Rondom Tallinn: De gevangenis van Rummu en een festival in Keila
Het is een enorme tegenstrijdige setting. Terwijl kinderen plezier hebben in het water, volwassene waaghalzen een duik van 10 meter hoog nemen vanaf oude vervallen gebouwen, was dit paradijselijk oord ooit een gruwelijk werkkamp van de Sovject-Unie. De gevangenis van Rummu, in de buurt van Keila en Tallinn, kun je de ooit gruwelijke plek het beste omschrijven als een paradijselijk oord.
Na een leuk avond gisteren, hebben we het vandaag lekker rustig aan gedaan. Rond de klok van 11 vertrokken we richting de gevangenis, waar ons een leuk uitje te wachten stond.
De gevangenis van Rummu
In de jaren ’30 van de vorige eeuw was er een enorme vraag naar kalksteen. In de buurt van Keila vond men veel kalksteen in de grond en werd er een kalksteengroeve geopend. Heel toevallig werd er naast die kalksteengroeve een gevangenis en werkkamp geopend, dat plaats bood aan 400 gevangenen. Vanaf 1940 hebben hier mensen onder erbarmelijke en gruwelijke omstandigheden gewerkt en kalksteen gedolven. Na de uiteenval van de Sovjet-Unie en het Warschaupact, nam de vraag naar kalksteen snel af en de gevangenis raakte in de jaren ’90 verlaten. De kalksteengroeve en de gevangenis lagen aan een muur, dat een hoger waterpeil kreeg. De groeve en enkele groevegebouwen liepen snel onder en Moeder Natuur nam de zaak daar over.
Een oase van plezier en natuur
En dat deed Moeder Natuur op een erg mooie wijze. Al snel gingen de mensen uit de buurt een verfrissende duik in het koude en heldere water nemen en de plek werd de afgelopen jaren bekender. In de zomer komen mensen van alle plekken om in de Blauwe Lagune te zwemmen en langs en door de verlaten gebouwen te zwemmen, waarvan de bodem ooit 10 meter lager lag. Ook duikfanatici kunnen hun hart ophalen. Het water is er zo helder, dat deze fanatici een ongerepte onderwaterwereld te wachten staat. De gezonken gebouwen en achtergebleven materialen vormen een ideale plek om doorheen te duiken. Tel daarbij op dat als achtergrond een 60 meter hoge kalksteenheuvel ligt. Deze voelt haast aan dat je op Mars bent en kun je lekker beklimmen voor mooie uitzichten. Waar ooit mensen onder gruwelijke omstandigheden werkten, is het nu een paradijs van ontspanning. Misschien een tikkeltje griezelig, maar een lust voor het oog en voor de ontspanning. Want zeg nou zelf: Een lekkere duik in een prachtig meer nemen, dat wil toch iedereen?
Dat laatste dachten we dus ook en als snel beklommen we de hoge kalksteenheuvel. Een indrukwekkend uitzicht benam ons de adem en al snel snelden we richting het strand om het handdoekje neer te leggen. Vijf minuten later dobberden we in het water en konden we heerlijk ontspannen en zwemmen. Na een uurtje dobberen ben ik op ontdekkingstocht uitgegaan en gekeken of ik de verlaten gevangenis kon bezoeken. Via een openstaande poort kon ik naar binnen, maar uiteindelijk toch maar niet gedaan omdat we naar een volgende bestemming moesten.
Valge OO Keila-Joal
Oftewel, het Lichtfestival van Keila-Joa. Het was voor het eerst dat dit festival georganiseerd werd en dat hebben ze in Keila geweten. Naar schatting 7.000 mensen kwamen op het festival af, waar een kleine 600 verwacht werden. Het was verkeerstechnisch een grote chaos en het was enorm druk. Toch was het een leuk iets om te zien. Valge OO Keila-Joal werd in een mooi park gehouden, waar oude bomen, kronkelende paadjes, een spookjesachtige waterval en zelfs een mooi kasteeltje stonden. Dat kasteeltje is zelfs zo mooi, dat Koning Willem-Alexander er een staatsbanket heeft gehad. Die waterval is ook een mooie waterval om te zien. Toen wij aan de oevers stonden, ging de zon onder en gaf dat een prachtige gele en oranje gloed over de bomen, Het kasteeltje werd mooi opgelicht en het water stroomde door de diverse plateaus van de waterval naar beneden. Even een heerlijk momentje!
Het festival zelf was ok. Er waren enkele leuke zaken te zien, er werd leuke muziek opgevoerd en de sfeer was er gezellig. Toch was het naar onze smaak iets te druk en we besloten tegen de schemering naar huis te gaan. Toen barstte het festival echter los. Met mooie lampjes werd een soort van optocht door de paden in het parkje gehouden, werden de paden verlicht met kaarslichtjes en eerlijk: Dat zag er erg gaaf uit. Maar door de drukte en de vermoeidheid besloten we toch ons bedje op te zoeken.
Vandaag gaan we een roadtrip door Estland en Letland maken. Deze roadtrip neemt ons langs diverse mooie kastelen, diverse mooie plekken en ik ben reuze benieuwd waar onze gastheer en gastvrouw ons naar toe brengen. Want in dat opzicht hebben we echt geluk: We worden op sleeptouw genomen door twee lieve mensen, die veel van het land weten. Laat die nieuwe avonturen maar eens lekker komen!