Teleurstellend middagje FC Sankt Pauli

Sankt Pauli

Vol ongeloof kijk ik de man tegenover me aan. Hoorde ik het nou goed? “80 Euro en het kaartje is van jou”, herhaalt hij. Verbouwereerd knipper ik mijn ogen, terwijl hij een kaartje voor FC Sankt Pauli tegen Eintracht Braunschweig in zijn handen houdt. Daar staat toch echt een bedrag op dat rond de 15 Euro ligt. Terwijl vlak achter me een steward de mensen vraagt om plaats te maken voor een langzaam rijdende Audi Q7 en de zwarthandelaar de prijs uiteindelijk verlaagt naar 65 Euro, bedank ik de man netjes. Hij wordt gelijk aangeschoten door een stelletje van mijn leeftijd, hij gekleed in allerlei Hugo Boss zooi en zij in allerlei dure dameskleding. De onderhandelingen lopen blijkbaar goed, want het stelletje loopt even later trots met twee kaartjes weg. Leef ik in een onwerkelijkheid? Ben ik nu bij de Kult Verein FC Sankt Pauli, of ben ik stiekem beland in een of andere jetset wereld van Hamburg?

Ik kijk tegen even naar het logo dat tegen de nieuwe Zuidtribune hangt. Je, het is echt het logo van FC Sankt Pauli dat ertegen aan hangt. De tegendraadse club uit Hamburg, een club met een supportersschare die heerlijk eigenwijs is en de club fanatiek volgt. Een club die tot voor kort werd aangemoedigd door louter punkers, alternatievelingen, links georiënteerde mensen en de gewone man/vrouw. Een club die als eerste club in Duitsland openlijk afstand nam van rechts-extreem geweld (voor de duidelijkheid: Ik ben politiek gezien niet links en niet rechts) en enkele jaren geleden ook openlijk afstand nam van de vercommercialisering in het voetbal. Ik kijk om me heen. Goed, ik zie nog steeds een hoop mensen die de club speciaal maken. Het valt echter ook op dat het stropdassengehalte en het merkkledinggehalte vrij hoog is; hoger dan de laatste keer dat ik bij St. Pauli in Hamburg was. Terwijl de eerder genoemde steward ditmaal een potige BMW jeep door de menigte dirigeert, zie ik een groepje mannen in pak aankomen, omringd door twee forse security mannen. Damn, het moet niet gekker worden; Persoonlijke beveiliging rondom thuiswedstrijden van St. Pauli.

Het is toch een beetje een teleurstelling voor me. Een paar keer per seizoen bezoek ik uitwedstrijden van St. Pauli en dat is altijd een gezellige en leuke boel. De club is een speciale club, waar de fanatieke fans bijzonder zijn. De fans zijn openlijk links georiënteerd en het 2-jaarlijks voetbaltoernooi van de fanatieke fans staan in het teken van voetbal, bier en politieke discussies. Een erg boeiende combinatie, die wel aangeeft dat St. Pauli niet zomaar een doorsnee club is. Dat speciale ebt ook door op de tribunes.
De eerste keer dat ik FC St. Pauli in Hamburg meemaakte, werd ik op slag verliefd op de club en het stadion. Lekker klein, knus, prachtige floodlights en fanatiek meelevende fans. Het voerde me met een beetje fantasie terug naar de sfeer en de nostalgie van de Beatrixstraat. Een eigenzinnige sfeer van verbondenheid. Die bonte verzameling van punkers, rockers, feministen, de gewone man/vrouw, studenten, intellectuele vrijbuiters, kunstenaars en andere bijzondere mensen, maakt een wedstrijd een speciale betekenis. Het ene moment hangt er een zatte punker in je nek, het andere moment voer je ineens een hoogstaande discussie en weer een ander moment ga je met zijn allen flink tekeer.

