Oost, west. Thuis best
Godsakkersju (dat noemen we Brabants by the way), dat moet ik weer net hebben… Zit ik hier in mijn nieuw thuis in Bangalore, speelt NAC de pannen van het dak en was het -aan de samenvatting te zien- een gekkenhuis in het Rat Verleghstadion. Vanmiddag heb ik tijdens de pauze toch maar de samenvatting van de wedstrijd op het kantoor gedownload en bekeken. Al het Bengaals vuurwerk, het fanatisme op de tribunes en de doelpunten deden verlangen naar een Avondje NAC. Vooral toen tijdens de samenvatting enkele bekenden voorbij stuiteren toen NAC op 4-2 kwam tegen Ajax, deden mijn tenen krommen. Het leukste was nog wel dat ik `s nachts wakker werd ge-SMS`t door mijn manager, die mij feliciteerde met de overwinning. Leuk detail: Mijn manager is een Willem II-er.
Dus ik kon een glimlach niet onderdrukken en wist dat het voor NAC goed was afgelopen. Toch leuk dat een Willem II fan me SMSte; Sport verbroedert immers 😉 Aangezien het `s nachts was, besloot ik me maar om te draaien en lekker verder te gaan slapen. Het was namelijk de dag dat het gedonder van het oude appartement had plaatsgevonden en waarbij ik mezelf niet echt toppie voelde. Morgen gaan Laurens (de Nederlandse collega) en ik op stap naar het plattenland. Dit bezoekje en een zondag voor mezelf moeten me weer bovenop helpen.
Voordeel is wel dat ik dus mijn eigen stekkie heb. Op veler verzoek heb ik wat foto`s van het nieuwe thuis op mijn site geplaatst. Zie hiervoor het kopje `fotoverslag` links in het menu, of in het India gedeelte van mijn site. Mijn nieuwe thuis ligt in een gezellig aandoend gedeelte van Koramangala. De huizen staan dicht op elkaar, maar het groen, de verscheidenheid aan kleuren en de gezellige activiteiten die in het kleine straatje hiervoor plaatsvinden doen erg `thuis` aan.
Goed, een eigen thuis betekent dus ook dat ik mezelf ook wat meer in Bangalore magbegeven. Gisteren ben ik lid geworden van een fitnessclub en heb ik alvast wat bacillen eruit gezweet. De fitnessclub ligt maar op een kwartiertje lopen van hier en in de buurt zijn er wat supermarkten. Ook het tweede kantoor in Bangalore ligt hier op een 10 minuten lopen vandaan en onderweg ben ik de vertrouwde koffie corner en wat Westerse restaurants tegengekomen. Mocht ik het Indiaanse eten ooit zat worden, rest asured 🙂
Overigens begint me het gebrek aan variatie tijdens de lunch op het kantoor me wel de keel uit te komen. Iedere dag is het roti met rijst en een bepaalde saus met `dingen` erin. Meestal lukt het me wel om een half bordje leeg te eten, maar iedere dag rijst is ook zo eentonig. De collega`s keken dus op toen ik met een boterhammenzakje, met brood erin, op het kantoor kwam aanzetten en dit tijdens de lunch opat. Goed, er zat jam en honing op, maar het doorbreekt de sleur.
In India is het beleg wat wij kennen trouwens niet ingeburgerd. Vlees voor op het brood tref je bijvoorbeeld weinig aan en de jam lijkt op een chemisch mengsel van gelei met een flinke portie geur-, kleur- en smaakstoffen. Gisteren toog ik dus naar een zogenaamde Hypermarkt (zoals een normale Albert Heijn of C1000) en kocht ik daar wat zaken. Door mijn ronde door de supermarkt zag ik ineens Hero Jam staan. Hup, pakken die jam. Tot mijn grote verbazing zag ik `Switzerland`s best` op de deksel staan. Stelletje nitwitten, Hero Jam wordt in Breda gemaakt, niet in Zwisterland 😉 Maar ach, het gaf toch een stukje gevoel aan thuis en de boterham met jam ging er goed in. Voor vanavond ga ik thuis trouwens lekker Nederlands koken; Kipfilet met broccoli en wat aardappelen. Heerlijk! Daarna vroeg het bedje in, want er staat een flinke tocht op het programma.