Onverwachte indrukken en ontmoetingen in Avebury
Vol ongeloof kijk ik om me heen. Ik zie stenen uit de grond komen, die een tiental ton moeten wegen. Een kleine 2.000 jaar geleden moest het uitzicht adembenemend zijn geweest. 98 grote, rechtopstaande, stenen, in met haast onnatuurlijke precisie geplaatst en dat in een cirkel van bijna een kilometer omtrek. De gedachte en de hele scene is adembenemend en veel beter dan het teleurstellende Stonehenge, waar ik gisteren was. Welkom in Avebury, net als Stonehenge een zeer oude plek in het zuiden van Engeland.
Sowieso merk ik dat het zuiden van Engeland me erg trekt. Vanuit de auto heb je soms een adembenemend zicht op het mooie glooiende landschap. De typisch Engelse heggen verbergen het landschap soms, maar wanneer de heggen stoppen dan krijg je een prachtig schouwspel van bomen, heuvels en kleuren te zien. De mensen zijn daarnaast erg hartelijk en beleefd en de kleine dorpjes kunnen zo uit een sprookjesboek komen.
Datzelfde sprookjesgevoel had ik gisteren dus ook in Salisbury en bij het Bed and Breakfast, en dat gevoel is er alleen maar leuker op geworden. Vanochtend heb ik voor het eerst een Engels ontbijt geprobeerd. Je weet wel: Witte bonen met tomatensaus, een worstje met een gebakken ei dat letterlijk in het vet drijft en wat geroosterd brood. Het ontbijt is erg vullend, en ik sprak mijn verwachting al uit dat ik die dag niets meer hoefde te eten. Dat ik enkele uren later in Avebury mijn zelfgemaakte belofte zou verbreken, wist ik op dat moment niet.
Avebury. Bij veel mensen is het een grote onbekende bestemming en ik werd er door een mede-NAC-fan Wilbert op gewezen om absoluut te bezoeken. De zoektocht op Google maakte me al zeer enthousiast. Avebury is een klein dorpje, dat midden in een groot monument van stenen ligt. Een kleine 4500 jaar geleden bouwden onze voorvaderen een complex met stenen. Waar veel mensen Stonehenge indrukwekkend vinden, ontneemt Avebury dus je adem. Aveybury is het grootste Henge Complex in Europa, waar de stenen zich over een cirkel van 1 kilometer uitstrekte. In die grote stenen cirkel, lagen/liggen twee kleinere cirkels met stenen. Rondom het hele complex ligt een soort van gracht van 11 meter diep en 23 meter breed, omgeven met een aarden wal. Het complex heeft de tand des tijds -en de Christelijke drang om alles van oudere godsdiensten te vernietigen- aardig doorstaan en ongeveer 40% van het complex staat nog overeind en je kan het haast niet geloven dat onze voorvaderen stenen van een tiental ton met een redelijke precisie hebben geplaatst.
In de omgeving van Avebury liggen nog enkele andere bijzondere plaatsen, zoals een graf van 4000 jaar oud (West Kennet Long Barrow) en Silbury Hill (een aarden heuvel die op mij als een soort van piramide aandeed). Deze plaatsen worden via zogenaamde Avenues met Avebury verbonden; Een soort van wegen, waarlangs kleinere stenen zijn opgezet.
Dus die ochtend toog ik, met een stevig ontbijt op de maag, richting het millennium-oude complex. De verbazing was dus alom, maar ook de sfeer en de mensen die het complex aantrekken zijn speciaal. Zonder het te weten, bezocht ik het complex net na EN de volle maan EN na een seizoenswisseling. Het gevolg was een bonte verzameling van New Age aanhanger, Druïdes, mensen die in het paranormale geloven en zelfs mensen die geloven dat Avebury door aliens is gebouwd. Het levert erg leuke gesprekken en inzichten op, hoe mensen tegen het complex aankijken. Tel daarbij op dat het, vergeleken met Stonehenge, redelijk onbekend is en ik had een geweldige “experience” zoals de Amerikanen het graag noemen.
Ik kuierde dus lekker op mijn gemak langs de aarden wallen van Avebury, liep langs de imposante stenen, bekeek geïnteresseerd naar de diverse riten die mensen uitvoerden, nam alle tijd om mooie foto’s te nemen en praatten met de mensen die er rondliepen. Na een kleine twee uur vond ik het welletjes en ging ik voor mijn lunch naar een lokaal tentje. Niets gezond eten, gewoon Butter Cake, een Victoria Spounge en een heerlijke bak thee. Even lekker niet op het eten letten, met als gevolg dat ik een half uur nadien buikpijn had.
Op naar de volgende bestemming, West Kennet Long Barrow. Een graf van 4000 jaar oud dat met een van de Avenues met Avebury is verbonden. Ik stap in mijn auto, denk lekker weg te kunnen rijden, komt er ineens een andere auto met Nederlands kenteken mij tegemoet rijden. Blijken in diezelfde auto twee mensen te zitten die ik ken; Toeval bestaat echt niet. Dus de auto lekker terug geparkeerd en als Avebury Expert Maurice en Bianca een rondleiding gegeven en snel bijgepraat. Aangezien Maurice en Bianca nog andere plannen hadden in het verre zuidoosten van Engeland, besloten we na een kleine 3 uur afscheid van elkaar te nemen en met een interessante tussenstop in het oude graf (met een prachtig uitzicht over de omgeving en Silbury Hill) ging ik terug naar Salisbury. Nogmaals de leuke en knusse binnenstad van Salisbury bezocht en een hele, hele, hele lichte maaltijd genomen.
Vanavond is helaas mijn laatste nacht in het leuke Bed en Breakfast huis Byways House en morgen ga ik naar Shepton Mallet; Een kleine stad dat in de driehoek Cheddar, Bristol en Yeovil ligt. Ik slaap er in een pub/herberg uit de middeleeuwen, ik ben reuze benieuwd! Voor nu, lekker slapen en de mooie indrukken van Avebury verwerken.