Zo, het was me gisteren een dagje wel. Ik ben uiteindelijk een kleine 20 uur bezig geweest eer ik Back in The Netherlands was. Gisteren vertrokken we dus om 0700 uur lokale tijd (0100 uur NL tijd) vanuit het hotel naar de luchthaven van Beijing. Daar aangekomen konden we aanschuiven in een hele lange rij mensen, maar daar waren we gelukkig snel doorheen. Ik probeerde mijn ticket om te zetten van een Economy Class Ticket naar een Business Class Ticket, maar dat was, vanwege een of ander speciaal tarief, niet mogelijk. Ik aanvaarde dus maar de te krappe stoelen van de Economy Class Daarna een check of ik geen bommen of ander van dat speelgoed bij me had en daarna was het wachten op de vlucht naar Frankfurt.

Het regent hier momenteel pijpenstelen, dus een gepland uitstapje voor deze ochtend is letterlijk in het water gevallen. Vrijwel iedereen zit zich nu kapot te vervelen, tijd dus om mijn roeping (althans, dat vindt Edith) weer op te pakken en het een en ander op te pennen.

Zo, waar was ik gisteren ook alweer gebleven? Ah ja… De beschrijving van wat ik gisteren allemaal heb gedaan. Dat was niet veel eigenlijk. In de ochtend heb ik het Tai Chi, vanwege weer een flinke diarree aanval, maar overgeslagen en ben ik -nadat ik was opgeknapt- een eindje gaan wandelen door Dali en over de oude stadsmuren van Dali. Na deze wandeling heb ik veelal rondom de herberg rondgehangen en gewacht totdat we zouden vertrekken naar Lijiang.

Tja, waar zal ik eens mee beginnen? Het goede nieuws dat we uiteindelijk toch het Stenen Woud in Guilin hebben bezocht, of door te vertellen dat Dali (waar ik zojuist ben gearriveerd) een prachtige stad is, of dat men in China absoluut niet auto kan rijden?

Tralalalala, over een kleine 24 uur zal ik op het vliegtuig naar Nederland stappen en laat ik China en Tibet voor wat het is. Maar het is nog niet ten einde, want gisteren en eergisteren heb ik natuurlijk ook nog het een en ander gedaan.

Op het moment dat ik de bus uitstapte merkte ik al direct dat Xian een hele mooie en aparte stad is. Nadat ik wat achtergrondinfomatie over de stad opduikelde, werd mijn vermoeden waarheid. Xi’an is een stad die al meer dan 2100 jaar bestaat en, samen met Rome en Istanbul, als een van de grootste historische steden aller tijden wordt beschouwd. Xi’anheft de opkomst en de neergang van diverse dynastieën meegemaakt en de imposante stadsmuur en enkele oude gebouwen (zoals de Drumtoren, de Beltoren) maken duidelijk dat Xi’antot enkele eeuwen geleden het centrum van het vroegere Chinese rijk was. Vandaag de dag is Xian een toeristische trekpleister en een belangrijke dienstverlenende stad in China. Het leuke is dat Xi’anvroeger op de Zijderoute lag en dat je dus erg veel islamitische invloeden in Xian ziet. Evenals in Lhasa, heft Xian ook een ware moslim wijk.

Shit, ik wist niet dat een bus en een trein zo erg kunnen zijn. Enkele uren geleden ben ik in Chengdu aangekomen, nadat we ruim 22 uur met de bus en trein gereden hebben. Op vrijdagavond zijn we naar een klein dorpje buiten Lijiang gereden, alwaar we bij een familie hebben overnacht. Het hele gebeuren was wel OK: De slaapkamers waren lekker basic, de bedden waren keihard en het eten was te doen. Verdere inspectie leerde dat de familie gastheer is geweest van de Noorse koning en koningin en dat men zelfs een ware home cinemaset thuis had staan. Tijd om dus even mijn favoriete serie 24 (vierde seizoen) te testen, die ik eerder in Dali had gekocht. We hebben die avond vrij weinig gedaan: Wat TV gekeken, gepraat en vervolgens het bed in.

Zo, wat ga je doen wanneer je wat extra vrije tijd hebt? Juist, je gaat een flinke wandeling maken door Lijiang. Dat heb ik dus precies na het schrijven van mijn eerste weblog gedaan. En als je dan wat beleeft dan schrijf je dit, onder het genot van het luisteren naar 3FM via internet, in een tweede weblog op.

“Godsamme, welk pad moeten we nu weer nemen?” Vloekend kijk ik om me heen en kijk daarna naar Michiel, Karin, Els en Silvia. Ook zij weten het niet en we besluiten op gevoel een glibberig, zanderig en rotsachtig bergpad te nemen, in de hoop Dali te bereiken. Het begon gisterenavond zo mooi…