Een bezoek bij Willem II-NAC
Eerder vandaag stond de Brabantse burenruzie tussen NAC en Willem II op het programma. Een leuke wedstrijd waar ik, als NAC fan, toch altijd wel stiekem naar uitkijk. Dus vandaag besloot ik, gewapend met fotocamera, Tilburg eens te vereren met een bezoekje. Maar helaas stond Willem II-NAC ook in het teken van een hoop schijnveiligheid.
Het begon allemaal een paar weken geleden. De politie had ‘zeer concrete signalen’ uit ‘welingelichte bronnen’ dat het weleens goed fout zou kunnen lopen tijdens deze editie van Willem II-NAC. De paniek sloeg toe bij de burgervader van Tilburg en in zijn wijsheid besloot hij om geen NAC fans toe te laten. Gelukkig draaide de meneer bij, en enkele weken geleden ging de kaartverkoop voor NAC fans dan toch open.
Maar er waren ook minder leuke dingen. NAC fans mochten alleen onder extreem strikte voorwaarden met een busreis naar Tilburg gaan en Tilburg was omgetoverd tot een complete warzone. Afrasteringen, een veiligheidsgebied rondom het stadion, een zooi verboden en een politiemacht waar Barack Obama jaloers op zou worden. En dat alles voor een potje voetbal en ‘zeer concrete signalen’. De lezer raadt het al: Er is totaal niets in Tilburg gebeurd.
Voorafgaand aan de wedstrijd raakte ik, overigens op een zeer positieve wijze, aan de praat met een politieagent. Op een gegeven moment gaf deze agent aan dat die veiligheidszone rondom het stadion was aangelegd en dat “het zo goed beveiligd was, dat geen muis het stadion zou kunnen betreden”. Die proef nam ik dus graag op de som en na 5 minuten stond ik in die beruchte veiligheidszone, zonder het tonen van mijn kaartje of enige vorm van fouillering. Eerste obstakel was genomen, nu het tweede obstakel: Het betreden van het stadion zonder het tonen van mijn kaartje. Obstakel 2 werd met kinderlijk gemak genomen en ik mocht door naar het laatste en moeilijkste obstakel: Het betreden van de tribune zonder het tonen van mijn kaartje… Aj, dat wordt toch wel wat moeilijker… Dus besloot ik eens een rondje stadion te doen, een koffie te pakken en eens te kijken waar de zwakke punten in het veiligheidsapparaat van die dag lagen. Die werden al snel gevonden en met enige verbazing zat ik kort daarna op een van de vakken in het Willem II stadion. Let wel, zonder enige vorm van fouillering of het tonen van mijn toegangsbewijs!
Ik dacht even terug aan alle maatregelen die er genomen waren en de uitspraak van de agent “een onneembare vestiging”… Ja, ja… “een hoop onzin, die nergens op slaat” zou een betere definitie zijn van de ten toon gespreide schijnveiligheidsshow. Mijn oproep aan de instanties, die deze prachtige middag hebben mogelijk gemaakt, is dan ook om tot de orde van de dag over te gaan. Vanmiddag zijn er tienduizenden Euro’s aan belastinggeld letterlijk over de balk gesmeten, en waarom? Omdat er ‘zeer concrete signalen’ uit uiteindelijk vage (niet bestaande?) bronnen waren. Als je als organisatie poogt om echt in de samenleving te staan, dan geef je openheid in deze signalen. Want geld en mankracht verspillen op basis van signalen, vage geruchten en geheimzinnigheid past niet in een democratie. Daarnaast hebben Breda en Tilburg wel wat serieuzere problemen om op te lossen, in plaats van even makkelijk en simpel via de media te scoren.
Terug naar het voetbal. De wedstrijd was niet en echte derby, deels te wijten aan de degradatie van Willem II. Ondanks dat Willem II een van de rivalen van NAC is, vind ik de degradatie jammer. De wedstrijdjes tussen NAC en Willem II waren altijd vermakelijk en leuk. Natuurlijk lach ik wel een beetje cynisch om de degradatie van de Oosterbuur, maar ik hoop toch eigenlijk wel dat Willem II volgend seizoen weer naar de Eredivisie mag promoveren. Een seizoen is namelijk niets zonder De Derby van Brabant.
Maar goed, gelukkig zijn er nog de foto’s