Verrassende historie en natuur in Popiglio
Vermoeid komen we bovenaan de bergtop en het uitzicht beneemt ons de adem. Voor ons ligt de uitgestrekte vallei, waardoor de rivier de Lima stroomt en het dorpje Popiglio ligt. Een prachtig kleurenpalet van groene bossen, rode daken van de dorpshuizen en de prachtige blauwe lucht maken het een prachtig plaatje. Vlak voor ons liggen de ruines van de torens van Popiglio. Ooit gebouwd om de landsgrenzen van Lucca te verdedigen en de handel te garanderen. Het is een onverwachte en onbekende verrassing van onze hike, die we totaal niet verwacht hadden.
Popiglio is niet een naam die bij de meeste mensen een belletje doet rinkelen. Enerzijds jammer, want het pittoreske plaatsje heeft prachtige natuur, cultuur en historie. Anderzijds gelukkig, want deze Toscaanse parel ligt verborgen in de bergen, wachtend om ontdekt te worden.
Een toevallige kennismaking met Popiglio
We kwamen dan ook heel toevallig op het plaatsje terecht, en dan nog wel via een tien jaar oud boek waarin wandelroutes door Toscane staan. Via het kloosterhotel waar we zaten, was het een klein uurtje rijden voordat we bij het dorpje aankwamen. Het was voor de auto een flinke klim, en de tocht was echt genieten: Prachtige uitzichten, onverwachte uitkijkjes en even zorgenloos door het Toscaanse gebergte rijden. Toen we aankwamen, snel de route gezocht en we begonnen te wandelen. Een flinke klim naar boven zorgde voo het nodige zweet en doordat de wandelgids niet meer heel actueel was, was het even zoeken om naar onze bestemming te komen: De torens van Popiglio (The Two Towers of Popiglio, zoals de reisgids het dreigend zei).
De Torens van Popiglio
Die twee torens staan daar natuurlijk niet voor niks. De Romeinen hadden een kleine 2.000 jar geleden al door dat deze bergkam een strategische plek was en zij bouwden, zoals het de Romeinse fortenfetish betaamd, een fort. Het fort moest de Lima Vallei overzien en eventueel verdedigen tegen rovers en indringers. Een paar eeuwen later raakte het fort in verval en daarmee in de vergetelheid. Totdat een millennium later het stadje Lucca nogal machtig werd. De toenmalige heerser vond het tijd om zijn landsgrenzen goed te verdedigen en bouwde op de Romeinse fundamenten een nieuw fort: Het Securana Fort. Op de top van de San Marcello Piteglio konden soldaten de Lima Vallei overzien, de landsgrenzen van Lucca verdedigen en de handelswegen naar Lucca bewaken. Dit fort is bijna geheel vervallen en weg, op een halve toren en wat stenen fundamenten en puinhopen na. Een paar honderd meter verderop en naar beneden staat een andere toren, die nog volledig intact is.
Ondanks de pittige wandeltocht naar boven en door de bossen, was de klim van 4 kilometer het absoluut waard. Vanaf beide torens heb je een ontzettend mooi uitzicht over de vallei en kun je even lekker uitrusten op de stenen puinhopen. Met een drankje en een hapje, het zonnetje erbij en de uitzichten voor je, is het een goede rustpauze.
Want die torens zijn niet de enige historische plekken waar je jezelf aan kunt vergapen. Als je de afdaling naar beneden doet, en terug het dorpje ingaat, dan merk je op een gegeven moment een weg met flinke keien op. Deze weg kronkelt langs de huisjes door Popiglio en gaat de natuur in. Een kleine tip: Neem deze weg! Want hij neemt je dwars door het oude dorpscentrum van Popiglio heen en daalt de Lima Vallei af. Het blijkt de oude handelsweg te zijn, die bij de Ponte di Castruccio (Castruccio Brigde) komt. De brug en de weg stammen het ongeveer de twaalfde eeuw en waren een belangrijke handelsroute tussen Lucca en Postoia.
De Ponte di Castruccio; De oude brug van Popiglio
En na een pittige afdaling van 500 hoogtemeters, vol met glibberige stenen en mos, heb je niet echt een idee wat je te wachten staat. Je hoort in de verte het water van watervallen stromen, de dichte bossen ontnemen je het zicht en je bent gefocust op niet uitglijden. Dan sla je ineens hoek om en link doemt ineens een 10 meter hoge, stenen, brug op. Onder de hoogste boog van die brig stroomt helder water en e achtergrond bestaat uit groene bossen, grote stenen bergkammen en vredige huisjes. Het is een plaatje dat je even moet laten bezinken en waarvan je even mag genieten. De brug over is een hele klim, maar aan het einde van die brug ligt een welkom verrassing. Een Bed and Breakfast en een restaurant dat de Agriturismo Le Dogane heet. Je kan op het simpele, maar sfeervolle, terras even bijkomen met een drankje, een goed hapje en een mooi uitzicht op de brug.
De brug stamt uit ongeveer de twaalfde eeuw, maar werd tijdens de oorlog door Castruccio Castracani verwoest. Die verwoesting was toentertijd blijkbaar noodzakelijk, maar de opbouw ook. Diezelfde Castruccio liet namelijk op exact dezelfde plek een nieuwe brug bouwen. Dat is de huidige brug, die er al vanaf 1317 staat. Als je dan beseft dat je over een pad en brig hebt gelopen, die meer dan 700 jaar oud zijn, dan geeft dat toch wel een speciaal gevoel. Maar, als dan blijkt dat het restaurant en Bed and Breakfast ook uit die tijd stammen, en de tolhuisjes voor de brug waren, dan besef je ineens dat je op een brok van Toscaanse historie zit.
Een historische plek
Tijdens een goede Italiaanse lunch besefte ik me ook dat de bergen rondom Popiglio niet alleen mooie uitzichten en natuur bieden. De Ponte di Castruccio, de Torre Pipoglio en de eeuwenoude weg zijn een belangrijk historisch element van dit gedeelte van Toscane. En ik durf haast te zeggen dat het gelukkig nog niet door het grote publiek ontdekt is. Op de terugweg kwamen we een groep Amerikanen tegen die hetzelfde betamen. Mocht je dus lekker off-track willen gaan, lekker willen hiken en genieten van natuur en cultuur; Ga naar Popiglio!