Vandaag kan ik een nieuw hoofdstuk in het grote boek van mijn gezondheidsavonturen toevoegen; Een schouder die (weer) uit de kom vliegt. Op het kantoor zorgt het natuurlijk voor de nodige hilariteit, zelfs het hoge bezoek uit Amerika maakt er grapjes over.
In Bangalore zijn er momenteel echt bizarre toestanden aan de gang. Het minst erge is dat elektriciteit en diesel sinds een kleine 4 dagen op rantsoen zitten. De overheid bepaalde vorige week dat het stroomverbruik in Karnataka (provincie waar ik momenteel verblijf) met 20% teruggeschroefd wordt en ‘s avonds gaat de stekker er letterlijk uit. Het is echt bizar om te zien dat alles op straat donker is. Voor mij betekent het dat ik ‘s avonds niet meer kan internetten, maar gelukkig is er een noodaggregaat die ervoor zorgt dat ik mijn laptop kan gebruiken, de koelkast blijft draaien en dat er in de woonkamer en slaapkamer 1 lamp het doet.
Een bezoek aan het ziekenhuis in India is anders dan in Nederland. Natuurlijk, de standaarden zijn er anders, de indeling is er anders, vanuit Westers oogpunt wordt er met hygiëne niet zo nauw omgesprongen en een bezoek bij de dokter duurt exact 5 minuten. De assistenten zorgen ervoor dat na 5 minuten de volgende patiënt de kamer binnenkomt en dat is toch redelijk ongemakkelijk. Oh, en voordat je een dokter bezoekt moet je ook even betalen; Omgerekend 1 Euro per minuut.
Veel mensen van buiten India die van de marktstad Madikeri naar Mysore onderweg zijn, of omgekeerd, krijgen onderweg een aangename verrassing. Midden het groene landschap in het zuidwesten van de provincie Karnataka wonen namelijk enkele duizenden Tibetaanse vluchtelingen. Zo word je het ene moment omgeven door Indiase invloeden en een half uur later waan je jezelf in het mystieke Tibet. In de Lonely Planet zag ik de betreffende teksten staan en nieuwsgierig dat ik ben toog ik er afgelopen zaterdag op uit om de Tibetaanse vluchtelingenkampen in de buurt van Bylakuppe te bezoeken.
“Happy birthday to you!” wordt er tegen een Indiase college gezongen, die afgelopen week zijn verjaardag had. Sinds kort hebben we op de afdeling een pot opgericht om taarten van te kopen tijdens speciale gebeurtenissen, dus ook verjaardagen. Waar we in Nederland het puur houden bij de felicitaties, een informeel babbeltje en vervolgens onze weg weer vervolgen, gaat het in India wat anders. Na het zingen snijdt iemand een klein stukje uit de taart, voedt de jarige het stukje taart en smeert vervolgens wat slagroom op de neus en wangen van de betreffende collega. Rare gasten, die Indiers. Maar er is nog wel meer wat opvallend is.
“Dit is een prachtige plaats…” verzucht Sumeet richting mij. Beiden zitten we met gekruiste benen op een groot plateau, laten de wind door onze haren waaien en genieten van het uitzicht, de rust en de wind. Een kleine 800 meter onder ons ligt het landschap van Devarayanadurga, ingeklemd tussen heuvels van tegen de 1000 meter hoogte. Het plaatje is adembenemend en het uitje is precies wat we beiden nodig hebben: Even weg uit het drukke Bangalore en even helemaal bijkomen.
Over precies twee weken zit ik in een vliegtuig, ergens boven het Midden-Oosten, op weg naar huis. Ja, nog twee weken en wat uurtjes en ik mag Nederland, België en de rest van Europa weer onveilig gaan maken! De komende twee weken zal het allesbehalve relaxen zijn in Bangalore; Er moeten nog veel dingen gebeuren voor het project waar ik momenteel op zit, mijn manager heeft extra taken naar me toe geschoven en in de tussentijd hang ik ook nog eens de trainer/coach/mentor voor de Indiase collega’s uit. Aankomend weekend wordt het nog flink werken, evenals volgende week, maar mijn laatste weekend in India wordt relaxen, shoppen en andere leuke dingen doen.
Mr. Ramesh kijkt een beetje betutteld rond in zijn wagen. “Mijn tank is half leeg en ik mag slechts 10 liter per keer tanken.” In India zijn er momenteel dieseltekorten. Sinds het begin van deze week is er een stop op diesel gezet en mensen mogen slechts 10 liter per keer tanken. Voor Mr. Ramesh, die gemiddeld twee keer per dag aan de pomp staat, is dat een doodsteek. Want iedere keer dient hij een tussenstop te maken en zijn drukke agenda komt nog meer onder druk te staan. Tel daarbij een twee daagse staking van taxi chauffeurs in Bangalore op, en je begrijpt dat Mr. Ramesh betere tijden gekend heeft.
Totaal meer dan 4 maanden in Bangalore zorgen er ook voor dat je wat vrije tijd spendeert in Bangalore, je sociaal leven hier begint op te bouwen, maar ook zo je plaatsen hebt waar je graag komt. In dit blog voer ik jullie graag mee met dat laatste; Enkele van de plaatsen die ik voor mijn dagelijks onderhoud of voor mijn vertier bezoek.
India staat bekend om haar kruiden, haar mystieke cultuur en Bollywood; De filmindustrie die na de filmindustrie in de Verenigde Staten de grootste ter wereld is. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Indiase mensen gek zijn op films. Tijd om eens een bezoekje aan de bioscoop te brengen. Drie weken geleden bezocht ik Narnia Prince Caspian en afgelopen weekend bezocht ik The Happening.
Over Nederland – Rusland hoef ik weinig uit te wijden, iedereen in Nederland zal wel flink geschikt zijn van het spel dat de heren voetballers op de mat legden. Een half uur na deze nederlaag verwerkt te hebben, kreeg ik een tweede schok te verduren. Ik werd wakker, deed het licht aan en zag een groot zwart iets over de witte muur tegenover me lopen. Ik wist niet wat het was en ik dacht dat ik nog half sliep. Dus snel mijn bril in de woonkamer gepakt en ik bleek het toch goed gezien te hebben… Een kakkerlak van minimaal 4 centimeter liep op zijn dooie gemak over de muur. Van de schrik bekomen pakte ik de anti insecten spray en binnen no-time was “Big K.” (Big Kakkerlak) naar het Nirvana gejaagd.
Goed nieuws vanuit India; De medicijnen lijken aan te slaan. Vanaf vorige week slik ik medicijnen om van mijn klachten af te komen en mijn gezondheid te verbeteren. Ik sta nu gelukkig fitter op dan wanneer ik mijn bed induik en de positieve lijn lijkt ingezet te zijn. Aankomende dinsdag wordt mijn eerste dag zonder de medicijnen, eens kijken hoe ik me dan houd en die positieve lijn vasthoud.
Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer