90 jaar NAC – Know your history!

90 jaar NAC

NAC bestond in 2002 exact 90 jaar. Voor De Rat heb ik in dat jaar een flink stuk over de geschiedenis van NAC getikt. Hieronder tref je in vogelvlucht de rijke geschiedenis van onze club aan. Na flink at uren type- en zweetwerk is onderstaande tekst “90 jaar NAC” het resultaat:

Het begin
Op de kop af 90 jaar geleden besloten de clubs NOAD en ADVENDO om hun krachten te bundelen in de NOAD ADVENDO Combinatie. Deze naam had echter heel wat voeten in de aarde. De voorzitter van NOAD wilde de nieuwe club NOAD (NOad en ADvendo) laten heten. Dit leverde heftige protesten op vanuit de ADVENDO hoek. Frans Konert kwam op het idee om de club NAC te noemen. Voluit heet NAC Nooit Opgeven Altijd Doorgaan Aangenaam Door Vermaak En Nuttig Door Ontspanning Combinatie.

Nu de club was opgericht moest er via de NVB een licentie aangevraagd worden. Helaas kende NAC 90 jaar geleden ook al problemen met het verkrijgen van de licentie. Het was de bedoeling van het bestuur om de licentie van NOAD over te nemen, om zo in de tweede klasse te voetballen. Op 8 oktober kreeg NAC vanuit Zeist per briefkaart het bericht dat de NVB NAC niet toeliet tot de tweede klasse zuid. Dankzij enorm lobbywerk van de heer van Bel kreeg NAC op 28 oktober het bevrijdende nieuws uit Zeist. NAC kreeg van de NVB een licentie om competitiewedstrijden te spelen!
NAC moest snel een terrein vinden om op te spelen. Het werd uiteindelijk het terrein van de huidige Trip van Zoutlandkazerne aan de kant van het Wilhelminapark. Voor ruim 15 ouderwetse guldens werd het veld voor een heel seizoen gehuurd. Na een week van voorbereidingen was het dan eindelijk zo ver. Op zondag 3 november 1912 maakte NAC haar debuut in het Nederlands voetbal. De Bredase club speelde op deze dag tegen EMM uit Middelburg. Helaas verloor NAC deze wedstrijd met 0-2. Het debuutseizoen zou voor NAC dramatisch verlopen. Met slechts 1 overwinning en drie gelijke spelen eindigde NAC op de 7e en laatste plaats. Tot aan het seizoen 1915/1916 speelde NAC in de middenmoot, in dit seizoen verhuisde men naar de Ploegstraat en men eindigde prompt op de tweede plaats in de competitie.

Het eerste kampioenschap
In het vroegere voetbal had iedere regio in Nederland zijn eigen competitie. De kampioenen van de 4 competities kwamen in de kampioenscompetitie tegen elkaar uit om te bepalen wie de kampioen van Nederland werd. In het seizoen 1918/1919 had NAC reden om feest te vieren. De Bredase trots werd voor het eerst in haar bestaan kampioen. Met spelers zoals Verlegh, Kools, Piederiet, Mertens en de Bruyn behoorde NAC tot de top van het Nederlands voetbal. Het seizoen erop eindigde NAC op een verdienstelijke twee plaats. Niemand zal er echt akker van hebben gelegen, want in 1919 zorgde NAC voor een enorme superstunt. Als eerste Nederlandse voetbalclub in Nederland vertrok NAC voor een oefenstage naar het buitenland. Op 22 december vertrok de Bredase club naar Spanje om er enkele oefenwedstrijden te spelen. Gedurende deze oefencampagne won NAC onder andere van Atletic Bilbao, Racing Santander, het Madrileens elftal en Real Madrid. De Spaanse media waren lovend over NAC.

