Leuke laatste dagen in de Chapada Diamantina
De Chapada Diamantina blijft me verrassen. Na de moordende tocht van enkele dagen geleden, heb ik er weer twee zeer mooie tochten erop zitten. Met de knieën me de enkels gaat het weer stukken beter en vandaag is mijn laatste dag in Lencois. Morgen keer ik weer terug naar Salvador, om vervolgens twee dagen op het eiland van Morro de Sao Paulo te blijven.
Gisteren had ik dus een erg leuke tour, die zeer divers was. Eerste bestemming was de Poço do Diablo, een waterval waar je lekker langs, achter en onderdoor kan zwemmen. De groep bestond dit keer uit een bont gezelschap van nationaliteiten, die uit Brazilie en Europa kwamen. Er zaten zelfs twee Amsterdamse mensen in de groep, dus de Amsterdamse klanken schoten al snel door de bus heen. Gezellig! Ondanks dat ik geen zwemspullen bij had, heb ik ook een lekkere duik in het water genomen. Een goed begin van een leuke dag. Ik had toch wel mijn bedenkingen om een duik te nemen, aangezien het water bruin en rood ziet. Er zit in de Chapada Diamantina zoveel ijzer in de grond, dat het rivierwater kleurt van de ijzerafzetting. Dus ik heb ook gelijk mijn portie gezond baden gehad.
Vervolgens zijn we naar Morro do Pai Inacio gegaan. Een plateau dat op een paar honderd meter hoogte ligt en een prachtig uitzicht biedt over de omgeving van de Chapada. Ik vergaapte me dus aan de pracht en praal van de Chapada, stond soms met open mond naar het landschap te kijken en had wat leuke gesprekken met de mensen. Op het plateau was ook een uitstekende rots waar je op kon liggen en foto’s in de afgrond kon maken. Gezien mijn hoogtevrees heb ik dat maar eventjes niet gedaan.
De twee bezienswaardigheden slokten al snel de helft van de dag op. Geen wonder, want je moet over kleine onbegaanbare weggetjes naar boven klauteren. Het is de tocht meer dan waard, maar ook zeer vermoeiend. Tijd om dus een welbekend Braziliaans kilo restaurant op te zoeken. De naam verraadt het al, je betaalt het eten per kilo en de restaurants zijn een ware sociale happening in Brazilië. Tijdens het eten werd er flink gepraat en gelachen en de sfeer in de groep was gelukkig erg goed. Aanjager was toch wel een van de gidsen, die met zijn 1,20 meter de clown van de groep was en de sfeer er goed in wist te brengen. Het was ook een bijzondere snuiter. Loop je flink omhoog te klauteren en jezelf flink in het zweet te werken, zie je de gids ineens voorbij schieten en op onstabiele grond even tussendoor een salto maken. Later bleek dat hij veel aan Capoeira deed en de streek op zijn duimpje kent.
In de middag was het tijd om het ondergrondse van de Chapada te ontdekken. Het blauwe water in de grotten van Gruta da Pratinha was geweldig om te zien. In de grot schijnt er een bepaald iets in de rotsen te zitten, dat ervoor zorgt dat het water in de grot prachtig blauw kleurt. In het water zwemmen ook kleine vissen rond, die de dode huid van je voeten opeten. Een erg goedkope en leuke manier om van je eelt enzo af te komen. Helaas mocht je niet in de grotten zwemmen, maar er was gelukkig iets verderop een strand waar het wel kon. Dus je snapt het al… Iedereen dook als kleine kinderen in het water. Na de grot Gruta Azul zijn we naar Gruta da Lapa Doce gegaan. Een grot waar vroeger een ondergrondse rivier stroomde en die nu is droog gevallen. Een tocht van anderhalve kilometer voert je langs allerlei interessante zaken in de grot en bevat enkele indrukwekkende en prachtige druipsteenpilaren.
Nee, gisteren was in vele opzichten een zeer geslaagde dag, we hebben flink (maar minder intensief) moeten lopen en dat had mede door de leuke en gezellige groep te maken. Het Amsterdamse koppeltje was lekker gezellig en zichzelf. Er was ook een Oostenrijkse vrouw met haar zoon waar het erg gezellig mee was, en een Amerikaans koppeltje deed lekker in de gezelligheid mee. Toppunt was toch wel een koppel uit Porto Alegre, waarvan de vrouw fan is van Gremio en de man fan is van stadsgenoot Internacionale. Heerlijk om het fanatisme van de vrouw voor het voetbal te zien na wat zuigende voetbalopmerkingen van mij en vriendlief. Dat zal voor vriendlief geen fijne nacht worden, al denk ik zo 😉 De gids Diego deed er met zijn acrobatenstunten ook een flink duit in het zakje en we besloten met de hele groep ook die avond samen uit eten te gaan.
Met een beetje slaapgebrek begon ik vanochtend aan mijn laatste toer in de Chapada Diamantina; Een anderhalf uur bootje varen door de flora en fauna van de Chapada, vervolgens twee uur zwemmen bij een waterval, lunchen en weer met het bootje terug. Nu zit ik weer in Lencois en ga ik me zo eens voorbereiden op het vertrek van morgen. De Chapada Diamantina is een erg leuk stukje Brazilie dat door de Europese toeristen nog niet is ontdekt en ik hoop dat het niet een Efteling attractie zoals Foz do Iguacu gaat worden.
Al met al ga ik met leuke herinneringen, leuke nieuwe contacten en een hoop energie richting Morro de Sao Paulo. Ik ben benieuwd!