Inspannen bij het Gandan Klooster en relaxen
Het was me even een flink dagje zeg… Zoals ik gisteren meldde zouden we vandaag het Gandan Klooster bezoeken dat tegen de 4500 meter hoog lag. Nou, ik heb het geweten… We vertrokken vanochtend tegen een uur of 9 naar het klooster toe. In de bus kwam ik er echter achter dat ik geen water bij me had. Op een hoogte vanaf 3000 meter schijn je minimaal 4 liter per dag te moeten drinken om geen klachten te krijgen zoals bijvoorbeeld hoogteziekte. Ik zag het allemaal wel met vertrouwen tegemoet, want ik verwachtte dat ze bij het Gandan Klooster vast en zeker wel wat water zouden verkopen.
Bij het Gandan Klooster aangekomen bleek mijn hoop flink de grond ingeboord te worden: Geen drinken te krijgen… Toch wilde ik wat dingen in dat klooster zien. Allereerst ben ik een soort van pelgrimspad opgelopen, dat rondom het gehele klooster loopt. Het pad is 4 km lang en is nogal erg smal en rotsachtig. Onderweg kom je vele Soetra’s tegen, dat zijn vlaggen waar gebeden van mensen opstaan. Volgens de Tibetanen neemt de wind deze gebeden mee en zorgt ervoor dat ze een positieve uitwerking hebben. Na 3 kilometer gelopen te hebben, stuit je op een rotsformatie waar je je doorheen kan friemelen. Een Tibetaanse legende zegt dat wanneer iemand dit lukt, dat hij een goed karma schijnt te hebben. Nou, dat moest dus geprobeerd worden! Samen met een Tibetaanse familie, waarbij ik het gehele parcours in de buurt liep, heb ik dit gedaan en ik kan (misschien wel tot jullie grote schrik) zeggen dat mijn karma bij deze goed is ;). Na verder gelopen te hebben, kwamen we weer bij het klooster aan, alwaar we wat indrukwekkende tempels hebben bezocht. Ik heb werkelijk met open ogen en open mond naar alles gekeken. Voor mijn gevoel moest alles ruim 300 jaar oud zijn, want het geheel ademde gewoonweg historie uit.
Nadat ik een tempel uitliep kwam ik weer wat mensen van de groep tegen en ik kwam voor een flinke verrassing te staan: In het kader van de “Culturele Revolutie” (noem het gerust de a-culturele revolutie) is het gehele klooster in de jaren ’50 door de Chinezen platgebombardeerd, waarbij tientallen onschuldige monniken omgekomen zijn. Aangezien Tibet hard op weg is om de nieuwe Chinese toeristische trekpleister te worden, heeft de Chinese regering in haar commerciële wijsheid besloten om vele kloosters te restaureren en/of in het geheel opnieuw op te bouwen. Zo ook voor dit klooster, dat schijnbaar enkele jaren geleden (bijna) geheel opnieuw is opgebouwd. Ik moet de Chinezen wel nageven dat ze dit erg goed kunnen. Als je door het weidse kloostercomplex heenloopt, dan denk je dat alles redelijk oud is. Verf dat verbladerd en vaag op de muren is geschilderd, mos dat door de stenen komt, verkleuringen en uitloop in de muren en een oude bouwstijl bedrogen mijn enorm. Pas toen ik van iemand van de groep vertelde dat het klooster er enkele jaren stond, kon ik mijn ogen werkelijk niet geloven.
Maar goed, na de tocht zijn we weer teruggelopen naar de bus en daar aangekomen zag ik tot mijn stomme verbazing dat er nu ineens wel water verkocht werd! Snel heb ik 1 liter ingeslagen en heb die in een uur even lekker opgedronken. De hoofdpijn en het lichte gevoel in mijn hoofd, waar ik die morgen langzamerhand last van kreeg, verdwenen lichtjes aan. Aangezien gisteren en vanochtend nogal inspannend voor me waren, heb ik de middag in Lhasa op mijn gemakje besteed. Ik ben over de markt gelopen, heb wat dingen gekocht, heb geluierd in het hotel.
Morgen staat er een lange busrit van 11 uur naar Shigatse op het programma. Ik weet niet in hoeverre het internet in de andere contreien van Tibet is doorgedrongen, dus het kan zijn dat jullie van updates verstoken zullen blijven. In ieder geval zit ik over 5 dagen in Xi’an, dus wees niet ongerust wanneer je lange tijd niets van me hoort!