Het voetbal in India
Gisteren begon het EK 2008 in Oostenrijk en Zwitserland. Vanuit India lees en zie ik dat het Oranjevirus en de carnavaleske sfeer zich meester maken van Nederland. Het EK 2008 en het gehele Oranje gedoe laat ik dit jaar maar aan me voorbij gaan. De wedstrijden van het Nederlands elftal vallen in het midden van de nacht en mijn nachtrust heb ik met de lichamelijke ongemakken toch wel nodig. Toch sijpelen de berichten over het Europees Kampioenschap in India door en gisteren was de start van het voetbaltoernooi zelfs voorpagina nieuws in de grote en internationaal georiënteerde Indiase kranten. In de andere kranten was het ‘slechts’ nieuws tussen de verkiezingsuitslagen, cricket en alle andere Indiase beslommeringen.
Ook niet gek, als je kijkt waar het de doorsnee Indiaan echt om te doen is. In een eerder log gaf ik al aan dat cricket hier haast een tweede godsdienst is en ook het hockey geniet veel populariteit in India. Voetbal speelt hier een rol op het tweede plan en het clubvoetbal te vergelijken met de twee klasse amateurs.
Als je kijkt naar de staat van het voetbal in India, kun je nauwelijks geloven dat India tot de jaren ’70 een van de toonaangevende landen op het voetbalgebied in Azië was. India was het eerste Aziatische land dat zich voor de halve finales van de Olympische spelen kwalificeerde (1956) en heeft tot twee keer toe de Aziatische spelen gewonnen (1951 en 1962). In 1950 kwalificeerde het land zich voor het WK. Omdat de spelers verplicht waren voetbalschoenen te dragen en de spelers dit niet wilden moest India zich terugtrekken. Sindsdien is het India niet meer gelukt om zelfs nog maar dicht bij kwalificatie te komen. Daarnaast kent India de Durrand Cup, een voetbaltoernooi a la FA Cup, dat in 1888 gestart is. De Durrand Cup is, na de Engelse en Schotse FA Cup, het oudste toernooi ter wereld.
Historie ten spijt, India stelt in voetbalopzicht momenteel niets voor. Het land bezet de 153e plaats, een plaats achter het nietige Luxemburg. Het verval van het Indiaas voetbal heeft te maken met een negatieve spiraal; gedateerde transferregels, het gebrek aan voetbaliconen, slechte trainingsaccommodaties, te weinig geld en een verkeerde en ingewikkelde opzet van de nationale competitie.
Toch zijn er mensen die het Indiaas voetbal een stimulans willen geven. Zo gelooft Navroze Dhondy, een Indiase zakenman, heilig in het voetbal. Hij heeft zich zelfs ten doel gesteld om India aan het WK in 2018 deel te laten nemen. Het is een uitspraak die makkelijk tot cynisme leidt en mensen grinniken bij deze uitspraak. Toch legt Dondhy, die tien jaar geleden zijn doelstelling uitsprak om een mobiele telefoon per Indiaas huishouden aan de man te brengen, een stabiele basis voor de toekomst. Diverse lucratieve TV contracten zijn getekend, middelgrote bedrijven stappen in de clubsponsoring en clubs worden geherstructureerd naar professionele bedrijven.
Dhondy kan ook rekenen op steun van de FIFA, dat een ruime 2.5 miljoen Dollar beschikbaar heeft gesteld om het voetbal in Karnataka een stimulans te geven. Trainingsaccommodaties worden in een rap tempo gebouwd, die ervoor moeten zorgen dat de getalenteerde jeugd en de huidige voetballers in ieder geval in goede omstandigheden zichzelf kunnen verbeteren. Daarnaast ziet de FIFA ook dat India een groot economisch potentieel heeft. Met meer dan 1 miljard inwoners is het een van de grootste afzet- en omzetmarkten ter wereld. De eerste vruchten lijken zich af te werpen. Het nationaal Indiaas team U17 heeft enkele goede resultaten geboekt en het U15 team was een van de topteams in een internationaal toernooi, waaraan jeugdteams van Manchester United, Everton, Sao Paolo FC, FC Barcelona en AS Roma deelnamen.
De gedane investeringen en de resultaten bieden perspectief voor de toekomst, maar er is meer nodig in het Indiase voetbal. Zo dienen de competities op de schop te gaan en dient het Indiaas voetbal af te stappen van spelers die iedere week voor een ander team of een andere regio uit kunnen komen. Het lokaal en regionaal georiënteerde teamstelsel, in combinatie met het clubstelsel, dient plaats te maken voor clubs die gebonden zijn aan een stad. Daarnaast moet de Indiase voetbalbond de transferregels (die vergelijkbaar zijn met die in Nederland van 1950) grondig herstructureren, om jongeren een kans te geven om een professionele carrière na te kunnen jagen. Bovenal zijn marketing en internationale successen de sleutelwoorden om het voetbal in India op de kaart te zetten. De basis ligt er, nu is de uitdaging om deze basis uit te bouwen.
Oh, en dat mobiele telefoon verhaal van Dhondy? Het is hem wel gelukt om die mobiele telefoon bij het merendeel van de Indiase huishoudens naar binnen te krijgen.