Vergane Glorie: Stade Pré-Wigy

Stade Pré-Wigy

Vergane Glorie hoeft niet perse prachtig, groots en/of indrukwekkend te zijn. Dat bewijst ook het voormalig stadion van de inmiddels ter ziele gegane club AS Herstaliene, genaamd Stade Pré-Wigy (of Stade du Herstalienne). Het stadion ligt aan de Rue Arnold Delsupexhe ingeklemd tussen de snelweg, een supermarkt, een fabriek en een troosteloze wijk. En nog mooier: Het is een vervallen ruïne waar je even heerlijk je hart op kunt halen. Het is een klein, knus stadionnetje, waar flink wat oude meuk valt te bekijken. En een stadion met een zeer bijzondere geschiedenis.

De bouw van Stade Pré-Wigy

AS Herstalienne ontstond net na de eerste wereldoorlog uit een fusie tussen 4 clubs uit Herstal. Het bestuur van de club besloot zich in 1919 als Association Sportive Herstalienne aan bij de Belgische voetbalbond en kreeg stamnummer 82 toegewezen. De prestaties van AS Herstalienne zijn niet groots te noemen. De club speelde van de tweede tot de vierder klasse en was in 1936 zelfs een van de eerste clubs in België die na een fraudezaak veroordeeld werd met twee punten aftrek. Vanaf het einde van de jaren ’80 gaat het echter flink bergafwaarts met de club en degradeerde de club uit Herstal vanuit de Derde Klasse. En ging het niet goed met de club. Het stadion Pré-Wigy, sinds de oprichting de thuisbasis van AS Herstalienne, werd noodgedwongen verlaten en de club ging ergens anders spelen. Uiteindelijk speelde AS Herstalienne een marginale rol in de Derde Provinciaalse klasse in België. In 2009 fuseerde de club met JS Molise-Herstal tot FC Herstal, waarbij het stamnummer 82 aan de club toebedeeld werd. Weinig mensen zullen tegen deze fusie in het verweer zijn gekomen, want tegenwoordig kun je de bezoekers bij die fusieclub op 1 hand tellen.

Toen AS Herstalienne Pré-Wigy verliet, stierf eigenlijk ook de ziel van de club. Het stadion aan de Rue Arnold Delsupexhe was namelijk het laatste icoon uit het verleden van de club. In 1998 besloot de nieuw opgerichte voetbalclub AC Milanello Herstal, een verenging van Italiaanse immigranten, haar intrek te nemen in het stadion. Het stadion werd opgeknapt en de club speelde er een kleine 10 jaar. In 2008 moest de club het terrein noodgedwongen verlaten, omdat de gronden aan een projectontwikkelaar verkocht waren. Deze ontwikkelaar wilde er zo snel mogelijk een commercieel centrum opzetten, iets wat door de economische crisis nog niet is gebeurd.

Mijn bezoek aan Stade Pré-Wigy

En eigenlijk is dat maar goed ook. Als je vanaf Maastricht bij afslag 35 links bij de rotonde gaat, dan zie je na een paar honderd meter rijden de lage eretribune liggen. Je auto kun je op een van de zandvlaktes bij het stadion neerzetten, waarna je richting de hoofdingang kunt lopen. Het is altijd bij dit soort verlaten en bouwvallige stadions de vraag of je er zonder ‘geforceerde hulp’ binnen kunt komen. Gelukkig is de rechter poort van de hoofdingang met een klein duwtje open te krijgen.
Die hoofdingang is overigens echt prachtig. Aan de rechterkant liggen nog de loketten, waar vroeger de kaartje van de hand gingen en de hoofdingang is een ijzer hek, wat er met een nieuw likje verf er prachtig uit kan zien. Na het betreden van het stadion word je niet overvallen door de grootsheid of de hoge tribune, maar wel door de verlaten sfeer. Het stadion is letterlijk een grote ruïne, waar de natuur de overhand heeft genomen. In de zomer staat het gras er tot buikhoogte. De dieren hebben in het speelveld hun kuilen en holen gegraven en diverse tribunes zijn door woeste struiken overgroeid. Het stadion is ook een favoriete hangplek voor vandalen, getuige de vele vernielingen aan de kantine en de hoofdtribune. Er is zelfs met zeer grof geweld een muur van de eretribune ingeslagen, de tribune heeft geen ramen meer en de kantine ziet eruit als ‘downtown Bagdad’.

Als voetballiefhebber kun je dus even lekker relaxen in het stadion. De rode stoeltjes van de eretribune zien er nog redelijk goed uit en voor en naast deze tribune zijn diverse staanplaatsen gelegen. Onder de hoofdtribune schrik je jezelf wezenloos; Ook hier heeft het vandalisme haar tol geëist. Het rondje langs het veld voert je langs tribunes die door de natuur zijn ingenomen. Eens hebben achter een van de doelen en op de lange zijde twee lage tribunes gestaan, die nu compleet overgroeid zijn. Het zal niet meer lang duren eer de vervallen dugouts tegenover de eretribune ook door de natuur gegrepen worden. De kantine is overduidelijk later gebouwd dan de rest van het stadion, maar ook hier hebben de vandalen huisgehouden. Stenen, flesjes en zelfs plafondplaten sieren een gedeelte van de grond. Zelfs 1/3e van het dak is eruit gesloopt.

Sloop van Stade Pré-Wigy

Inmiddels is het Stade Pré-Wigy helaas gesloopt en heeft het plaats gemaakt voor een nietszeggende shopping mall. Jammer, want in dit stadionnetje kon je even heerlijk rondneuzen en staat de tijd voor je stil. Daarom is het ook een prachticoon om als Vergane Glorie te bestempelen. Een stadion hoeft immers niet groots te zijn of een roemrijk verleden te hebben om indrukwekkend te zijn.

Foto’s

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer