. We schoven 50 Roebel de man over tafel, waarna we naar binnen konden.
Het complex was enorm indrukwekkend van binnen. Marmeren vloeren, kolossale beelden, grote ruimtes en veel klaslokalen, erg veel klaslokalen. Toch was het gebouw vervallen; in de faculteitvleugels was er slijtage aan de vloeren, terwijl diverse deuren en muren er erg gammel uitzagen. Na een uurtje in het complex te hebben doorgebracht, begaven we ons via de hoofdingang weer naar buiten en liepen we, over het immens grote voorplein van de universiteit, richting de oever van de Moskva.
Daar aangekomen viel onze mond weer open van verbazing. We keken als het ware een afgrond in en we hadden een prachtig uitzicht op het Olympisch stadion van Moskou. Rechts van ons waren wat terrasjes en er was zelfs een skibaan. Tja, in de winter is het nogal erg kous en sneeuwachtig in Moskou, waardoor je makkelijk kunt skiën.
Na een korte stop besloten ik, Loes en Lieke (twee dames uit de groep die uit de buurt van Breda kwamen) om nog even terug naar het Alexanderpark te gaan. Na een korte stop bij de Mac zochten we de lekkere bedden van ons hotel op… De volgende dag stond namelijk de vierde dag in Moskou op het programma.