Veilig thuis gekomen
Zo, de drie weken in Zuid-Amerika zitten er dan eindelijk op. Na een drietal flinke vluchten ben ik gisteren heelhuids in Nederland aangekomen en mag ik zeer tevreden terugkijken op een prachtige reis dwars door Argentinie, Brazilië en Paraguay. Helaas ging de thuiskomst niet zonder slag en stoot.
Maar eerst terug naar de laatste dagen in Belo Horizonte. Na het prachtige bezoek aan Ouro Preto, hadden Nicolas en Rebekah een andere verrassing voor me: Een bezoek aan een voetbalwedstrijd! In Belo Horizonte speelt Atletico Mineiro, met Ronaldinho in de gelederen, en deze club speelde thuis. Dus hop, naar het stadion en lekker genieten van het voetbal, de sfeer die van de steile tribunes op het veld neerdaalde en het fanatisme dat de Braziliaanse mannen en vrouwen ten toon spreidde.
De wedstrijd leek voor Atletico in een mineur te eindigen: De club stond vlak voor tijd met 1-2 achter en Nicolas verzuchtte al dat het die avond een bende in zijn straat zou worden. Ronaldinho woont namelijk in het complex vlak naast de voetballer en het schijnt dit seizoen al vaker voorgekomen te zijn dat kwade fans verhaal gingen halen. Maar Ronaldinho liet zijn klasse zien en vlak voor tijd scoorde hij á la Pierre van Hooijdonk; Een vrij trap vloog met een prachtige boog in de kruising. Het gevolg was een orkaan van gejuch en geluid, dat zeer indrukwekkend was.
De overige dagen in Belo Horizonte heb ik het rustig aan gedaan; Lekker luieren, lekker sporten, uit eten met Nicolas en Rebekah en mezelf klaar maken voor de terugreis. Die verliep uiteindelijk vrij ongemakkelijk. Op de luchthaven van Rio was ik per ongeluk in de verkeerde incheckrij gaan staan; Business Class ipv de Economy Class. De dame van British Airways die het inchecken voor zich nam gaf me de wind van voren, hoe haalde ik het in mijn hoofd om in die rij te staan… Nou, sorry… Een fout maken is menselijk. De volgende clash was die in het vliegtuig te komen. Na een paar strenge controles had ik mijn boarding pass alvast weggestopt en stapte ik het vliegtuig binnen. “May I see your boarding pass, Sir?”. “Die heb ik net weggestopt, maar ik zit daar”, gaf ik te verstaan. De dame was vrij resoluut en ik mocht weer achteraan de rij aansluiten. Tel daarbij op dat ik tijdens de vlucht “per ongeluk” geen eten kreeg, en je snapt dat ik wat geërgerd in Londen aankwam.
Daar wachtte de douane van het Verenigd Koninkrijk. Voor Willem had ik wat overheerlijke Braziliaanse frisdrank Guarana meegenomen. De betreffende ambtenaar zag waarschijnlijk dat ik mijn dag niet had, of hij was in een zwaar irritante bui, en had een mooi slachtoffer gevonden. De drankjes moesten ingeleverd worden, aangezien er geen voedingswaren uit Brazilië meegenomen mochten worden. Daarnaast kon er niet met zekerheid verteld worden of er wel echt drank in de blikjes zat. Echt, mijn broek zakt af van zoveel gezeik, schijnveiligheid en treiterij… Gelukkig werd ik niet gearresteerd voor terrorisme (dat zou een lachertje zijn) en nadien kreeg ik het hoongelach van enkele bekenden over me heen. Tot mijn verbazing hadden zij geen problemen om dit drankje in te voeren.
Uiteindelijk ben ik dus goed in Nederland aangekomen en de reis naar Zuid-Amerika is zeer goed bevallen. Een erg prachtig continent, zeer open en warme mensen en het voelt goed. Ik denk dat ik toch maar eens een cursus Spaans ga nemen, want dit continent ga ik vaker bezoeken!