Alles klopt aan Fratton Park
Als je komt aanlopen voel je the buzz al in de straten rondom de thuishaven van Portsmouth FC. De stadionlampen van Fratton Park steken prachtig boven de daken van typisch Engelse huizen uit. Een blauwe zee van mensen stroomt naar de ingangen om de seizoensopener van hun Pompey tegen Luton Town te zien. “Get your programs here!“, schreeuwt een programmaverkoper, die al snel een aantal mensen om zich heen heeft om het boekje te verkopen. Er wordt gelachen, voetbalvrienden ontmoeten elkaar weer na een lange zomerstop en de pints in de pubs vinden gretig aftrek. De sfeer is ongedwongen, haast familiair, met Fratton Park als kloppend en verbindend hart.
Bijna geen voetbal meer op Fratton Park
Dat kloppend en verbindend hart dreigde enige tijd geleden uit de stad weggerukt te worden. In 2003 promoveerde Portsmouth tot ieders verbazing terug naar de Premier League en werd de club verkocht aan investeerders. Het leek goed te gaan. De interesse voor de club groeide en Pompey won in 2008 de FA Cup en speelde het seizoen erop Europees voetbal. In 2010 bleek echter dat de club zo’n kleine 150 miljoen aan schuld had opgebouwd en de investeerder koos eieren voor zijn geld. Hij verkocht de club door aan een andere investeerder, die er ook weer een potje van maakte. In 2012 was Pompey, op dat moment 114 jaar oud en al 114 jaar spelend op Fratton Park, op sterven na dood. Toen de club de salarissen van de spelers niet meer kon betalen, strafte de FA Pompey keihard met een puntenaftrek. Degradatie was hiermee een feit. Het daaropvolgend seizoen kon Pompey haar financiele verplichtingen weer niet nakomen: Alweer puntenaftrek en degradatie naar het derde niveau. Het was op dat moment dat de supporters van Pompey besloten om hun club op te kopen.
De fans nemen het over
Want je eigen club kapot zien gaan en als speelbal van een buitenlandse investeerder gebruikt te zien worden, dat doet pijn. De Pompey Supporters Trust (PST), waar zo’n 2.300 fans aandelen van hadden, wist de club in handen te krijgen en de buitenlandse investeerders eruit te trappen. Ondanks degradatie naar de League Two, konden de fans weer bouwen aan de toekomst en in september 2014 was de club schuldenvrij. Een prachtig resultaat voor het harde werken en toen Portsmouth in 2017 promoveerde, leidde dat tot waanzinnige taferelen en een pitchinvasion op Fratton Park.
Terug in de handen van een investeerder
In 2017 verkocht de PST de club aan een voormalig CEO van Disney, met afspraken dat situaties van zo’n 10 jaar geleden niet meer voor zouden komen. Een klein jaar later lijkt die investeerder redelijk goed te liggen. “He seems like a good guy“, vertelt een van de mensen rondom de club. “Hij respecteert de club en de geschiedenis van de club. Hij gaat in overleg met de mensen rondom de club om te kijken hoe we op een duurzame manier beter kunnen worden.” Toch zijn er kleine dingetjes die tot ergernis leiden. Zo is de bestuurskamer ontdaan van haar oude uiterlijk en is de monumentale bestuurstafel van de hand gedaan. “A bloody shame!”, vertelt een andere fan me. “Die kamer staat in een van de oudste gedeeltes van ons stadion, zo’n ruimte ga je niet verbouwen!” De betreffende tafel is in twee stukken gezaagd en de twee stukken staan nu ergens in Engeland. De bedoeling is echter dat de tafel weer terug thuis komt en in het museum van Pompey gaat staan.
Ook een verhuizing van Fratton Park naar een andere locatie in de stad ligt voor de hand. “We kijken er inderdaad naar”, bevestigt een medewerker van de club, “maar we blijven het liefst spelen op Fratton Park. Dit stadion is al 120 jaar het kloppend hart van de club”. Een scenario is om het veld 90 graden te draaien en een compleet nieuw stadion te bouwen. Een ander scenario is om de South Stand af te breken en flink uit te breiden en de huizen, de grond achter Milton End te kopen en daar een flinke nieuwe tribune op te zetten. Het Milton End is trouwens wel het probleemkindje in het stadion: Want door verzakkingen en verschuivingen moet er op korte termijn snel iets aan deze tribune gebeuren.
Een iconisch stadion
Een verhuizing van het stadion, of zelfs (ver)nieuwbouw van het stadion zou ontzettend jammer zijn. Want Fratton Park is wat je mag verwachten van een Engels stadion. De tribunes zijn een heerlijk allegaartje en het stadion is tussen de woonhuizen ingeklemd. Maar er is veel meer. Zo is een van de toegangspoorten onder een oud huis, wat een typisch Engelse uitstraling heeft (voor de liefhebbers: Tudor Facade). Daarnaast ligt een ander voormalig woonhuis, wat is omgebouwd tot een sponsorruimte en ticket office. De hoogtepuntjes zijn de North Stand en de South Stand. De North Stand is in de jaren ’20 zelfs nog door Archibald Leitch ontworpen en door de tribune heen zie je al zijn meesterwerk terug. De North Stand is ook een meesterwerk, wat ongeveer 80 jaar oud is.
Naast alle historie is Fratton Park een stadion waar je watertandend de wedstrijden kunt bekijken. De Engelse zwarte humor rolt van de tribunes, de Pompeys zijn zeer gastvrij en het support is er gewoonweg gaaf. Ik durf met recht te zeggen dat dit iconisch stadion tot de absolute stadion top in Engeland behoort. Gaat dat zien, en geniet!