Mooie uitzichten in Rio de Janeiro
Met ingehouden adem kijk ik recht voor me uit. Een kleine 750 meter beneden me ligt Rio de Janeiro. Het geheel lijkt wel op een Lego stad, waar de normaal witte flatgebouwen een beetje oranje kleuren. In de verte zie ik het berglandschap dat ten noorden van Rio ligt. Gehuld in mist, die langzaam naar de oceaan afzakt. Diezelfde Atlantische oceaan ligt rechts van me, en hij glinstert prachtig onder de opkomende zon. Het plaatje doet surrealistisch aan en ik besef me dat het een heel erg goede zet was om zo extreem vroeg op te staan en naar het Jezusbeeld te gaan.
Zes uur in de ochtend, het lijken haast onchristelijke tijdstippen voor een vakantie. Maar een kleine twee uur later stapte ik dan toch het plateau van het Jezus beeld op. Dat plateau krioelt normaal van de toeristen en de dagjesmensen, maar die lagen waarschijnlijk allemaal nog op 1 oor te slapen. De vorige keer dat ik op dit plateau stond kon ik me van de drukte niet bewegen en waren de foto´s naar mijn smaak ook niet echt denderend; Teveel mensen en teveel wolken.
Op weg naar Cristo Redentor
Hoe anders was dat vandaag. Een stralende zon kwam op en achter me stak het witte beeld van Jezus mooi af tegen de blauwe hemel. Ik liep richting het plateau dat een indrukwekkend uitzicht over Rio de Janeiro heeft en bekeek de skyline eens. Links voor me lag de baai van Botafogo, waar ik de afgelopen dagen in het appartement van Nicolas en Viviane verbleef. Gisteren had ik er een flinke tocht opzitten. Vanuit het appartement ben ik te voet naar de Sugar Loaf gegaan, om vervolgens langs het winkelcentrum Rio Sul langs de stranden van Copacabana naar Ipenema te lopen. Een tocht van zo´n 11 kilometer. De wandeling had echt alles in zich. Vanuit de Sugar Loaf had ik wederom een prachtig uitzicht over Rio de Janeiro en ik moet haast zeggen dat ik het mooier vind dan het uitzicht vanaf de Corcovado, de berg waarop het Jezus Beeld staat. Helaas moest ik de toch met de kabelbaan naar boven nemen, want de Coutinho Trail was vanwege werkzaamheden afgesloten. Het bespaarde me 2 kilometer klimmen. Via Rio Sul, waar ik even snel een bak koffie dronk, ben ik door de tunnels naar Copacabana gegaan. Dat was even genieten; De prachtige witte stranden, de mooie blauwe zee, het rustige leventje en natuurlijk de leuke gebruinde chica bonita´s maakten het plaatje compleet. Vanaf dat plateau leek de tocht zo gedaan te zijn, toch duurde de tocht een kleine 7 uur, met de nodige tussenstops. Dat verdiende een goed avondmaal en diezelfde avond heb ik heerlijk Mexicaans gegeten bij een restaurant om de hoek.
Ik heb vanaf het plateau enkele hele mooie foto´s kunnen schieten en toog toen weer naar de tram, die me naar beneden zou brengen. Ik had er verstandig aan gedaan om de tram vantevoren te boeken en ook nog eens zeer vroeg te boeken. Wachttijden van 3 uur om met de oude tram naar boven te gaan zijn er regel dan uitzondering. Maar je krijgt er ook wat voor terug. De trambaan voert door het regenwoud dat door Rio loopt en je ziet er de meest vreemde vruchten, dieren en je hebt er de meest leuke doorkijkjes naar Rio.
Onderweg naar boven kwam ik een Canadese reisgroep tegen, die net hun tocht door Zuid-Amerika waren begonnen. Bij die groep bleken ook nog eens twee Nederlands sprekende dames te zijn en hun reisbegeleider bleek ook nog eens een klein woordje Nederlands te kunnen. Na wat gesprekken over en weer, en wat grappen en grollen, kreeg ik van die betreffende reisleider de uitnodiging om vanavond met de gehele groep te gaan dineren in een luxueus restaurant in Copacabana. Ik ben benieuwd!
De Kathedraal van Sao Sebastiao
Na de tramrit ben ik richting de Kathedraal van Sao Sebastiao gegaan. De kathedraal is ergens in de jaren ´60 en ´70 gebouwd en heeft een, op zijn zachtst gezegd, opmerkelijke architectuur. De kerk lijkt op een Maya tempel en het grijze beton aan de buitenkant doet zeer Oost-Europees aan. Binnenin de kathedraal was ik toch wel onder de indruk. Het bouwwerk is immens, aan vier kanten zijn van beneden naar boven (zo´n 70 meter) glas-in-lood-ramen gebouwd. Er kunnen duizenden mensen in dit bouwwerk en ach… Wat je ook van de architectuur vindt, het is leuk om even 15 minuten te bezoeken.
Op naar de volgende bestemming. Op mijn telefoon zag ik dat er een klooster in de buurt was (Convent of St. Anthony / Klooster van Sint Antonius), die niet vaak werd bezocht door toeristen. Nou, ik heb het geweten, een prachtig oud bouwwerk, waar de inwoners van Rio nog steeds naar toe komen voor de diensten. In het uur dat ik er heb rondgelopen was ik de enige toerist. Nog leuker is dat het gebouw een beetje verstopt zit in het zakencentrum van Rio en dat het rustige sfeertje lekker aandoet, terwijl er honderd meter verderop een drukke verkeersader van Rio loopt.
Het verhaal achter het klooster is ook bijzonder. In een ver verleden streden de Portugezen, de Spanjaarden, de Nederlanders en de Fransen over de heerschappij van het Zuid-Amerikaanse continent. Dat de Nederlanders een zooi koloniën hebben gehad in het Noordoosten van Brazilië mag geen verrassing zijn, de Fransen konden er ook wat van. Enkele eeuwen geleden toog er een Franse armada van boten naar de baai van Rio, om de hoofdstad van het Portugees grondgebied in Zuid-Amerika te bezetten. Veel inwoners van Rio vluchtten alvast naar het klooster, dat toen nog ver buiten de stadsgrenzen van Rio lag en bidden tot Sint Antonius . De legende gaat dat er een flinke storm op kwam zetten, die het merendeel van de boten deed zinken en daarmee de Franse invasie van Rio tot een mislukking maakte. Als eerbetoon aan de heilige, werd hij op de loonlijst van het leger gezet en betaalde de Braziliaanse overheid tot begin deze eeuw zijn salaris aan het klooster. Een bijzonder verhaal, achter een verder imposant en verrassend klooster.
Na een tussenstop bij de bogen van Lapa (die erg teleurstellend waren, vol met graffiti en het stonk er naar urine), ben ik naar mijn tijdelijke thuisbasis gegaan. Dadelijk dus naar Copacabana en morgen begint het dan echt voor me: Dan vlieg ik naar de eerste hoofdstad van Brazilie om mijn tocht door de provincie Bahia te beginnen. Ik begin in Salvador en zal via het imposante Chapada Diamantina in Morro de Sao Paulo eindigen. Ik ben zeer benieuwd!