Op jacht naar een appartement
Zo, er is weer goed nieuw vanuit India te melden: Ik heb waarschijnlijk vanaf volgende week een appartement! Gisteren en vandaag bezocht ik samen met de Indiase collega Monalisa (die oa huisvesting voor buitenlandse collega`s regelt) een achttal appartementen door geheel Bangalore en er zijn twee appartementen die erg interessant zijn. Tijdens de bezichtiging schrok ik echter van de prijzen die voor appartementen in Bangalore gevraagd worden, blijkbaar heeft het uitmelken op het gebied van huisvesting ook in Bangalore toegeslagen. Voor prijzen van 55 tot 100 Euro per nacht kan ik immers gewoon in het hotel blijven waar ik momenteel zit.
Gisterenavond bezochten we twee appartementen, die in allerlei opzichten erg van elkaar verschilden. Het eerste appartement was erg goedkoop, maar leek net een gevangenis en moest gedeeld worden met iemand anders. Gezien de troep in de woonkamer, was die andere niet echt het type waarmee ik twee maanden opgescheept wil zitten. Het volgende appartement was erg rijk uitgerust en bevatte werkelijk alles wat je jezelf maar kon wensen. Helaas waren de prijzen aan de veel te hoge kant en was dit appartement ook veel te luxe voor me.
Vandaag bezochten we een zestal appartementen, waarbij de prijzen van de eerste twee appartement way to high waren en de luxe van de appartementen ook veel te veel overdone waren. Bij het tweede appartement zou ik zelfs de buurman kunnen worden van de burgemeester… Nou, dat hoeft ook weer niet.
Ik gaf aan Monalisa aan dat ik een normaal appartement zocht, waarbij ik gewoon mijn eigen ding kon doen en eventueel terug kon vallen op wat hulp van de eigenaar of een beheerder. Dat opende wat deuren en vooral de laatste twee appartementen waren binnen het budget en ook nog naar mijn smaak. Helaas zijn de appartementen wel gedeeld (want blijkbaar kun je single appartementen niet voor dezelfde prijs krijgen), maar de beheerder verzekerde me dat de medebewoner zorgvuldig wordt gekozen. Andere mooie voordelen zijn de aanwezigheid van een fitnessruimte, de aanwezigheid van een wasmachine, internet en allerlei andere handige dingen en de aanwezigheid van een beheerder die 24/7 aan het betreffende appartement is toegewezen. Mij is ook verzekerd dat deze beheerder me ook de Indiase kookkunsten kan aanleren, dus Lilian… Ik ga de belofte helemaal nakomen.
Aangezien Monalisa en ik een paar uur al flink in de weer waren, stelde Monalisa voor om een hapje te gaan eten. Na een goed en leuk restaurant uitgezocht te hebben praatten we even wat na en begonnen we over koetjes en kalfjes te praten. Wat me daarbij opviel is dat `Mona` (zoals ze door iedereen genoemd wordt) zich als een niet Indiaas iemand gedraagt. Ze is lekker open, weet kritiek te uiten, is heerlijk cynisch en wil met haar aankomende man de wereld gaan verkennen.
De Indiase mensen die ik heb meegemaakt zijn warm en hartelijk, maar laten nooit het achterste van hun tong zien. Zo is `nee` zeggen een grove vorm van onbeleefdheid en wordt kritiek op een ander of op de Indiase waarden ook als onbeleefdheid gezien. Het cynisme is de Indiase man/vrouw blijkbaar ook onbekend, want de eerste cynische opmerkingen van een Indiaas iemand hoorde ik pas vanmiddag. Ach, het houdt je scherp en ik vind het intrigerend om de verschillen tussen Nederland en India te ondergaan.
Een van de uitingen van die verschillen is de bindi, oftewel de rode stip op het voorhoofd van een Indiase dame. Vrijwel iedereen loopt er mee rond en het verleidt de westerlingen vaak tot de vraag wat de betekenis van die rode stip is. De vrijdag voor het vertrek had ik een lunch met enkele collega`s, waarbij deze bindi ook ter sprake kwam. Gekscherend werden er wat opmerkingen gemaakt dat de rode bindi `hands off` betekende, de groene bindi `ik ben zoekende` betekende en er werden nog wat meer humoristische opmerkingen gemaakt.
Vanuit traditie is de bindi inderdaad een teken van een getrouwde vrouw. Tijdens het huwelijk plaatste de man de eerste bindi op het voorhoofd van zijn vrouw als teken van trouw. Tegenwoordig is de bindi meer een mode item, dat in de huidige generatie blijkbaar de traditionele waarde heeft verloren.
Over het trouwen houden de meeste Indiase mensen andere normen aan dan de meeste Nederlandse mensen. Waar scheiden en hertrouwen in Nederland vrij normaal is, wordt dit in India niet begrepen. Een huwelijk is namelijk voor het leven. Ook zijn uithuwelijkingen vrij normaal in India, maar moeten de man, de vrouw, de familie van de man en de familie van de vrouw het allemaal met het huwelijk eens zijn. Als een van de partijen er niet mee akkoord is, gaat het hele feest niet door. Die huwelijksfeesten in India zijn een groot feest. Zo gaat een collega over twee weken een gehele week lang feest vieren omdat zijn zus trouwt. Het schijnt een heel ritueel te zijn, waarvoor maar liefst 600 gasten zijn uitgenodigd.
Op dit moment zijn mijn gedachte meer bij de tochten die ik door India ga maken. Morgen ga ik naar een plaats die Mysore heet (klik hier voor wat meer Engelstalige informatie), dus dit worden mijn eerste stappen in de ontdekking van India.