Op naar Devarayanadurga

Devarayanadurga

“Dit is een prachtige plaats…” verzucht Sumeet richting mij. Beiden zitten we met gekruiste benen op een groot plateau, laten de wind door onze haren waaien en genieten van het uitzicht, de rust en de wind. Een kleine 800 meter onder ons ligt het landschap van Devarayanadurga, ingeklemd tussen heuvels van tegen de 1000 meter hoogte. Het plaatje is adembenemend en het uitje is precies wat we beiden nodig hebben: Even weg uit het drukke Bangalore en even helemaal bijkomen.

Eerder die week maakten we plannen om het afgelopen weekend een uitje te maken. Sumeet was net terug van zijn vakantie in het Tibetaanse Leh en verbleef dit weekend dus in Bangalore. Een van de Service Managers, Prashanth, kent enkele spirituele plekken op zijn duimpje en op ons verzoek om een heilige plaats, midden in de natuur, met weinig toeristen, gaf hij direct als antwoord “Devarayanadurga”, een dorpje 60 kilometer ten noorden van Bangalore. Direct gaf Prashanth het verhaal achter deze heilige plek.

De legende van Rama

Rama, een heldhaftige persoonlijkheid in het Hindoeïsme, was een prins die demonen bestreed en overwon. Rama wordt in India als de zevende avatar (goddelijke reïncarnatie) van de God Vishnu beschouwd. Tijdens zijn reis van Sri Lanka naar het noorden van India, streek Rama bij het dorpje Devarayanadurga neer, dat toen nog niet bestond, om er te overnachten. De legende wil dat Rama met een pijl een gat in de aarde spleet om te drinken en dat het water vanaf dat moment uit de aarde kwam. Tot op heden is dat het geval en de plaats is een bedevaartoord geworden, waar weinig toeristen vanaf weten.

Geboeid en geënthousiasmeerd door de verhalen van Prashant, togen Sumeet, ik en Mr. Ramesh erop uit om de tempel op Devarayanadurga Hill te bezoeken. Na een ontbijt bij de Coffee Day arriveerden we rond de klok van half 11 aan de voet van de 1000 meter hoge heuvel. Ons eerste bezoekje zou ons naar de tempel aan de voet van de heuvel brengen. Na een klim van 600 meter arriveerden we daar en keken we rond. We besloten ook de tempel binnen te gaan en er een kijkje te nemen. Met name het uitzicht, de rust en de spirituele gedrevenheid van mensen deden ons verbaasd staan.

Op ontdekking in Devarayanadurga

Met de rust was het echter snel gedaan, want een klas van 60 schoolkinderen begon een ware invasie. Toen ze echter een blanke Nederlander zagen op Devarayanadurga gingen de ogen wijd open en maakte de herrie plaats voor geroezemoes. Vriendelijk zoals ik ben, begroette ik de groep met ‘hi!’. Terwijl ik door de groep heenliep kwam er een golf van ‘hi’s’ langs me heen, deden de jongens stoer en trokken de meisjes om een of andere reden verlegen weg. Sumeet en ik keken elkaar aan en moesten onze glimlach inhouden.

We hadden van Prashanth te horen gekregen dat er meer op de heuvel moest liggen en we zochten naar een weg naar boven. Na veel zoeken bleek de weg uiteindelijk achter een zooi struiken verstopt te zitten. Met Indiase en Nederlandse samenwerking werden de struiken overwonnen en werd de weg naar boven ingezet. Na ons door diverse nauwe spelonken geduwd te hebben, een middelste plateau even letterlijk links te laten liggen en een moeilijk pad naar boven te hebben gevonden, kwamen we op het hoogste plateau uit.

Om een of andere reden voelden Sumeet en ik direct dat er iets met dit plateau was. Nader onderzoek bracht ons bij oude en vervallen muren, enkele toegangspoorten en fundamenten van iets (later bleek op dit plateau een zeer oude tempel te hebben gestaan). Als twee kleine jongetjes gingen we op onderzoek uit en iedere hoek die we omsloegen bracht weer iets prachtigs met zich mee; Of een prachtig uitzicht, of een oude verbrokkelde muur, of een ander oud iets wat onze adem benam.

Maar er was meer, want de heuvel liep nog zo’n 100 meter door. Dus gingen we op ontdekkingstocht uit om het pad naar boven te vinden. Uiteindelijk werd dat gevonden en we togen naar boven. Daar aangekomen wachtte ons nog een verrassing; Een simpele tempel die aan de top van een heuvel stond, met een prachtig uitzicht op het omringende landschap. We zetten ons neer en bekeken in stilte de omgeving. Aangezien onze rust verstoort werd door een aantal andere mensen, besloten we af te dalen naar het middelste plateau, en daar eens lekker uit te rusten.

Even uitrusten

En dat uitrusten kun je beter uitwaaien noemen. Onder het genot van een adembenemend uitzicht lieten we heerlijk de wind door ons heen gaan, genoten we van de stilte en van het uitzicht. Ik voelde me weer helemaal opgeladen worden en net toen ik Sumeet wilde vragen of hij hetzelfde voelde, nam hij de woorden uit mijn mond. Opeens viel de blik van Sumeet op een markante zwarte lijn die kaarsrecht over de heuvel liep. Nieuwsgierig als we zijn togen we op onderzoek uit en de lijn bleek dwars door een tempel, de bron van het water en een markante steen op het middelste plateau te lopen. Sumeet wist niet wat het was. Uiteindelijk konden we er niet echt uitkomen wat het was en we lieten de mysterieuze zwarte lijn van Devarayanadurga voor wat deze was.

Na een tussenstop bij de Coffee Day reden we terug naar Bangalore. Het uitje was kort, maar ik had het even nodig; Het was een mooie en indrukwekkende dag, waar ik flink wat indrukken heb opgedaan. Devarayanadurga, wat een prachtige indrukken heb je me meegegeven!

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer