Stel… Je bouwt een nieuw vliegveld, dat een oud vliegveld moet vervangen dan plan je zorgvuldig van te voren en je zorgt ervoor dat alles tot op de puntjes nauwkeurig getest en gecontroleerd is. Om er zeker van te zijn, test je alles nogmaals opnieuw en bekijk je een maand voor opening nogmaals of alles goed verloopt. Dit is allemaal erg belangrijk, want we kennen allemaal de perikelen rondom Terminal 5 in Londen; Een grote chaos omdat de bagage afhandeling niet goed geregeld was. Hier in Bangalore hebben ze zo hun eigen manier van werken.

Dingen regelen, werken, uit eten met Nederlandse collega’s, een hoop boodschappen doen en die vervelende jeuk… Het leven van een Nederlander in India gaat niet over rozen. Gelukkig lijkt alles nu lekker zijn gangetje te gaan en het warme welkom in India was overweldigend. Alhoewel… De afgelopen week voelde ik me af en toe haast een celebrity.

“Martino, niet zo eigenwijs zijn, zorg goed voor jezelf en ga nu gewoon eens langs het ziekenhuis” zo vertelde een goede vriend me. “Meneer Mureau, na al uw klachten gehoord te hebben raad ik u sterk aan om morgen langs het ziekenhuis te gaan.” Verschrikt hoor ik een mevrouw van de CZ internationale helplijn aan. Sinds mijn aankomst in India sukkel ik een beetje met mijn gezondheid en ik besloot om voor de zekerheid CZ eerst te bellen voordat ik naar het ziekenhuis zou gaan. Dus ik mocht me vanochtend in het ziekenhuis in Bangalore melden. Met dank aan Wil .

Moe, maar voldaan zit ik achter mijn PC. De afgelopen drie dagen heb ik me flink uitgeleefd in de sportschool en ik ben lichamelijk helemaal leeg. Toch vond ik vandaag wat energie om een kleine 2.5 uur door Koramangala, de wijk waarin ik momenteel verblijf, te lopen en wat foto’s te schieten.

Luid vloekend slingert de bestuurder in de auto naast ons het ene Hindi scheldwoord na het andere richting het hoofd van de taxichauffeur. De chauffeur, niet Mr. Ramesh die vanwege persoonlijke omstandigheden naar zijn geboorteplaats Goa is gereisd, kijkt de man kil aan, loopt voor een Indiase man rood aan en laat dan zijn woede gaan. Jammer dat er geen popcorn en cola voorhanden is, want ik waan me in een slechte Bollywood film. Ik zak wat achteruit op de achterbank en laat het grappige gescheld met een glimlach langs me heengaan. Dit is immers India, het land van temperament en het land waar je met een auto 10 minuten kunt doen om een kruispunt over te steken, of binnen 5 seconden -met je ogen dicht-.

Toeterende auto’s, verkeersdrukte, ‘gekke’ Indiase mensen die langs alle kanten heen schieten en rennen om over te steken. Yep, dit is geen droom waar ik uit ontwaak, ik ben echt terug in India. Een kleine 24 uur geleden landde ik op het Hindustan International Airport van Bangalore en het voelt toch een beetje om weer ‘thuis’ te komen.