Landskampioen
Het seizoen 1920/1921 is een van de hoogtepunten in het bestaan van NAC. Enorm veel zelfvertrouwen, een hechte verenigingsband, clubliefde, onderlinge vriendschap en goede techniek zorgden ervoor dat NAC overweldigend kampioen werd. Het is anders niet te verklaren hoe dat NAC zo een dominerende rol in het vaderlandse voetbal heeft gespeeld. Het kampioenschap van de zuidelijke klasse werd makkelijk binnengehaald. In de kampioenscompetitie begon NAC geestdriftig en bezield aan de kampioenscompetitie. Uitgerekend 9 jaar na oprichting won NAC op zondag 29 mei 1921 in deventer de nationale titel. Go ahead werd met 0-3 verslagen. Het gevolg was dat een enorme feestende mensenmassa de club die middag in Breda stond op te wachten. De huldiging duurde tot in de nacht.

De gloriejaren
De jaren 20 en 30 kunnen met gerust hart de gloriejaren van NAC genoemd worden. In deze periode speelde NAC in de meeste gevallen mee in de top van de competitie. 5 maal werd NAC kampioen, en vrijwel alle overige seizoenen draaide NAC mee in de top 3. Maar ook buiten het veld deed NAC van zich spreken. In 1931 moest NAC noodgedwongen verhuizen naar een veld in Princenhage. Man en macht zorgden ervoor dat binnen enkele maanden tijd een naar die tijd ultramodern complex verrees aan het huidige terrein van Groen Wit. NAC was die tijd hot en trok duizenden bezoekers. In 1935 had NAC weer een primeur. Als een van de eerste Nederlandse clubs ging NAC per vliegtuig naar het verre groningen. Het trok zowel in rotterdam (waar NAC vertrok) als in eelde veel bekijks. De vliegreis deed NAC goed, want gvav werd met 1-5 opgerold. In 1936 won NAC ook nog het hoogewaardeerde AROL toernooi in amsterdam. Uit alles bleek dat NAC een topclub was.
Op 22 maart 1931 nam de vereniging afscheid van de spelers Rat Verlegh. Verlegh, die zijn bijnaam Rat verkreeg door zijn slinkse spel en zijn techniek, was vanaf de oprichting van NAC actief voor de club. Op 20 september 1937 kreeg de vereniging een enorme schok te verwerken. Koos Visschers overleed na een korte, maar helaas hevige, ziekte. In 1939 besloot NAC weer terug te keren na Breda. De gemeente stele een stuk grond beschikbaar aan de Beatrixstraat en NAC nam dit aanbod gretig aan.

De tweede wereldoorlog
Toen brak de tweede wereldoorlog uit. Voor heel Nederland, en dus ook voor NAC, een grote ramp. Voetbal deed er in deze tijd niet echt toe, de Bredase bevolking had wel andere zaken aan haar hoofd. Toch bleek NAC gedurende deze periode een belangrijke sociaal maatschappelijke functie in de Bredase samenleving te vervullen. Om de Bredase bevolking iets te onttrekken van de oorlogsbekommeringen organiseerde NAC sportdagen, rugbywedstrijden, een NAC loterij, een NAC kermis, wielerwedstrijden en zelfs een hippique en een toneelspel! Alles probeerde de Bredase club uit de kast te halen om menig Bredanaar vertier te bieden. Hierbij speelde voetbal gaandeweg de tweede wereldoorlog toch een belangrijke rol. NAC werd een plaats waar mensen elkaar ontmoetten en met elkaar over allerlei dingen konden praten.
Op 6 oktober 1940 nam NAC het terrein aan de Beatrixstraat officiëel in gebruik. Tegen evv eindhoven kwam NAC niet verder dan een 0-0 gelijkspel. Gedurende de tweede wereldoorlog speelde NAC meestal rond de vierde plaats in de competitie. Helaas had de tweede wereldoorlog ook invloed op de selectie van NAC. Verscheidene spelers werden in duitsland tewerkgesteld.

De jaren 50 en 60
De jaren ’50 en ’60 zijn de zogenaamde rustige jaren op het voetbalgebied van NAC. In december 1949 kreeg NAC echter een schok te verwerken. Ere-voorzitter C.J. Asselbergs overleed op 80 jarige leeftijd. De heer Asselbergs was iemand die zich voor de volle 100% voor de club inzette en zijn ziel en zaligheid in NAC legde. In 1954 werd het betaald voetbal ingevoerd, dit had natuurlijk ook gevolgen voor NAC. De competitie werd stilgelegd en de clubs werden opnieuw ingedeeld. In deze nieuwe competitie as NAC een van de beter teams. Tot op het einde toe streden NAC en Holland Sport om het kampioenschap in de 1e klasse A. In de laatste wedstrijd won NAC met 1-3 van Holland Sport, en kroonde zich daarmee tot afdelingskampioen. In de kampioenscompetitie speelde NAC alleen maar tegen Brabantse¨ploegen. Helaas was aartsrivaal willem ii iets te sterk, en gingen de tilburgers met de nationale titel aan de haal. Het seizoen erop eindigde NAC op een tweede plaats. De knvb deelde de competitie in naar een eredivisie, een eerste divisie en een tweede divisie. Dankzij de tweede plaats mocht NAC in de eredivisie uitkomen. Die seizoenen erop vervulde NAC een functie in de middenmoot. Op 1 januari 1959 haalde NAC echter haar grootste officiële overwinning ooit. In de thuiswedstrijd tegen Dongen won NAC met maar liefst 18-1.

Op 12 maart 1960 ging er enorme schok door de vereniging toen het bericht ontvangen werd dat de heer Antoon Verlegh door een noodlottig auto ongeluk was overleden. Vanaf de oprichting was hij nadrukkelijk aanwezig in diverse hoedanigheden als speler, aanvoerder, bestuurslid, erevoorzitter, elftalbegeleider, lid van de technische comissie en redacteur van de NAC Klok. Het overlijden van Rat Verlegh was een enorm verlies voor de vereniging. Vanuit Nederland stroomden de condoleances binnen.
Ondanks de dood van de heer Verlegh, lieten de voetballers zich niet van de wijs brengen. Ruim een jaar na het overlijden van Rat Verlegh bereikten de spelers de finale van de knvb beker. Helaas verloor NAC deze finale -die in den haag gespeeld werd- met 0-3 van ajax. In november 1961 ging er opnieuw een enorm schok door NAC heen, toen bekend werd dat de heer Jacq. Piederiet was overleden. De voorzitter was ook een enorme steunpilaar oor NAC geweest. Door het overlijden van de heer Piederiet en Rat Verlegh besloot het NAC bestuur om het 50 jarig bestaan van NAC in gepaste soberheid te vieren.
Het seizoen 1964/1965 was een waar drama te noemen. NAC degradeerde voor het eerst in haar bestaan, en moest het seizoen erop in de eerste divisie spelen. NAC moest terug, kostte wat het kost! Lange tijd streden NAC en Alkmaar om de derde plaats (die ook recht gaf op promotie). In de laatste wedstrijd stelde NAC promotie in Alkmaar velig. NAC was na 1 jaar weer terug waar het thuishoorde. Op 7 juni 1967 viel er weer een hoogtepunt in de rijke geschiedenis van NAC te beschrijven. NAC bereikte voor de tweede maal in haar bestaan de finale van de knvb beker. NAC speelde in de finale tegen ajax, maar de amsterdammers wisten helaas na verlenging de overwinning binnen te slepen. Toch mocht NAC Europees voetbal spelen. Het seizoen erop werd NAC in de tweede ronde door Cardiff City uitgeschakeld. In Cardiff verloor NAC op Ninian Park met 4-1. Einde Europees avontuur. Sportief ging het echter niet al te denderend met NAC. NAC zakte af naar de kelder van de eredivsie en moest hevig strijden tegen degradatie.

