Kanchipuram, een van de heilige steden in India

Kanchipuram

Kanchipuram, liefkozend De Gouden Stad genoemd, was onze bestemming van vandaag. Een andere naam is De Stad van de Duizend Tempels. Dat hebben we ook geweten, want nadat je Kanchipuram binnen rijdt, vliegen de tempels en de Indiase hectiek je om de oren. We hadden de ambitie om 998 tempels niet te bezoeken en alleen de Kailashanatha Temple en de Sri Ekambareshwara Temple te bezoeken. De eerste tempel is de oudste tempel van Kanchipuram en ook een heerlijk rustige tempel. De tweede tempel is de meest drukste tempel, die ook nog eens een hele belangrijke tempel in het Hindoeïsme is. Het beloofde een zeer interessant, culturele dag te worden.

In de vroege ochtend stonden we op en vertrokken we met de bus naar Kanchipuram, een stadje dat op 80 kilometer en zo’n 2 uur rijden van Mahabalipuram ligt. Het was een tocht langs het platteland van India, en dat beloofde een mooi kijkje in het dagelijks leven buiten de stad te worden. Op de wegen, waar je normaal zo’n 100 kilometer per uur mag rijden, krioelde het van het vee, de schoolkinderen, fietsers en gaf het mooie doorkijkjes naar de mensen die op de landen werken.

Het was voor Liesbeth een feest van verbazing. 3 kinderen op een motorbike? Geen probleem, en er kan nog makkelijk een vierde bij gepropt worden. En als dat niet kan, dan pak je gewoon een toektoek, waar met gemak 15 tot 20 kinderen in gepropt kunnen worden. Wat ook opvalt is dat ieder schoolkind wel een andere kleur aan schoolkostuum heeft. Toen we door een klein stadje reden, waren de kleuren een lust voor het oog. De grijze kostuums van de staatsscholen wisselden elkaar af met de kleurrijke groene, blauwe en rode kostuums van de private scholen. Het is ook leuk om te zien hoe het verkeer op elkaar is ingespeeld. Alhoewel het recht van de grootste, het sterkste is, is er toch een zekere georganiseerde chaos in het geheel. Als een motorbike of een voetganger wil oversteken, past het verkeer zich gewoon aan. Het stopt even, of zoeft langs de persoon langs. Die georganiseerde hectiek, met alle mooie kleuren van de gebouwen en de mensen, maken het geheel een prachtig plaatje dat je vanuit een veilige bus mooi in je kunt opnemen.

Aankomst in Kanchipuram

De binnenkomst in Kanchipuram herinnerde me gelijk aan die heerlijke Indiase hectiek, maar ook aan de rijke en indrukwekkende cultuur en geschiedenis die India heeft te bieden. Kanchipuram is letterlijk vertaald “De Gouden Stad”. Tussen de 6e en 8e eeuw was het de hoofdstad van de Pallava heersers, die via onze tijdelijke thuisbasis Mahabalipuram de rest van Zuid-Oost Azië Indianiseerden. De Pallava maatschappij was vrij open en tollerant ten opzichte van andere culturen en geloven. De Pallava koningen hadden dan ook de stelregel dat ieder geloof in hun maatschappij welkom was en dat Kanchipuram het episch centrum van openheid en tollerantie mocht zijn. Mensen die het Boeddhisme of het Jain geloof als overtuiging hadden, konden zonder beperkingen hun erediensten in de stad houden. Dit leidde vervolgens ertoe dat belangrijke kunstenaars en ambachtslieden van die geloven uit de regio naar Kanchipuram trokken en meehielpen aan de pracht en praal van Kanchipuram.

Want als je door de stad heen loopt, dan ademt de stad in alle opzichten diversiteit, een mooie cultuur en een indrukwekkende historie uit. Het is dan ook niet gek dat de stad een van de zeven belangrijkste historische steden in het Hindoeïsme is. Overal waar je kijkt, vangen tempels het blikveld. De ene tempel kleurrijker dan de andere, en de andere tempel weer indrukwekkender dan de andere. De stad heeft ook een indrukwekkende Zijde Industrie, waar duizenden gezinnen uit Kanchipuram hun kost verdienen.

De Kailashanatha Temple

Na een korte rit door de stad kwamen we aan bij de Kailashanatha Temple. De tempel ligt aan de rand van de stad en is gewijd aan de god Shiva. De tempel werd omstreeks de 8e eeuw gebouwd en wordt gezien als een van de meesterwerken uit die tijd. Enerzijds is de Kailashanatha Temple de enige tempel vanuit die tijd die intact bleef en geen ingrijpende veranderingen onderging. Anderzijds omdat de tempel dus goed intact is gebleven.

Het had weinig gescheeld of de Engelsen hadden de tempel flink geruïneerd. Ze besloten namelijk om het geheel wat extra elan en restauratie te geven en dat werd een miskleun van formaat. In sommige delen, met name links achter in de tempel, zie je vrij slechte restauratie werkzaamheden. Gelukkig beseften de Engelsen dat ze de boel niet mooier erop maakten en stopten ze de restauratiewerkzaamheden. Het hoofdgedeelte van de tempel heeft de vorm van een berg, uiteraard om de koppeling naar Kailashna (de woonplaats van Shiva) te maken. Daar rondom heen staan diverse prachtige beelden in de omheinende muur, die eeuwenoud zijn. De tempel is ook nog eens een oase van rust, waar je even heerlijk en rustig doorheen kunt kuieren. Even weg van al die Indiase hectiek. Dat beseften we ook, en we lieten alles inwerken. Als je dan beseft dat deze tempel al 14 eeuwen hier staat, maakt je best wel nederig. En ook een leuk weetje: Dezelfde koning die deze tempel liet bouwen, liet ook de Shore Temple in Mahabalipuram bouwen. De gelijkenissen zijn er zeker te zien!

Nadat we klaar waren met onze bezichtigingen, mocht Liesbeth nog de celebrity uithangen. Immers, een knappe Nederlandse dame met mooie blonde lokken, is niet een alledaagse verschijning in India. Vooral als het beveiligingspersoneel vraagt of ze even op de foto met haar mogen. Dus daar stond Liesbeth, geflankeerd door twee serieus kijkende beveiligers met doorgeladen geweren. Het zorgde er gelijk voor dat er nog een dame op Liesbeth afkwam, die haar wat bloemen in haar haar wilde doen. Dat ze er 1 dollar voor vroeg… Ach, dat is wel veel. We gingen uiteindelijk overstag en met twee mooie paarse bloemen in het haar, stal Liesbeth de rest van de dag de show in Kanchipuram.

Op naar de Sri Ekambareshwara Temple

Want onze volgende stop was de Sri Ekambareshwara Temple. Wil je naar een van de echte heiligdommen van het Hindoeïsme, dan moet je deze tempel bezoeken. Van de vijf Shiva tempels in het zuiden van India die gelinkt zijn aan een van de vijf elementen, is dit de tempel die gewijd is aan het element Aarde. De entree van de tempel, een Gopuram van zo’n 60 meter hoog, laat blijken hoe belangrijk deze tempel in Kanchipuram is en is ook gelijk de hoogste in Zuid India.

Als je de Sri Ekambareshwara Temple bezoekt, dan kom je er voor 1 heiligdom: Een Mango Boom, waarvan de geschriften zeggen dat deze 3.500 jaar oud is. De oorspronkelijke vier takken van de boom zouden ieder een aparte mangovrucht met een aparte mangosmaak geboden hebben, en zouden symbool staan voor de vier Vedische Boeken. Jammer genoeg zijn er nog maar 2 van de vier takken over. De boom is heilig omdat hier de god Shiva en Kamakshi zich in het echt verenigd hebben. Je ziet dan veelal pas getrouwde stelletjes, die een rondje rondom de boom mogen lopen om zo de gunst van Shiva te krijgen. Dat hebben wij dus ook gedaan, en hopelijk heeft Shiva onze liefde en samenzijn begunstigd. Oh, en het is wel de bedoeling dat wanneer stelletje kinderen krijgen, zij hier terug moeten komen om samen met hun kind(eren) een hommage in Shiva te geven.

Behalve deze significante religieuze betekenis, is de tempel vanuit architectuur oogpunt geweldig. Wat ook geweldig is, is dat je gewoon ergens kunt zitten en kunt gadeslaan hoe mensen hun geloof beleven. De een zit in een diepe meditatie, de ander praat graag met een vriend of vriendin en weer een ander bidt op de vloer. Als de Indiase mensen je vervolgens alles ziet gadeslaan, is een vriendelijk praatje zo weer gemaakt. Het “Where are you from” wordt snel opgevolgd met “What is your Good Name?” en ervaringen en inzichten worden lekker uitgewisseld. In het geval van Liesbeth kwam er ook nog eens bij dat ze weer als een celebrity op de foto mocht. En na een paar keer was ze het inmiddels wat zat geworden. Dus hup, terug naar de bus.

Bizarre gebeurtenis in Kanchipuram 🙂

Toch was ik een beetje benieuwd geworden naar het straatleven van Kanchipuram en ik maakten een piepklein rondje voor de tempel. Een straatverkoper zag me, een begroeting was gedaan en mijn non-verbale vraag om een foto te maken werd positief beantwoord. De verkoper ging er goed voor staan, maar veranderde zijn houding ineens in een yoga-achtige gebedshouding. De foto was snel gemaakt, evenals een vriendelijke knik om vaarwel te zeggen. Als iemand zich dan voor je voeten in een gebedshouding op de grond gooit, dan is dat wel een zeer ongemakkelijk moment. Ik heb me dus maar snel even uit de voeten gemaakt, terwijl de man vervolgens omhoog naar Shiva keek en hem bedankte.

Het was ook gelijk het einde van de toer door Kanchipuram. We togen terug naar Mahabalipuram, waar we nog 1 nachtje verblijven. Morgen gaan we naar de oude Franse kolonie Pondicherry, waarbij we ook nog eens tussenstop in Sadras Fort maken. Het fort was ooit door Nederlandse kolonisten gebouwd en herinnert aan de tijd dat ook Nederlanders hier hebben gezeten. Ik ben zeer benieuwd naar de indrukken die we morgen gaan hebben. En mijn metgezel, die mag dat met een prachtige, mooie nieuwe sjaal van zijde doen, die zij in Kanchipuram op de kop heeft weten te tikken!

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer