In gedachten verzonken loop ik de ziekenhuiskamer in, op naar het bed van mijn patiënt. Ik lees vanaf het formulier dat ze een hoop mankeert. Iemand knalt per ongeluk tegen me op en prevelt “excuses dokter…”. Ik pak mijn pen, loop het formulier na en zie mijn patiënt. Na een begroeting en een korte check besluit ik dat alles goed is, en loop de formulieren onderzoekend de kamer uit. “En, cut! Bedankt mensen, de opnames zitten erop!”, schreeuwt de regisseur.