Jeugdidool Pierre van Hooijdonk

Pierre van Hooijdonk, foto: Marco Magielse

De buikschuiver. Een bloedneus. De vrije trappen. Euforie. Mijn gram halen. Het zijn zomaar wat termen die mij te binnenschieten als ik aan mijn jeugdidool Pierre van Hooijdonk denk. In de zomer van 1991 keerde Van Hooijdonk voor de eerste keer terug bij NAC, nadat hij in de jeugd te licht was bevonden voor het grote werk en een tussenstap had gemaakt bij RBC. Met zijn 193 centimeter was hij voor mij een opvallende verschijning op de jaarlijkse Open Dag. Toen mijn neef bezwoer dat de jongeman uit Steenbergen een topspits in wording was en er eigenhandig voor zou gaan zorgen dat NAC dat seizoen zou promoveren, was Pierre voor mij een held voordat het seizoen was beginnen. Dat ik bovendien exact tien jaar na Van Hooijdonk ben geboren, maakte het voor mij nog meer bijzonder.

Dit artikel is geschreven voor het magazine Staantribune

NAC promoveerde dat seizoen niet, maar Pierre van Hooijdonk maakte wel indruk in Breda. Het seizoen erop, met het magische trio Van Hooijdonk-Lammers-Lokhoff, lukte het wel. Vooral in de tweede competitiehelft van het seizoen 1992-1993 was Pierre flink op dreef. Hij nam een flink gedeelte van de doelpunten voor zijn rekening en prikkelde de nieuwsgierigheid en drang van menig Bredaas jongetje dat in zijn voetsporen wilde treden.

Handelsmerk

Na schooltijd was het bezoeken van de trainingen van NAC voor mij en een paar schoolmaatjes vaste prik. Van Hooijdonk bleef na de training, soms alleen, verder oefenen op het nemen van vrije trappen en standaardsituaties. De vrije trap werd zijn handelsmerk, dat hij door eindeloos herhalen, oefenen en trainen perfectioneerde. Zijn buikschuiver, die hij alleen in zijn periode bij NAC gebruikte, werd ook een handelsmerk. Na een doelpunt rende Van Hooijdonk weg van het doel, spreidde zijn armen, wierp zich al rennende voorover en schoof op zijn buik enkele meters door. Het leverde hem in Breda de bijnaam Pi-Air op en al snel kopieerden jeugdige Bredase voetballertjes zijn handelsmerk, nadat ze in een potje straatvoetbal een werelddoelpunt hadden gemaakt. Net als ik gleden heel wat fanatieke jongetjes al buikschuivend door de modder. De Bredase moeders hadden begin jaren negentig zware tijden met de was.

Bloedneus

Het seizoen erop staat in mijn geheugen gegrift als een van de mooiste seizoenen die ik met NAC heb meegemaakt. Van Hooijdonk liet zien op het hoogste niveau mee te kunnen. En wie scoorde er het allereerste NAC doelpunt van dat seizoen? Pi-Air natuurlijk, met een prachtig intikkertje, dat hij traditioneel afrondde met de buikschuiver.

Later dat seizoen speelde NAC op de avond voor Sinterklaas een thuiswedstrijd tegen PSV, waarbij recht voor mijn neus Sinterklaas halfdronken in de hekken hing. In die wedstrijd zette Van Hooijdonk met een prachtige volley NAC op een 2-1 voorsprong. Na zijn doelpunt waren de supporters op de B-Side door het dolle heen. Iedereen sprong alle kanten op en in het feestgedruis kwam ik met mijn neus tegen een stalen buis aan. Maar de pijnlijke bloedneus die Van Hooijdonk indirect had veroorzaakt, deerde me niet.

Het goede spel van Van Hooijdonk trok veel buitenlandse scouts aan. Toen hij in de winterstop van het seizoen 1994-1995 naar Celtic vertrok, ontstond er een leegte. Weg vrije trappen, weg prachtige doelpunten en weg buikschuivers. In de jaren erop kreeg van Hooijdonk bij veel van zijn clubs het stempel van ‘enfant terrible’. Als hij weer eens met een clubleiding in de clinch lag, hield hij zijn conditie bij in Breda. De hoop op een tweede terugkeer bij NAC werd daardoor altijd springlevend gehouden.

Terugkeer

Zijn tweede terugkeer in 2005 was dan ook geen grote verrassing en leidde tot een uitzinnig onthaal van Van Hooijdonk. Honderden NAC-supporters waren bij zijn contractondertekening in café De Beatrix aanwezig. De Verloren Zoon was weer thuis. De verwachtingen voor dat seizoen waren hooggespannen, maar de resultaten vielen erg tegen. Eind december 2005 werd Van Hooijdonks maatje Ton Lokhoff als trainer van NAC ontslagen.

Zijn opvolger Cees Lok gaf Van Hooijdonk te kennen dat hij niet meer op een basisplaats kon rekenen. Volgens de trainer drukte de spits een negatief stempel op het elftal. Mede door een blessure en ‘te graag willen’, werd de terugkeer van Pierre niet wat iedereen had gehoopt. De Verloren Zoon werd bankzitter en mocht van Lok en algemeen directeur Theo Mommers zelfs uitzien naar een andere club.

‘Verraad’

Nieuwsgierige supporters vroegen hem of een overstap naar ‘het gehate’ Feyenoord tot de mogelijkheden behoorden. Van Hooijdonk ontkende dit stellig. Dat hij de dag erop toch overstapte naar de club uit Rotterdam-Zuid, sloeg dan ook in als een bom in Breda. Zijn vertrek naar Feyenoord voelde als verraad. De NAC-aanhang leek doordrenkt van emotie, die er anderhalve maand later uitkwam toen Feyenoord op bezoek kwam in Breda. De Rotterdammers stonden met 1-3 voor en tien minuten voor tijd viel Van Hooijdonk in.

Een hels fluitconcert –waardoor ik na de wedstrijd nog steeds oorsuizingen had– viel hem ten deel. Alle emoties kwamen er op dat moment uit en die maakten oerkrachten los bij de spelers. Binnen tien minuten boog NAC de achterstand om naar een 3-3 gelijkspel. Het was op dat moment een prachtig moment, waarop iedereen die zich ‘verraden’ voelde even zijn gram bij Van Hooijdonk haalde.

Achteraf kwamen de werkelijke redenen van zijn vertrek uit en begreep ik zijn overstap naar Feyenoord. Een spits met de allure van Pierre van Hooijdonk laat zich niet de les door lezen een Lok of een Mommers. Het siert Pierre ook dat hij in de jaren erop van een afstand begaan blijft met NAC, in de soms wat directe woorden die hem kenmerken. Maar zeg je Pierre van Hooijdonk, dan zeg je NAC en Breda. Ondanks zijn laatste terugkeer blijft Pi-Air mijn jeugdheld en ik blijf het sterke gevoel houden dat hij voor een derde keer zal terugkeren bij NAC. In welke rol dan ook.

Martijn Mureau, Redacteur Staantribune
Foto: Marco Magielse

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer