“You really, really have to visit Boothferry Park”
“It’s a stunner, boys and girl. You really, really have to visit Boothferry Park.” Met die woorden sloot de gids de tocht door het KC Stadium af. Het is 2003 en met een groepje Nederlandse voetbalfanatiekelingen heb ik zojuist een rondleiding gekregen door het splinternieuwe stadion van Hull City AFC. Onze gids, fanatiek supporter van The Tigers, bewaarde deze uitsmijter tot na de rondleiding en maakte ons daarmee lekker om de voormalige thuisbasis van zijn club te bezoeken. Dat hebben we geweten, want een half uur later stond iedereen kwijlend of met open mond naar de prachtige tribunes van Boothferry Park te staren.
Maar daarvoor moesten we wel wat hobbels (of beter gezegd: hekken) overwinnen. Want toen we bij het stadion aankwamen, sloten een aantal medewerkers van Hull City net de boel af. “Sorry to disappoint you. We have just closed everything. Please come back tomorrow afternoon and we will show you the ground”, was het antwoord op de vraag of we Boothferry Park mochten bekijken. Met een veerboot die over enkele uren zou vertrekken, zou dat een kleine uitdaging zijn.
Dat was een teleurstelling. De lichtmasten en de doorkijkjes naar het veld beloofden namelijk iets heel moois. Achter een van de doelen lag een prachtige en steile tribune, waar in het verleden duizenden supporters Hull City naar voren schreeuwden. De lange zijdes werden geflankeerd door twee prachtige tribunes, van oerdegelijke Engelse makelarij, die je tegenwoordig niet meer op de hoogste niveaus in Engeland ziet. Dit stadion ademde Engelse voetbalsfeer en we waren het er unaniem over eens: Boothferry Park moest en zou betreden worden.
Dus besloten we een rondje stadion te maken en tot onze verbazing bleek Boothferry Park een eigen treinstation te hebben. Door de hoge bezoekersaantallen vlak na de bouw, werd dit station in 1951 geopend, zodat de fans makkelijk met de trein Hull City konden bezoeken. Helaas leek dat voor ons onbegonnen werk, want muren en hekken scheidden ons van het betreden van deze imposante ground. Onze verbazing maakte op het perron van Boothferry Halt echter snel plaats voor opwinding, toen tussen de struiken een gat in het hoge hek werd ontwaard. En na enkele capriolen stonden we eindelijk binnen. Het was gelukt! De sfeer werd opgesnoven, de tribunes werden beklommen en de foto’s werden gemaakt. En aan alle tribunes te zien, was het een stadion dat er al lang stond.
En dat was een juist gevoel, als je naar de geschiedenis van het stadion kent. De eerste plannen voor een nieuw en groot stadion op de terreinen van Boothferry Park dateren van 1929, toen de tribunes werden ontworpen. In 1932 begon men met de bouw van het stadion, maar door financiële problemen werd de bouw een jaar later stilgelegd. Gesteggel tussen de voetbalclub, de stad en de FA werd in 1939 beslecht, toen de FA een lening van 6.500 pond gaf om de bouw van het stadion te voltooien. De planning was om het stadion in 1941 te openen. De Tweede Wereldoorlog gooide echter roet in het eten en het terrein werd gebruikt als werkplaats om tanks te repareren. Gevolg: het veld en de al bestaande tribunes werden een zooitje.
Na de Tweede Wereldoorlog wilde men het stadion koste wat het kost bouwen, maar dit stuitte op veel weerstand. De nazi’s hadden Hull tijdens de Tweede Wereldoorlog vrijwel platgebombardeerd en om de bouwmaterialen te spenderen aan een nieuw voetbalstadion, was allerminst bedenkelijk. Dacht men. Maar het onmogelijke gebeurde en in 1946, zeventien jaar na de eerste plannen, werd Boothferry Park voor twintigduizend mensen geopend.
Het stadion kende een mooi begin, met indrukwekkende toeschouwersaantallen. Het record aantal toeschouwers werd in 1949 behaald, toen 55.019 mensen getuige waren van Hull City v Manchester United. Ondanks dat Hull vanaf de bouw van Boothferry Park tot aan de sloop op en neer ging tussen de Engelse tweede en derde divisie, stroomde het stadion aardig vol met trouwe City-supporters.
Eind jaren ‘90 was het al duidelijk dat Boothferry Park geen lang leven beschoren was en de eerste plannen voor een nieuw stadion werden gemaakt. In 2001 werd een nieuw stadion gebouwd en Hull City verhuisde in 2002 naar het KC Stadium. De allerlaatste wedstrijd op Boothferry Park, tegen Darlington, werd met 0-1 verloren. Maar de beelden van toen verraadden dat er na afloop bij menig City fan een traantje over de wang rolde.
Deze tekst is ook op de website van Staantribune gepubliceerd. Hieronder enkele foto’s:
