Een typische ‘Martijn actie’

*bzzzzzzzz* Op een irritante wijze word ik door een mug gewekt, die het nodig vindt om vlak langs mijn oor te vliegen. Half slapend denk ik `sodemieter op, kutbeest` en probeer ik de mug weg te slaan. Opeens voel ik een pijnscheut, ben klaar wakker en voel instinctief naar mijn schouder. Waar eerst spier, vet en bot zat, zit nu niets… Kut, schouder uit de kom en dat om 0300u `s nachts… Een typische Martijn actie weer.

Na wat capriolen te hebben uitgehaald ben ik binnen een paar minuten bij de telefoon en heb ik de werkzame mensen hier gebeld, die binnen een minuut voor mijn deur staan. Intussen heb ik me op de bank gezet en ik voel de pijn heviger worden, ik voel me heel licht worden in mijn hoofd en de kleuren schieten voor mijn ogen voorbij. `Kut, het zou toch niet zijn dat ik ga flauwvallen?` hoor ik mezelf hardop zeggen. Ik concentreer me op mijn ademhaling, omarm de pijn en hoor de mensen binnenkomen.

Die zijn op het eerste gezicht ontdaan van hetgeen wat ze zien. Mr. Ganesha (een van de servicemedewerkers) schrikt zichtbaar en weet niet wat te doen. Dan moet je iemand dus, terwijl je flink pijn, flinke slaap en een licht gevoel in je hoofd hebt, mensen ook gaan vertellen wat te doen. Dus Mr. Ganseha belt de manager, die niet weet wat er aan de hand is en die in aller paniek hier naar toe komt. Na een kleine 15 minuten voel ik mijn schouderspieren zich samentrekken en *hopla* de schouder zit erin.

Redelijk bizar allemaal. Na wat schouderoefeningen en een babbeltje met de manager doet de schouder het weer, maar ik voel nog steeds flinke pijn. Ik kijk het over een paar uur aan of ik naar het kantoor kan, maar slapen zit er voor de eerstkomende uren niet meer in. Heeft iemand trouwens paracetamol liggen? Lange leve de Martijn actie’s!