Dieseltekorten in India

Dieseltekort

Mr. Ramesh kijkt een beetje betutteld rond in zijn wagen. “Mijn tank is half leeg en ik mag slechts 10 liter per keer tanken.” In India zijn er momenteel dieseltekorten. Sinds het begin van deze week is er een stop op diesel gezet en mensen mogen slechts 10 liter per keer tanken. Voor Mr. Ramesh, die gemiddeld twee keer per dag aan de pomp staat, is dat een doodsteek. Want iedere keer dient hij een tussenstop te maken en zijn drukke agenda komt nog meer onder druk te staan. Tel daarbij een twee daagse staking van taxi chauffeurs in Bangalore op, en je begrijpt dat Mr. Ramesh betere tijden gekend heeft.

In India gaat het niet zo heel erg goed. De inflatie ligt hier boven de 10% en de nieuwe regeringspartij heeft een flinke uitdaging voor de kiezen gehad. De Amerikanen willen nucleaire technologie aan India geven en de huidige regeringspartij vond dat wel leuk. De oppositie en een groot gedeelte van de Indiase bevolking vond dat echter niet een leuk idee en er waren felle geluiden te horen over de deal.

Het leidde uiteindelijk tot een kleine crisis, waarin de oppositie in twee kampen verdeeld was. Het ene kamp was tegen, omdat je ergens tegen moet zijn en omdat de Indiase aard eenmaal is om tegen iets te moeten protesteren. Het andere kamp, in de meerderheid, is tegen omdat het om Amerikanen gaat. De gevoelens tegen Amerikanen in India zijn flink negatief en mensen ergeren zich kapot aan het kolonisatiegedrag en de holle retoriek over ‘the war on terr… ehrrr… energy’ dat de Amerikanen globaal vertonen. De regeringspartij heeft de horde nipt genomen en de deal gaat door.

Nieuwsgierig als ik altijd ben, hou ik me graag op de hoogte wat er wereldwijd afspeelt. Zie het als de mechanismen achter de hedendaagse processen proberen te begrijpen. Wat ik niet begrijp is dat Amerikanen nucleaire technologie aan een instabiel land als India -dat ook nog eens in een instabiele regio ligt, gezien de gespannen relatie met atoomlanden zoals Pakistan en China- beschikbaar stellen, terwijl een stabieler land als Iran constant allerlei holle retoriek over zich heen gegoten krijgt wanneer het nucleaire energie wil winnen.

Goed, ik begrijp het wel. Iran heeft olie, verkoopt de olie sinds korte tijd niet meer in Dollars (de Dollar heeft geen koppeling met goud meer, maar indirect met olie) en loopt niet in de pas van wat de Amerikanen willen. Vervolgens komt de retoriek en bangmakerij over terrorisme weer de hoek omzetten en wordt er gegooid met de nucleaire capaciteiten en gevaren van Iran. Media lopen als schoothondjes achter de machthebbers aan en weten niet hoe snel ze het nieuws moeten verspreiden dat Iran bezig is met nucleaire wapens. Het grappige is dat VN onderzoeken keer op keer aantonen dat Iran de capaciteit, de mogelijkheid en de ambitie niet heeft om nucleaire wapens te maken. “Maakt niet uit”, denken onze grote vrienden aan de andere kant van de plas. “Energievoorraden moeten veilig gesteld worden”. En we zien in Irak waar dat toe leidt; Officiële cijfers praten over 650.000 doden, onofficiële cijfers een meervoud. Het aantal loopt in de toekomst op, omdat in de munitie van ‘The Coalition of the Willing’ verarmd uranium is verwerkt. Een goedje wat je na een paar jaar nekt als dat in je lijf terecht is gekomen. Maar ook onze ‘vredesmissies’ en ‘opbouwmissies’ in Afghanistan laten zien waarvoor we werkelijk aan het ‘opbouwen’ zijn, of waar we werkelijk ‘vrede’ aan het handhaven zijn. In Nederland hoor je er weinig over, ook niet verwonderlijk als je kijkt naar het journalisme dat zich laat kenmerken als ‘volgzaam’ en aboluut niet kritisch tegenover de wantoestanden die momenteel in Nederland en wereldwijd plaatsvinden.

Ach, ik laat het globale maar achter me, want ik heb ook mijn eigen beslommeringen. De gezondheidsklachten lijken ver over. Afgelopen maandag had ik de uitslagen van het ziekenhuis. “Een gezonde Nederlandse jongen”, zo klonk het uit de mond van de dokter. Hij wilde geen verdere onderzoeken doen en gaf aan dat ik even flink wat rust moest pakken. Later die dag had ik een discussie met iemand op het kantoor over voeding en drinken… Drie keer raden wat eruit kwam… Ik heb wekenlang verontreinigd water gedronken. Op het kantoor staan namelijk van die grote bidons met waterflessen, waar je uit kan tappen. Iedere keer als mijn flesje leeg was, tankte ik van daaruit bij. Slecht idee, want het water is niet veilig. Vanaf het moment dat ik hier achter kwam, ben ik overgegaan op flessen water en warempel… De gezondheid gaat met sprongen vooruit!

Hopelijk hou ik de komende 20 dagen de stijgende lijn vast en kom ik op en topfit weer terug naar Nederland… Ja beste Nederlanders, Vlamingen en halve Duitsers… Nog 20 dagen en ik ga West Europa weer onveilig maken! Enne… Bedankt voor de hartverwarmende reacties!

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer