Tegeltjes en voetbal in Rio de Janeiro

Escadaria Selarón, Rio de Janeiro, Brazilië

Zo, ik zit nu lekker in Sao Paulo, in een iets te luxe hotel, en ben mezelf druk aan het “voorbereiden” om dadelijk getuige te spelen tijdens een huwelijk. De eerste dagen in Rio de Janeiro en Sao Paulo zijn vertrouwd. De Braziliaanse mentaliteit is nog steeds hetzelfde, het is een heerlijke chaos hier en de zon schijnt er nog steeds volop. Oh, ik zal maar niet vertellen dat het hier nu 36 graden is. Ik heb medelijden met jullie!

Op ontdekking in Rio de Janeiro

De reis naar Rio de Janeiro verliep afgelopen week goed en de volgende dag (gisteren) had ik voldoende energie om Rio eens opnieuw te ontdekken. Dus dook ik de metro in en ging ik richting Lapa om de Tegels van Selaron te bekijken. Het metronet van Rio de Janeiro was een aangename verrassing voor me. Aircondtioned wagons en de metro`s rijden op tijd. De structuur is een ware verademing in de Zuid-Amerikaanse chaos. De straat van Selaron dus: De vorige keer dat ik in Rio was, was het een drukte van belang in het toch wel bijzondere straatje. Een van de bewoners, Selaron, besloot een  flink aantal jaar geleden dat zijn straat in Rio de Janeiro iets te saai was en besloot de hele mikmak te betegelen. Na wat tegenstand (de  gemeente wilde een aantal jaar geleden de hele zooi verwijderen maar besloot ervan af te zien nadat toeristen de straat ontdekten), is het tot een ware Efteling attractie uitgegroeid. Ik wilde straat zonder de toeristen op de foto zetten en dat is gelukkig gelukt.

Groundhoppen in Rio de Janeiro

De volgende bestemming. Ik zat te denken om het Jezus beeld op de Corcovado te bezoeken, maar zag ervan af vanwege de warmte en de verwachte drukte. Dus besloot ik maar eens een dagje te groundhoppen, te beginnen bij de club Fluminense. Het stadion van de club bleek een paar honderd meter van mijn appartement te liggen en na mezelf bij de receptie gemeld te hebben, werd er gevraagd wat ik kwam doen. Ik dus uitgelegd dat ik artikelen schrijd over oude stadion en ik werd gelijk doorverwezen naar de communicatie afdeling. Daar aangekomen werd me de hemd van het lijf gevraagd en uiteindelijk kreeg ik een priverondleiding van een wel erg leuke Braziliaanse door het stadion van Fluminense. Het stadion zelf ga ik hier niet behandelen, dat komt later op deze site en andere sites. De dame in kwestie bleek zelf een fan te zijn van Fluminense en schorvoetend gaf ze toe een Fanatico (fanatieke fan) te zijn. Het gevolg was een passionele waterval van avonturen die zij met Fluminense heeft meegemaakt. Hier bleek ook weer eens uit dat Braziliaanse vrouwen veel fanatieker zijn in het voetbal dan de Braziliaanse heren 😉 Na een prachtige rondleiding door het stadion en in de geschiedenis van Fluminense, besloot ik naar het stadion van Vasco da Gama te gaan.
Vasco da Gama is een club die een paar kilometer boven Maracana speelt. Waar Fluminense in de rustige en nette buurt van Botafogo ligt, ligt het stadion van Vasco da Gama in een halve favela. Toch heeft het ruwe wat en je merkt dat de hele buurt in het stadion rondhangt. Het geeft een rustige en ongedwonge sociale sfeer en ik kon eens mijn rondje door het stadion maken. Ook over dit bezoek ga ik niet al te veel uitweiden, omdat er wat artikelen rondom het WK in Brazilie op stapel  staan. Ik had bij Vasco ook een accreditatie ingediend om op het veld te mogen fotograferen, maar navraag bij de administratie leerde me dat mijn verzoek helaas was afgewezen, aangezien de regels flink zijn aangescherpt. Jammer, want ik had graag in Maracana foto´s vanaf het veld willen maken. Na het bezoek aan Vasco toog ik naar Maracana, maar dat was een tegenvaller. Het stadion is omgeven met hoge hekken, overal staat beveiliging en er valt geen binnenkomen aan. Een toer door het stadion kost ongeveer 20 Euo. Te duur voor mij.

Dus besloot ik terug te gaan naar het appartement van Nicolas en diezelfde avond zijn we met zijn broer lekker uit eten gegaan in Leme. Een heerlijke en rustige omgeving die tegen Copacabana ligt. Het was een gezellig avond, zo vlak voor het huwelijk van Nicolas. Nu dus in Sao Paulo, waar ik over enkele uren wat beloften mag doen als getuige en een krabbel mag zetten. Ik ga mijn pak eens uitpakken en de strijk doen. Ik moet er natuurlijk wel spetterend uitzien voor de foto´s! En nee, hou de opmerkingen maar voor jullie!

 

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer