Een rode paddenstoel in Bangalore
Luid vloekend slingert de bestuurder in de auto naast ons het ene Hindi scheldwoord na het andere richting het hoofd van de taxichauffeur. De chauffeur, niet Mr. Ramesh die vanwege persoonlijke omstandigheden naar zijn geboorteplaats Goa is gereisd, kijkt de man kil aan, loopt voor een Indiase man rood aan en laat dan zijn woede gaan. Jammer dat er geen popcorn en cola voorhanden is, want ik waan me in een slechte Bollywood film. Ik zak wat achteruit op de achterbank en laat het grappige gescheld met een glimlach langs me heengaan. Dit is immers India, het land van temperament en het land waar je met een auto 10 minuten kunt doen om een kruispunt over te steken, of binnen 5 seconden -met je ogen dicht-.
Juist daar ligt het hele probleem; Het verkeer staat muurvast, omdat iedereen zijn eigen kant uit wil en zich niet houdt aan de verkeersregels. Auto’s blokkeren elkaar, motorrijders kunnen er zelfs niet door en de ‘traffic jam’ trekt veel bekijks. De bestuurder in de auto naast ons vindt dat onze auto de oorzaak van het probleem is. Maar het is typisch India dat problemen ontstaan en zo weer opgelost zijn en na 2 minuten vervolgen we onze weg naar huis en rond de klok van half 8 heb ik er een werkdag van ruim 11 uur opzitten.
Op het werk gaat het allemaal zijn gangetje. Momenteel ben ik in de eerste fase van het project beland, waarbij ik huidige beheerprocessen analyseer en een huidige situatie van een gedeelte van die beheerprocessen beschrijf. Het is veelal procedures doorlezen, mensen interviewen en voorbeelden uit de praktijk opduikelen en ik voel me daarin als een vis in het water. Morgen heb ik een eerste telefoongesprek met twee managers uit Nederland en dan gaan we mijn tussentijdse analyse eens grondig doorspitten en verdere actiepunten benoemen. Daarnaast ben ik ook lekker op het menselijk vlak en met een stuk verandermanagement bezig. Vooral van dat laatste leer ik veel van mijn Indiase collega Sumeet en het is een flinke stimulans en uitdaging om met hem samen te werken en om dingen van hem op te pikken tijdens meetings, besprekingen en discussies.
Andere gesprekken zijn het gesprek over het weer. Waar dan ook ter wereld; Het weer is een gebruikelijk onderwerp dat het altijd goed doet. Momenteel regent het flink in Bangalore en is het ’s avonds heerlijk koel. Zo koel zelfs, dat ik verlang naar een pyjama wanneer ik mijn ramen openzet. Volgens de mensen hier is dit weer niet normaal; Het zou nu droog en zonnig moeten zijn en de regen zou pas over enkele weken moeten komen. Een ander gespreksonderwerp zijn de bomaanslagen in de noord Indiase stad Jaipur en de Chinese raketinstallaties die met satellietfoto’s ontdekt zijn. Vorige week zijn er ongeveer 100 mensen omgekomen in Jaipur na een serie bomaanslagen. In Nederland ondergesneeuwd nieuws na de berichten van de tragedie in China en Birma, maar in India een tijdje ‘hot’. Het gebeurt hier 2 tot 3 keer per jaar dat er een grote aanslag gepleegd wordt. Inmiddels zijn er wat verdachten gearresteerd, die waarschijnlijk rebellen zijn die strijden voor een Kasjmir dat niet bij India hoort.
Voor de rest sukkelt het allemaal voort; In Bangalore zijn de verkeersproblemen nog steeds aanwezig en aankomend weekend slaat de cricketgekte weer toe in de Silicon Valley van India. Het cricketteam van Bangalore speelt namelijk een thuismatch. Afgelopen weekend was het leuk om te zien dat het rustiger was op straat dan normaal en dat er mensen zich verdrongen voor de vitrines van winkels om cricket te kijken… Het deed me een beetje denken aan de foto’s van Nederland in de jaren ’60.
Goed, het is bijna 10 uur, dus bijna bedtijd. In ieder geval bedankt voor alle leuke mailtjes de afgelopen dagen vanuit het Europese; Ik beloof iedereen deze week antwoord te geven 🙂
Namaste!