Bekersucces en Europees voetbal
31 mei 1973 is een datum die met gouden letters in de NAC geschiedenis staat geschreven. NAC bereikte -na ondere andere ajax, fc den haag en Sparta te hebben uitgeschakeld- de finale van de knvb beker, maar wist dat seizoen tegelijktijd ook net degradatie te ontlopen. Eerst het bkersucces. Voor een volle Kuip moest de formatie van trainer Henk Wullems het opnemen tegen het favoriete nec. Ruim 28.000 knotsgekke NAC fans reisden met auto’s, bussen en de beroemde faam express naar rotterdam. Vlak voor de wedstrijd was er grote paniek onder de NAC aanhang. De verkoop van het bier was vroegtijdig beëindigd, omdat het kostelijk natje helemaal op was. Met doelpunten van Stanley Bish en Addy Brouwers wist NAC nec met 2-0 te verslaan. Het stadion barstte uit haar voegen en de feestende massa verplaatste zich naar het Brabantse Breda, waar tot diep in de nacht gefeest werd. Het elftal werd ‘s avonds door B&W op het stadshuis ontvangen en kreeg een verdiende huldiging. Met Europacup voetbal in het vooruitzicht beëindigde NAC een opmerkelijk seizoen. In de laatste wedstrijd tegen fc amsterdam ontlipe NAC degradatie, maar men won wel de knvb beker.
Het seizoen erop mocht NAC Europees spelen. Helaas was dit van korte duur. In de eerste ronde schakelde magdenburg NAC uit.

Het Avondje NAC
Tijdens de jaren 70 deed zich in Breda een merkwaardige ontwikkeling voor. Dankzij het ingebruikstellen van een lichtinstallatie in 1975 speelde NAC haar wedstrijden voortaan op zaterdagavond om 19.30 uur. Jongeren verzamelden zich achter het doel en moedigden NAC op een felle en fanatieke wijze aan. Het Avondje NAC was geboren en werd een begrip in Nederland. Een kaartmiddag kende zijn vervolg aan de Bearixstraat. Voor de jeugd was het Avondje NAC een begin van een avond stappen en voor vaders was het een vlucht weg van de buis en de vrouw. Duizenden dromden samen voor de toegangspoorten aan de Beatrixstraat. De opstijgende rookpluim van de friettent lijkt de samendrommende supportersschare te verwelkomen. Haastig zoekt jong en oud naar een comfortabele stek. De kaarters zitten op de eretribune, de kinderen op de banken voor de overdekte staantribune en de fanatieke supportersschare staat achter het doel op de Spionkop. Sjaals, petten, vlaggen en gele truien kleuren de massa. Het clublied weerkaatst tegen de hoge bomen aan de Beatrixstraat. De kille en klamme avondlucht heeft een vreemde aroma. Een mengsel van bier, rookworst, shag en verlangen.
Vijf voor acht, de 22 spelers komen het veld op. De Spionkop gaat helemaal uit zijn dak en tuimelt 3 rijen naar beneden. De spelers verwelkomen het publiek, dat de namen van haar helden scandeert. Het is acht uur, de scheidsrechter blaast op zijn fluit en de wedstrijd begint. NAC vecht voor iedere meter en in hoog tempo word het vijandig doel opgezocht. Het publiek leeft fel mee en staat NAC met luidkeels gezang bij. Ieder actie wordt gewaardeer met een daverend applaus. Een scrimage voor het doel resulteert in een corner. De Spionkop gaat er goed voor staan en een orkaan van geluid komt vanf hun tribune. ‘Budi! Budi’ roepen de supporters in de hoop dat de kopsterke Joegoslaaf zich in de 16 meldt. Addy Brouwers zendt de bal richting de penaltystip. De ingelopen Budi zet zijn hoofd onder het leder en knikt de bal… op de lat! Oeoehh!

Een man die zijn hond aan de Gasthuisvelden uitlaat kijkt verschrikt op. Het publiek leeft mee, maar het spelbeeld wordt anders. NAC wordt in verdrukking gebracht en Jan de Jong verdedigt verbeten zijn doel, bijgestaan door Ad Krijnen en Ad Bakker. Op een gegeven moment zet een speler van de tegenpartij de bal voor en een speler schiet de bal achter de verbouweerde de Jong. De tegenpartij viert feest en even is het stil aan de Beatrixstraat. Maar na enkele seconden schreeuwen duizenden mensen ”Kom aan NAC!!”.
Het publiek schaart zich nu massaal achter het elftal. De spelers van de tegenpartij voelen zich hier niet prettig bij, want de hel is voor hen losgebarsten. De zenuwen gieren door hun keel, maar ook door de kelen van de fanatieke NAC aanhangers. Intussen soleert Addy Brouwers door de vijandelijke linies heen en krijgt een doodschop. De aanhang smeekt om een penalty, maar de scheidrechter oordeelt anders en legt de bal net buiten de 16. Theo Dierckx plaatst zich achter de bal en schiet onhoudbaar in. Een daverend gejuich breet los en mensen vallen elkaar van blijdschap in de armen. De Spionkop is een grote kolkende mensenmassa. Het rustsignaal klinkt en de spelers verlaten, luid nagezongen door het publiek, het veld.

In de tweede helft gaat NAC weer furieus van start en het publiek staat weer achter NAC. De tegenstander gaat ten onder aan de kolkende atmosfeer en heeft dus uitwerking op het functioneren van de tegenstander. NAC weet nog 2 maal te scoren, en dit gaat gepaard met 2 vreugde uitbarstingen. Als het laatste fluitsignaal heeft geklonken is er een vierde uitbarsting van vreugde. Spelers bedanken het publiek en het publiek bedankt de spelers. Dit ging zo in de wedstrijd op 27 maart 1976 tegen Go Ahead Eagles, en zo gaat het nu nog steeds in het Rat Verleghstadion.

Financiële problemen
De jaren 70 kenmerkten zich door het vechten tegen degradatie. Een opmerkelijk feit was het asbakincident op 6 oktober 1979. De wedstrijd tegen aartsrivaal feyenoord werd in de 73e minuut gestaakt nadat een feyenoordsupporter grensrechter Matena een asbak tegen zijn hoofd aan had gegooid. De wedstrijd had een enorm beladen karakter. Vooraf was vanuit feyenoordkamp gezegd dat men met een grote groep naar Breda zou komen. Terwijl de wedstrijd gestaakt werd, woedde buiten een ware veldslag. Politiefunctionarissen snelden hun collega’s van de mobiele eenheid ten hulp en aanvoerders Bertus Quaars en Wim Jansen drukten elkaar zwijgend de hand.
In 1982 degradeerde NAC voor de tweede maal in haar bestaan naar de eerste divisie. Na 1 seizoen in de eerste divisie gespeeld te hebben, keerde NAC weer terug naar het hoogste plan. De terugkeer was echter van korte duur en NAC kelderde dat seizoen voor 7 jaar terug naar de eerste divisie. Al gauw bleek dat NAC boven haar stand had geleefd. Een te optimistische begroting, te hoge salariskosten en het laag berekenen van de kosten zorgden ervoor dat NAC in grote financiële problemen kwam. Het kwam zelfs zo ver dat de bezittingen van NAC per openbare verkoop verkocht moesten worden. Dankzij grote inspanningvan supporters en andere mensen bleef NAC voor de gemeente Breda behouden.

Langzamerhand ging het weer goed met NAC, en NAC was weer in staat om goede spelers van buitenaf aan te trekken. Zo ook de talentvolle Andro Knel. Andro, een echte Nederlandse jongen met Surinaams bloed, werd in rotterdam geboren. Hij verhuisde naar den haag, waar hij op 10 jarige leeftijd zijn voetbalschoenen voor het eerst aantrok. Via fc den haag kwam hij uiteindelijk bij Sparta terecht, waar hij werd vergeleken met Ruud Gullit. Bij een trainingskamp in het Zeeuwse West-Kappelle kwam Knel voor het eerst in aanraking met NAC. Hij verhuisde een half jaar nadien naar de Bredase trots. Bij zijn debuut op 21 januari 1989 gaf hij gelijk zijn visitekaartje af door een magistrale actie te vertonen. Het publiek sloot de sympathieke jongeling in de armen. Toen kwam echter oo 7 juni 1989 het vreselijke bericht. Een vliegtuig met aan boord het Kleurrijk Nederlands elftal stortte bij Paramaribo neer. Aan boord was ook Andro Knel. Het gevolg was niet te beschrijven, er kwam een enorme toeloop van mensen aan de Bearixstraat om Andro te herdenken, Er werden duizenden bloemen neergelegd, maar ook sjaaltjes, petten, vlaggen, fakkels en andere zaken om Andro te herdenken. Wat er toen in Breda gebeurde was uniek te noemen. Wat ook uniek te noemen is, is de band die tussen NAC en Sparta is ontstaan. De Spartanen kwamen op hun wijze hun medeleven uiten, en dat werd gewaardeerd door de NAC fans. Andro was er helaas niet meer, maar NAC moest verder…

De terugkeer
Vanaf 1989/1990 draaide NAC mee in de top van de eerste divisie. NAC leek zich goed herstelt te hebben van de financiële problemen uit de jaren 80 en de stad Breda hunkerde naar een terugkeer op het hoogste niveau. Gedurende 3 seizoenen werden onder andere Cees Schapendonk, Ruud Brood, Hubert Baardemans, John Lammers, Ton Lokhoff en Pierre van Hooydonk aangetrokken. Tot op drie keer toe wist NAC via de nac-competitie net niet te promoveren. In het seizoen 1990/1991 bereikte NAC de finale van de na-competitie, maar vvv was over twee wedstrijden iets te sterk.
NAC verloor in Venlo met 1-0, maar leek in Breda orde op zaken te stllen. Voor 15.700 NAC fans (uitverkocht huis) bracht Ton Lokhoff NAC in de 29e minuut op voorsprong. Toen John Smit in de tweede helft NAC op een 2-0 voorsprong zette, leek de Bredase trots op rozen te zitten. Driessen schoot in de 73e minuut de Bredase droom aan flarden. vvv verloor uiteindelijk met 2-1, maar ging volgens de regels van het Europacupsysteem door. NAC mocht in de verliezersfinale tegen svv voetballen, maar de pijp was helemaal leeg. NAC verloor thuis met 1-4.

Het seizoen erop miste NAC weer op een haar na promotie. De ploeg, onder leiding van Cor Pot, eindigde als 4e in de competitie en wist net niet tot de finale van de na-competitie door te dringen. Na drie maal nog steeds geen scheepsrecht… Zou het ooit goedkomen? Gelukkig wel! Het seizoen erop brak NAC het ene record na het andere record. Halverwege dat seizoen kwam Ronald Spelbos, die de zieke Piet de Visser verving. Het was een meesterlijke zet van het NAC bestuur. NAC werd een winning team. Met overwinningen zoals 8-0 (tegen heracles), 1-4 (haarlem) en een 6-0 tegen Emmen eindigde NAC uiteindelijk op een 3e plaats. Breda maakte zich weer op voor de na-competitie. Deze doorliep NAC met glans. Alle wedstrijden werden door NAC gewonnen, en op 13 juni 1993 zagen ruim 9000 NAC fans dat NAC in den bosch promotie veilig stelde. Dankzij een 3-0 overwinning was NAC weer terug waar het hoorde.

De terugkeer op het hoogste niveau was een enorm succes. Onder leiding van Ronald Spelbos miste NAC op een haar na Europees voetbal en bereikte men de halve finale van de beker. De Yellow Army deed van zich spreken. Het hoogtepunt was de uitwedstrijd tegen feyenoord. Er werden ruim 8000 kaarten aan NAC fans verkocht, maar schattingen van de politie zeiden dat ruim 10000 NAC fans in de Kuip aanwezig waren om de Bredase trots te steunen. In dit seizoen werd ook bekend dat NAC het stadion aan de Beatrixstraat zou verlaten en een nieuw stadion aan de Lunetstraat zou betrekken.

Vercommercialisering
In Augustus 1996 was het dan eindelijk zo ver. Het nieuwe stadion aan de Lunetstraat werd geopend. Enkele maanden ervoor was van het oude stadion afscheid genomen, en iedereen keek reikhalzend uit naar het nieuwe seizoen. Met namen zoals Stewart, van Galen, Mukanya, Gorter en Jalink zou NAC de stap naar de subtop definitief moeten maken. NAC was hot, en dat was te merken. Sponsoren stonden in de rij en NAC verkocht meer dan 10.000 seizoenkaarten. De wedstrijd tegen Gremio liet zien dat NAC kwaliteit in huis had, maar dat kwam er tijdens dat seizoen helaas niet uit. Onderlinge meningsverschillen, tweespalt in de groep en een trainer die de groep niet lag zorgden ervoor dat NAC op een 9e plaats eindigde. Wim Rijsbergen werd vervangen door Neumann, en NAC trok weer een scala aan spelers aan. Ook de twee seizoenen erop kon NAC niet aan de verwachtingen voldoen, waarna de Bredase club in 1999 uiteindelijk degradeerde. De schok kwam enorm hard aan in Breda. NAC terug naar af, de eerste divisie.
Dat was echter niet alles. Dankzij het aantrekken van meer dan 60 spelers in 4 jaar tijd en de bouw van het stadion had NAC zich in flinke schulden gewerkt. Een reddingsoperatie werd op touw gezet en de schuld van 16 miljoen gulden werd weggewerkt. Onder het mom van ”dit nooit meer” besloot NAC te professionaliseren. Er werd een management aangesteld dat NAC in goede banen zou moeten leiden. Drie jaar na dato blijkt wat ervan terecht is gekomen. Ook vond NAC in 1999 dat de club zich, vanwege de vercommercialisering in het voetbal, van haar achterban had vervreemd. Men besloot om de supporters een adviserende rol in de club te geven. In praktijk bleek echter dat (gedeelten van) het management zich niet in supporters in konden leven.
Gelukkig ging het op het veld wel goed. Onder leiding van kees Zwamborn keerde NAC binnen 1 seizoen terug naar de eredivisie. In het seizoen 2000/2001 trok NAC ten Cate aan. Het bleek een meesterzet. De trainer bleek op voetballend gebied een goede en onder zijn leiding presteerde NAC twee seizoenen boven verwachting goed. Vorig seizoen werd op een haar na Europees voetbal gemist.

Maar er waren ook dieptepunten. Zo overleed op 28 september 1998 de pas 20 jarige Dominique Diroux. De talentvolle Zeeuwse speler overleed na een hartstilstand tijdens de wedstrijd NAC 2 – AZ 2. De hele club was in diepe rouw, en door het hele land stroomden hartverwarmde condoleances binnen. Op 3 oktober werd Dominique in zijn thuishaven in Middelburg gecremeerd. De plechtigheid werd door honderden NAC fans bezocht.
Ruim 3 jaar later kreeg NAC weer een enorm verlies te verwerken. Weer was een talentvolle speler het slachtoffer van het noodlot. Aanvallende middenvelder Ferry van Vliet overleed met zijn vriendin Fiona van Rozendaal tijdens een auto ongeluk. Grote verslagenheid maakte zich meester van alles wat NAC was. Net als bij Dominique werd het condoleance register in het Rat Verleghstadion massaal getekend. Zowel bij Dominique als bij ferry was het stadion decor van bloemen, sjaals, petten, knuffelbeestjes en persoonlijke berichten. Op 30 mei werd Ferry onder grote publieke belangstelling gecremeerd.

90 jaar NAC
Nu staan we hier, 90 jaar na dato. Van een zaaltje aan de Sint Jansstraat naar een stadion aan de Rat Verleghstraat. Er is in deze 90 jaar veel gebeurd. Als je de bovenstaande geschiedenis van de club erop naleest dan kan het niet anders of NAC is een club die altijd in beweging is geweest. NAC is uniek en dat zal ook altijd blijven. Gebruik onder dit artikel de reactiemogelijkheid om jouw NAC-ervaring met je medefans te delen. Wat was jouw hoogtepunt of dieptepunt? Laat het ons weten!

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer