Fluitend pak ik mijn tas in voor het sporten, terwijl de muziek van de Belgische Q Music uit mijn laptopspeakers komt. In de verte hoor ik gerommel. Ik kijk naar buiten en de woorden van Mr. Ramesh schieten me direct weer te binnen “It’s going to be very bad weather tonight Mr. Martin”. Mwa, dat kilometertje moet ik net kunnen halen… Dus ik loop naar buiten en ga met veel goede moed naar de sportschool. Tja, dat had ik maar beter niet kunnen doen.
Luid vloekend slingert de bestuurder in de auto naast ons het ene Hindi scheldwoord na het andere richting het hoofd van de taxichauffeur. De chauffeur, niet Mr. Ramesh die vanwege persoonlijke omstandigheden naar zijn geboorteplaats Goa is gereisd, kijkt de man kil aan, loopt voor een Indiase man rood aan en laat dan zijn woede gaan. Jammer dat er geen popcorn en cola voorhanden is, want ik waan me in een slechte Bollywood film. Ik zak wat achteruit op de achterbank en laat het grappige gescheld met een glimlach langs me heengaan. Dit is immers India, het land van temperament en het land waar je met een auto 10 minuten kunt doen om een kruispunt over te steken, of binnen 5 seconden -met je ogen dicht-.
Toeterende auto’s, verkeersdrukte, ‘gekke’ Indiase mensen die langs alle kanten heen schieten en rennen om over te steken. Yep, dit is geen droom waar ik uit ontwaak, ik ben echt terug in India. Een kleine 24 uur geleden landde ik op het Hindustan International Airport van Bangalore en het voelt toch een beetje om weer ‘thuis’ te komen.
Op 12 mei stap ik rond de klok van 11 uur in Amsterdam Schiphol op het vliegtuig. Dat vliegtuig vliegt me een tweede keer dit jaar terugvoert naar het land van “Yes Sir, yes!”, het rare cirkelbewegingen met het hoofd en het land waar ik warme herinneringen aan koester: Terug naar India! Dit keer gaat het verblijf maar liefst drie maanden duren. Vandeweek kreeg ik het al van diverse mensen te horen: “Je hebt dit jaar meer in India, dan in Nederland gewoond”. Inderdaad, maar dat vind ik niet erg. Ik ben ‘into’ reizen.
Stel… Je bouwt een nieuw vliegveld, dat een oud vliegveld moet vervangen dan plan je zorgvuldig van te voren en je zorgt ervoor dat alles tot op de puntjes nauwkeurig getest en gecontroleerd is. Om er zeker van te zijn, test je alles nogmaals opnieuw en bekijk je een maand voor opening nogmaals of alles goed verloopt. Dit is allemaal erg belangrijk, want we kennen allemaal de perikelen rondom Terminal 5 in Londen; Een grote chaos omdat de bagage afhandeling niet goed geregeld was. Hier in Bangalore hebben ze zo hun eigen manier van werken.
Dingen regelen, werken, uit eten met Nederlandse collega’s, een hoop boodschappen doen en die vervelende jeuk… Het leven van een Nederlander in India gaat niet over rozen. Gelukkig lijkt alles nu lekker zijn gangetje te gaan en het warme welkom in India was overweldigend. Alhoewel… De afgelopen week voelde ik me af en toe haast een celebrity.
Het leven van een reiziger gaat niet over rozen; Terwijl het buiten lekker weer is, zit ik binnen om alle zaken te verzamelen en in te pakken. Lijstjes worden voor de zekerheid nog afgelopen “10 hemden, 10 paar sokken… Oh fuck, de boxershorts nog vergeten…”. Als het laatste, wat toch wel redelijk belangrijk is, wordt vergeten, dan kun je wel spreken van inpakstress.
Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer