De laatste loodjes zijn nu echt in zicht; Nog een paar dagen en ik verruim het warme India weer voor ons koude kikkerlandje. Terug naar Breda met zijn ‘mooie slanke toren’, terug naar mijn appartementje, terug naar de familie, vrienden en kennis en terug naar de collega’s (ja, ik mis jullie allemaal ook hoor!). Toch zal ik met een beetje pijn in mijn hart India verlaten. De twee maanden dat ik hier heb verbleven, zijn enorm leerzaam, indrukwekkend en verruimend geweest en Koramangala is als een tweede thuis voor me geworden.

Er zijn van die momenten dat je het kikkerlandje waar je vandaan komt vergelijkt met het land waarin je jezelf bevindt. Die momenten had ik de afgelopen 4 dagen, toen ik druk bezig was met die culturele workshop in elkaar te zetten. Het was moeilijker dan ik had verwacht, want zet maar eens de cultuur waarin je 28 jaar woont summier in verschillende presentaties. Het is me na vier dagen analyseren, selecteren, vertalen, herschrijven en bekijken hoe ik de dingen moet brengen eindelijk gelukt. Het zaakje ligt nu bij Sumeet (die 3 jaar in Nederland heeft gewoond) en morgen heb ik zijn feedback in mijn inbox.

De afgelopen dagen waren er grote internetproblemen in India. Ten noorden van Egypte en ten zuiden van Marseille braken namelijk, op een nog onverklaarbare wijze, twee belangrijke kabels die het Midden-Oosten en India van internet voorzien. Het gevolg was dat er afgelopen woensdagmiddag lokale tijd 80% van India zonder internet zat, inclusief het kantoor in Bangalore. De problemen leken opgelost te zijn, totdat er voor de kust van Dubai een kabel brak, waarmee het internetverkeer weer een flinke klap kreeg. Ik heb het ook geweten, want de verbinding is momenteel retetraag. Een beetje raar dat in een tijdsbestek van 24 uur twee belangrijke internetaders het zomaar begeven. Sommige media hier schreeuwen de collectieve angstwoorden `Al Qaeda`.

*bzzzzzzzz* Op een irritante wijze word ik door een mug gewekt, die het nodig vindt om vlak langs mijn oor te vliegen. Half slapend denk ik `sodemieter op, kutbeest` en probeer ik de mug weg te slaan. Opeens voel ik een pijnscheut, ben klaar wakker en voel instinctief naar mijn schouder. Waar eerst spier, vet en bot zat, zit nu niets… Kut, schouder uit de kom en dat om 0300u `s nachts… Een typische Martijn actie weer.

Een beetje geschokt kijken de mensen rondom zich heen. Verbazing is van de gezichten af te lezen en grote ogen kijken me aan met de boodschap `dat meen je niet!`. Enkele ogenblikken daarvoor had ik het drugs- en gedoogbeleid in Nederland uitgelegd, met daarbij de opmerking dat er in coffeeshops geen koffie wordt geschonken. De schrik werd nog groter toen ik ze vertelde over De Wallen en over gelegaliseerde prostitutie. Het is dat sommige mensen een donkere huidskleur hebben, anders waren sommige collega`s waarschijnlijk rood weggetrokken. Culturele workshops en culturele clashes, heerlijk! Natuurlijk bestempel ik nu een uiterste uit de culturele workshop en ik moet eerlijk bekennen dat de workshop geslaagd is. Toch ging het er weer typisch op zijn Indiaas eraan toe…

Phoe, het was me een drukke week zeg. Lekker druk op het werk, na het werken lekker flink gesport en geluierd. De afgelopen twee dagen had ik zelfs meer zin in mijn bed te liggen, dan wat andere activiteiten te doen. Indiase moeheid zal ik maar zeggen. Op het moment van schrijven is het op de kop af nog twee weken, en dan keer ik terug naar Nederland. De tijd is redelijk snel gegaan en de laatste loodjes komen eindelijk in zicht. Een van die laatste loodjes is het geven van een culturele workshop over Nederland aan de Indiase collega`s. Dit weekend wordt het geen relaxen voor mij, maar eens goed nadenken over Nederland en welke elementen ik precies in de workshop wil gaan stoppen. Het begin van een drukke week dus.

Nou, ik heb het de afgelopen dagen geweten zeg. Cynische opmerkingen over een ijzersterke Indiase mug, spastische bewegingen, van een mug een olifant maken en de vragen wat ik allemaal in mijn slaap doe, vlogen vanuit Nederland en in India over me heen. Het leukste moment was nog wel de schoudermassage die ik afgelopen dinsdag van een van de schoonmaaksters kreeg. Mijn hele appartement zat vol met vrouwen van de schoonmaakafdeling, die in Karnatakaans flink over me aan het geinen waren. Mug, bedankt…

Het begint stilletjes aan een kleine traditie te worden: Zodra het weekend is pak ik de rugzak en trek ik er, al dan niet samen met Laurens, erop uit om de omgeving van Bangalore te verkennen. Zo ook afgelopen zaterdag, toen Laurens Mr. Rathan vroeg of hij leuke dingen in de omgeving van Bangalore wist. Natuurlijk wist Mr. Rathan wat, dus togen we er op de nationale feestdag Republic Day erop uit. Om 0900u stonden Laurens en Mr. Rathan voor mijn deur, maar een kleine verslaping vertraagde de hele boel. Rond 0930u togen we naar onze eerste bestemming: De ISKCON tempel aan de rand van Bangalore.