Maar toch. Als ik de taferelen van vanmiddag bekijk, dan zou ik haast zeggen dat er een kentering in het geheel zit. Het Millerntor stadion wordt gerenoveerd en is door de populariteit van Sankt Pauli uitgebreid. FC Sankt Pauli is ‘hot’ en dat blijkt uit alles. Het stadion heeft sinds enkele seizoen zelfs skyboxen, iets wat tot een jaar of 4 geleden niet kon voorstellen bij de club.
Weet je, de club is de laatste jaren veranderd. In negatief opzicht wel te verstaan.” Het waren de woorden van iemand die ik eerder dit weekend sprak. De man in kwestie, een Hamburgse ex-collega, woonde tot enkele jaren na zijn studententijd in de wijk St. Pauli en woont tegenwoordig in een van de goede wijken van Hamburg. “Vroeger, en dan praat ik over 10 tot 15 jaar terug, was de club van de mensen uit de wijken rondom Millerntor. St. Pauli trok locals en bijzondere mensen uit Hamburg aan, die de club zo speciaal maakten. Je ging met een gedeelte van je straat er naartoe, maakte grappen en grollen en dronk nadien een pint in een van de buurtcafés.”
De kentering kwam een paar jaar geleden. “Sankt Pauli is een eigenwijze club. Welke andere club voert een doodskop als geuzenwapen?” Een marketeer likt zijn vingers erbij af. FC Sankt Pauli is een ‘sterk merk’ en dat beaamt die ex-collega ook. “Een paar jaar geleden is een flinke marketing machine gestart om St. Pauli te vermarketeren.” Hij heeft voorbeelden uit eigen omgeving. Het is de betreffende meneer na zijn studententijd flink voor de wind gegaan en hij woont tegenwoordig in een van de welgestelde wijken van Hamburg. Daar ziet hij tot zijn verbazing het bruin-wit-rood en de St. Pauli doodskoppen steeds vaker opdoemen. “Het tegendraadse trekt mensen aan. De club is hot in Hamburg. Kinderen lopen graag met de doodskop rond, en mensen uit mijn buurt die doordeweeks een hoge functie in het bedrijfsleven hebben laten zich maar al te graag in die andere wereld onderdompelen. Maar die mensen snappen de connectie tussen de club, de wijken en de politiek niet. Het is juist de verbondenheid uit de wijken, de alternatieve kant van de samenleving en het eigenzinnige gedeelte van de maatschappij die de club haar glans geeft.

Ik was onder de indruk van die woorden en ondanks de kleine teleurstelling van de zwarthandelaar, de dure auto’s en kleding en het niet kunnen bijwonen van de wedstrijd, blijft Sankt Pauli een speciale club. Dat merk je bij uitwedstrijden, waarbij flinke horde fans de club trouw nareizen. Maar ook rondom het stadion merk je het in de cafés en de provisorisch gebouwde en van graffiti voorziene bierlokalen. Het beroert me toch nog steeds en ik besloot een uurtje rondom het stadion te blijven hangen en eens lekker wat fotootjes te schieten.

Maar goed, geen wedstrijd… Dus wat dan? Even denken. Hamburg heeft een vrij alternatieve scene, die zich onder andere in Karolinenviertel bevindt. Dus hup, mijn auto in en even daar rondgereden. Het is een verloederd gedeelte Hamburg, waar je een leuke mix vindt van de multicultuur, creatievelingen en studenten . Het is ook een gedeelte van Hamburg waar het tot enkele decennia geleden vrij ruw aan toe ging. Dat blijkt onder andere aan het met graffiti bedekte Rote Flora; Een oud theater dat vroeger als alternatief cultureel centrum dienst deed en op de nominatie staat om gesloopt te worden.

Aangezien de middag jong was en Hamburg een zeer grote haven heeft, besloot ik eens het havengebied in te duiken. Na wat tussenstops en fotoshoots boven de Elbe belande ik via de hoge en bekende Köhlbrandbrücke aan de zuidkant van de Elbe (en iemand uit Hamburg zegt dat je dan in Beieren zit). Daar had ik prachtige views op containerschepen en kranen en via een prachtige tour door de haven keerde ik uiteindelijk terug naar mijn hotel. Daar even heerlijk gegeten en mijn koffer voor morgen gepakt. Morgen kachel ik richting Oldenburg en Friesland. Al met al een leuk vooruitzicht!

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer