Newcastle United – NAC Breda
Na een gestreste en drukke maandag waar de eerste tekenen van wedstrijdspanning al zichtbaar werden vertrokken we zo rond de klok van half 6 uit Zevenbergen. 7 personen, 2 auto’s, de nodige trays juup, smirnoff en sinas in de kofferbak en uiteraard kon ook de fles bacardi niet ontbreken. De Makro en plaatselijke super hebben het geweten. Omstreeks half 7 arriveerden we in Rotterdam om de boot naar Hull te vatten. Een uur duurde het toen nog voor de eerste pints werden genuttigd (leve de digicam met weergave van de tijd!!). Uiteraard niet voor de hut werd aangekleed met de nodige geel-zwarte prullaria. Het moet ongeveer dit moment zijn waar we erachter kwamen dat zakken met brood, flessen cola, kisten met appels en ander gezonds nog bij ondergetekende in de keuken lag. Geen baco dus…
Op de boot waren we van alle gemakken voorzien, casino, restaurant, bar, bios, en een heus entertainment-programma. Echte tritzers komen uiteraard niet verder dan de bar, zo geschiedde. Na een rondje over de boot beloten we om maar weer eens onder de tap te gaan hangen en raakten we in gesprek met 2 Fransen uit Sochaux die tegen ons begonnen te ouwehoeren over een of andere “Henk Vos avec les boots blancs”. Goeie spits die er veel scoorde vonden zullie.
Voor ons morgen een grote dag, stadiontour van Hull naar Newcastle dus wij besloten om tegen 12-en de laatste pint uit te maken. Toen de schrijver dezes na een verkwikkende nachtrust de ogen opende zag hij Hull. Na een op en neer golvende bootreis gloorde de kust van het beloofde (ei)land! Het kostte niet veel moeite om iedereen bij elkaar te halen voor vertrek, we stonden te popelen. Na een enerverende rit waarbij we enkele doodsangsten uitgeslagen hebben kwamen we aan bij wat we dachten het stadion van Hull FC. Niet dus, een local rugbyteam met een stadion dat nie echt de moeite was. Dat het chilly was werd meteen duidelijk, punt 2 op de vergeetlijst was de jas…
Links rijden went snel en al iets comfortabeler reden we door York (leuk stadje) verder naar het noorden. Next stop: Middlesbrough FC. Gelukkig zijn de grotere stadions in Engeland perfect aangegeven en probleemloos arriveerden we nog voor de middag in Middlesbrough. Na wat fotokes met NAC volk tussen de local wannabee-abe’s werden we aangesproken door een ouwe taaie die voor ons ging regelen dat we het stadion in mochten! Uiteraard zijn we met onze held op de foto geweest en onze vriend was niet te beroerd de NAC-vlag ter hand te nemen. We mochten dus even het stadion in voor een foto. Het bleek onze lucky-day want de meneer van de beveiliging werd held nr. 2 toen hij ons een rondleiding gaf die ons via de kleedkamers, en het stadion van binnen alle bezienswaardigheden toonde. Schitterend stadion, aardige mensen en een mooie rondleiding. Verder besloten we de fanshop even uit te checken. Zo groot, zo veel moois, we kunnen het nie laten liggen. Ferry is hier begonnen aan een rijkelijke verzameling sjaals en ook Martijn, Paulus en myself zijn even aan het shoppen gegaan. Nog maar een foto met de Stoepmobiel en de groep voor het Riverside Stadium and off we go!
Off we go naar Sunderland A.F.C. waar we iets minder gastvrijheid troffen. Wedstrijddag dus mochten we niet naar binnen. Ook bij dit schitterende stadion weer een maar mooie pix voor het nageslacht geschoten en een rondje lopen dan maar. Aan het einde van de ronde kwamen we een poort tegen die wel erg open stond dus naar binnen gingen we. De security-man haalde via de portofoon zijn baas over om ons toch een blik van binnen te gunnen. “They’re playing Newcastle tomorrow!” bleken de sleutelwoorden van deze vriendelijke meneer om ons toch binnen te mogen laten. Beetje ouwehoeren en ook hier waren de mensen overtuigd van het feit dat wij gingen winnen. Das mooi! Door het decor van DE wedstrijd morgen: St. James’ Park.
We hadden eigenlijk besloten dat we eerst naar het hotel wilden gaan maarja, dan cross je de stad binnen en zie je daar het schitterende stadion liggen, midden in de stad. Die verleiding was voor de 7 stadiongeilen niet te weerstaan. Autoke parkeren en al snel werden we verwelkomd door een groepke NAC-ers die in de Strawberry zaten. Beetje ouwehoeren en aan de gele rakkers natuurlijk. Met zn allen op de foto voor het stadion en een dag later in de Evening Chronicle met 30 lads!
Daarna even een rondje gaan lopen en wie kom je tegen: Sir Bobby! Hopelijk voor Paulus komt deze grijze en bijzonder sympathieke man niet te vaak langs wanneer onze “king of the paulusdance” aan het pinnen is (Paulus liet namelijk alles uit zijn handen vallen voor een foto). Uiteraard laten we ons die kans niet ontnemen en op de foto gingen we! Na een paar mooie foto’s (nog meer foto’s inderdaad. Voor de liefhebbers hebben we een cdke meej een stuk of 700 eigen foto’s) trokken we richting hotel.
Novotel Newcastle om precies te zijn, uiteraard geregeld door onze Tritzende Fredje! Waarvoor hulde. Even omkleden, de privécollectie pils aanspreken en terug naar St. James’ Park voor de training. Via de hoofdingang liepen we langs de kleedkamers de catacombe door om het veld van Newcastle United te betreden (ik geloofde het zelf ook niet). Met 200 man namen we plaats op de hoofdtribune waar we een schitterend uitzicht hadden op de training van de onzen. Uiteraard ook hier de nodige foto’s (hoe komen we anders aan 700 stuks…).
Toen de training tegen zijn eind liep zijn we vertrokken. 3 gingen lekker een lagertje pakken in de Strawberry terwijl de andere 4 de mogelijkheid aangrepen om naar Sunderland- Huddersfield Town te gaan (2e ronde Carling Cup). In een heerlijk harde wedstrijd won 2e divisieclub Huddersfield overtuigend met 2-4. Jammer dat het al 1-2 was toen we binnenkwamen, maar we zijn geweest!
En zo kwam een einde aan een schitterende dinsdag waar menig jongensdroom uitkwam. 3 Stadions van binnen mogen bekijken en een mooie rondleiding in het Riverside Staduim. De reis kon al niet meer kapot.
Woensdag brak aan! De grote dag waar we allemaal zo lang naar uit hebben gekeken. Woorden kunnen deze dag niet beschrijven, daar moet je gewoon bijgeweest zijn. Afijn toch maar een poging doen.
Na een niet zo lekker maar wel erg vet Mac Ontbijt togen we via de metro naar het centrum. Op tijd uiteraard want van deze dag wilden we niks missen. Uurtje of 10 zal het zijn geweest. De juupkes vlogen er doorheen toen we kuierend door de stad aan het zoeken waren naar een leuke kroeg met wat geel-zwarte bekende koppen. De eersten waren meteen nie de minsten: Burgemeester Rutten en voorzitter Van der Hoeven waren op de bigg market aan het genieten van de sfeer. Niet lang daarna was het een groot geel-zwart feest daaroow in hartje Newcastle. Met de Evening Chronicle op zak genoten we van het feest. Zo rond 5 uur vertrokken we naar de Strawberry om het pre-matchen daar lekker voort te zetten. Ook daar in de stampvolle aardbei veel bekenden. Gezellig was het zeker en al ouwehoerend vlogen weer verscheidene pilseners door de kelen die tussen het drinken door opgewarmd werden voor de Big Match.
Snakkend naar adem en een illusie wat bergbeklimmen betreft armer arriveerden wij op ons plekske. Hoogmoed komt voor de val, dat heeft uw reporter aan den lijve kunnen ondervinden toen hij met goede moed in straf tempo de trappen van de tempel besteeg. Eenmaal aan de top weinig praatjes meer. Na het ophangen van naar schatting 12 meter doek zagen wij dat er vlak naast de ingang een mooie “ereloge” vrij was met iets van 20 plaatsen. Mooi: “gereserveerd: Tritzers/Combilozen”. Na een bezoek aan het toilet bleek echter dat de plaatsen van uw reporter waren ingenomen door niet zo vriendelijke medesupporters. Uiteraard verliest uw reporter zelden zijn zelfbeheersing en weet hij met het ietwat overdreven meezingen en wijzen van NAC-liederen deze mensen te verjagen.
Heerlijke wedstrijd. Verliezen zat er dik in, als we dan toch eruit gaan mogen Shearer en Bellamy (wereldkoppel) ze maken ook! Geweldige wedstrijd, heerlijke sfeer. Wat een entourage. Superlatieven schieten te kort om deze avond te beschrijven. NAC was een maatje te klein maar dat geeft niks. Jammer dat sommigen bang leken te zijn maar vreemd is het niet. Collega- combilozensiteopvuller Don Leon verwoordde het schitterend: “Onbeschrijfelijk. Na een kwartier na de wedstrijd begon iedereen plots te beseffen dat de wedstrijd ook daadwerkelijk afgelopen was. Beduusd liep iedereen het vak uit. Niemand leek goed te bevatten wat voor prestatie we als supporters deze avond hadden weggezet.” Niks aan toe te voegen. Met een geweldig gevoel liep uw reporter het stadion uit, ik kan me niet herinneren dat ik me zo gevoeld heb na een verlies.
Aangezien The Strawberry wel erg vol zat en we niet binnen mochten besloten we om na een clothes-change de stad in te duiken. In The Gaten vonden we de perfecte plaats om lekker na te ouwehoeren met andere NAC-ers en het bier te laten vloeien: De Lodge. Na verscheidene pints, of voor de liefhebber kouwe koffie meej opgeklopte melk in een bierglas (Paulus, Stoepke). Ging de NAC-cd aan en daarmee gingen alle remmen los. In de polonaise door de Lodge in Newcastle, heerlijk. Om ikweetniehoelaat pakten wij de taxi naar het hotel aangezien we buiten geveegd werden in de Lodge. De taxichauffeur, die dacht dattie zich op een racebaan bevond, was een goeie. Dattie voor NUFC was vergeven we hem.
Wakker worden meej een gezonde kater na een wedstrijd van NAC is vaak een goed teken. Zo ook vandaag. Aan het ontbijt bij de Mac (Big Mac-menu’s, kipnuggets en een quarterpouder with cheese voor uw schrijvert vonden gretig aftrek) scheurden we naar Leeds alwaar de plaatselijke United A.F.C. een bezoekje gebracht werd.
Naarmate de week vorderde bleek de gastvrijheid onevenredig te lopen aan het aantal geconsumeerde liters bier. We werden bij Leeds vriendelijk maar vooral heel dringend verzocht om even op te zjetsen. Wij weg dus. Komen we toevallig een groep NAC-ers tegen die McLelland (Ex Engels international en ooit een groot Leeds speler) hebben weten te strikken voor een rondleiding. Wie zijn wij dan om even aan te sluiten bij deze heren? Na ook hier alle ins en outs van het stadion gezien te hebben en u raad het al: de nodige foto’s te hebben gemaakt, de plaatselijke abe look-a-like te hebben versierd en vastgelegd, vervolgden wij onze weg naar Hull. Aankomst- en vertrekplaats in Engeland.
Wat is een vertrek vanuit Hull zonder het stadion van Hull City te hebben bezocht? Geweldig oud stadion! Werkelijk schitterend!! Typisch Engels met oude staanplaatsen en alles wat je verwacht in een stadion van een 3e divisionist in Engeland. Alleen sinds enkele maanden buiten gebruik. Eeuwig zonde is de enige passende conclusie. Rondje lopen dus (voor zover mogelijk) en op een creatieve manier je weg naar binnen vinden als alles dicht is. Nou, dan willen we het nieuwe ook wel even zien! Na een distributiecentrum voor het nieuwe stadion aan te hebben gezien (ik zal u de namen van de heren die dit dachten besparen) kwamen we toch bij het Kingston Communication Stadium in Hull. Een stadion waar zo’n 25.000 mensen in passen, kosten ruim over de 100 miljoen euro. 3e divisie dames en heren. Niet te geloven. Na ook hier de bekende vraag te hebben gesteld werden wij opnieuw rondgeleid door een geweldige, aardige man die alle tijd nam voor ons. Als voleerd Japanners klikten we er ook hier weer op los waarna we in de top van het stadion aan de praat raakten met onze tourguide. Aardige man, die binnenkort de foto’s op zijn e-mail ziet. Helaas moesten wij vertrekken want onze boot vertrok om 7 uur. Na even twijfelen besloten we om toch maar niet heel Engeland door te rijden, vrijdag naar Arsenal- Newcastle te gaan en pas terugkeren als we alle stadions hebben gezien, maar gewoon naar de Pride of Hull te karren en terugkeren naar Nederland.
Dat het op een boot gezellig kan zijn werd weer eens onderstreept. Verschillende groepen bekende NAC-supporters zaten ook op de boot en de pilseners en koude koffietjes waren niet aan te slepen. Uiteraard werd het entertainment-programma danig in de war getrapt en toen de laatsten de videocamera uitdeden en de laatste blikskes leegden moet de zon al zijn opgekomen. Aan alle mooie dingen komt een eind, zo ook aan de trip naar Engeland. Een ding is zeker: dit was niet onze laatste keer in Engeland, daar gaan we nog veel wedstrijden zien. We mogen hopen dat we binnenkort weer achter ons eigen NAC aan mogen!