Laon, een stadje om verliefd op te worden

Laon, Frankrijk

Met een lekker tempo rijden we door het vlakke landschap van oostelijk Picardië. We zijn net door het slaperige stadje Crepy gereden en zijn op weg naar onze volgende bestemming van de reis: De oude vestingstad Laon. We komen een bos uitgereden en opeens zijn we met stomheid geslagen. Daar, in de verte, ligt een heuvel en bovenop de heuvel steken torens, kerken en gebouwen prachtig af. De zon achter ons schijnt op de heuvel en geeft een sprookjesachtige sfeer. Een mooie binnenkomer kun je je haast niet indenken en het gevoel bij Laon is al gelijk goed.

En ik kan me voorstellen dat de binnenkomer voor een Middeleeuws iemand nog indrukwekkender geweest moet zijn. De geschiedenis van Laon gaat terug ver voordat de Romeinen aan hun Europese expansie begonnen. De Galliërs bouwden op de 160 meter hoge heuvel hun eerste nederzetting. Toen Julius Caesar dit gedeelte veroverde, zag hij gelijk de strategische ligging van de heuvel. Het was in kilometers omtrek de enige hoge heuvel en de Romeinen besloten er een vestiging van te maken. Deze werken zorgden er voor dat Laon een onneembare vestiging was. De heuvel was stijl en kon van slechts enkele kanten beklommen worden. De muren, poorten en verdedigingswerken deden de rest. De Franken, de Bourgondiërs, de Vandalen en de Hunnen beten stuk voor stuk hun tanden op Alaudanum of Lugdunum Clavatum kapot (zoals Laon onder die twee namen bekend stond).

Nadat het Romeinse rijk uiteen viel, kreeg Laon in de zesde eeuw een bisschopszetel. Hierdoor werden er diverse imposante bouwwerken op de heuvel gebouwd en werd de verdediging van de stad verder versterkt. Laon werd al snel een cultureel en theologisch centrum en de stad profiteerde van de welvaart die dit met zich mee bracht. In 1112 brak er echter een opstand uit in Laon, waarbij burger van Laon de bisschop en enkele van zijn volgelingen doodden. Het bisschopspaleis werd in brand gestoken en de brand sloeg over naar de kathedraal van Laon. Beide bouwwerken gingen in de schermutselingen verloren. De koning greep hard in, liet een nieuwe kathedraal bouwen, trok enkele privileges die Laon had terug en Laon kwam in de Honderdjarige Oorlog onder bewind van de Bourgondiërs. Die droegen op hun beurt Laon over aan de Engelse koning. Uiteindelijk werd Laon weer Frans.

De roerige jaren aan het einde van de Middeleeuwen zorgden ervoor dat Laon niet meer het machtscentrum van vroeger was. Tijdens de Franse revolutie raakte Laon definitief haar bisschopszetel kwijt en kwam op een gegeven moment zelfs kortstondig in Pruisische handen terecht. Wonder boven wonder kwam Laon zonder enige noemenswaardige schade uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog, waardoor het nog een hoop oude gebouwen heeft.

En dat is ook maar goed ook, want het zorgde ervoor dat we heerlijk van de Franse stad mochten genieten. Laon is zo’n stadje waar je heerlijk verliefd op kunt worden. De hoge heuvel is al imposant, maar de leuke straatjes, de prachtige gebouwen en de indrukwekkende uitzichten zijn erg leuk. We besloten om via de kabelbaan naar boven te gaan. Dus hop, kaartje gekocht in de buurt van het centraal station, de kabelbaan in en met een ontzettende rotgang naar boven. De tocht leek net een leuke Efteling attractie en eenmaal boven gekomen, besloten we richting de kathedraal van Laon te lopen. Terwijl ik lekker bezig was met de voorkant bij de deuren te fotograferen, hoorde ik een van de deuren opengaan. Verbaasd keek ik naar de rode deur die heel langzaam open gemaakt werd door een oudere dame. Het zorgde voor een nieuw verbazingwekkend moment. Het gebeurt niet zo heel vaak dat de deuren van de kathedraal voor je geopend worden en wat ik door de deurposten zag ontnam toch wel een beetje mijn adem. Ik kon helemaal naar de andere kant van de kathedraal kijken en de glas-in-lood ramen zorgden voor een prachtige groene gloed op de witte stenen van de kathedraal. Achterin de kathedraal was een indrukwekkend schouwspel van mooie kleuren. Nee, dit moest snel verder verkend worden en in de drie kwartier nadien heb ik me even kunnen verbazen aan het bouwwerk. Al snel kwam mijn reisgezelschap ook de kathedraal inlopen en we liepen vol bewondering langs alle pracht en praal van het oude gebouw.

Maar de hele tijd binnen zitten is natuurlijk ook niks en we besloten om eens een rondje door de stad te doen. We stippelden een wandelroute langs de verdedigingsmuren uit (aanrader!) en trokken om de kathedraal naar de oude citadel (die helaas niet toegankelijk is). Uiteindelijk belandden we in het westelijk gedeelte van de oude stad, die toch wel wat tegenviel. Alles wat ten oosten van het stadshuis ligt (kathedraal, bisschopspaleis) ademt veel meer historie uit, dan het oostelijk gedeelte. We zijn uiteindelijk met de kabelbaan weer naar beneden gegaan en zijn in een goed Italiaans restaurant beland.

Onder het genot van een heerlijk bord Italiaans eten en een wijntje, bespraken we de dag. In de vroegte hadden we Albert verlaten en zijn we naar Peronne gereden. Het stadje is aardig, maar hooguit een bezoekje van zo’n 60 minuten waard. Onderweg zijn we ook in Saint-Quentin gestopt, dat onze hoge verwachtingen niet kon waarmaken. De kathedraal van Saint-Quentin is prachtig en indrukwekkend, het labyrint in de kathedraal is ook leuk, maar de stad ademt geen enkele ziel of sfeer uit. Naast enkele mooie indrukken van het Franse landschap, was Laon toch wel het hoogtepunt van vandaag. En waar we morgen naar toe gaan? Dat zien we wel!

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer