Shit, ik wist niet dat een bus en een trein zo erg kunnen zijn. Enkele uren geleden ben ik in Chengdu aangekomen, nadat we ruim 22 uur met de bus en trein gereden hebben. Op vrijdagavond zijn we naar een klein dorpje buiten Lijiang gereden, alwaar we bij een familie hebben overnacht. Het hele gebeuren was wel OK: De slaapkamers waren lekker basic, de bedden waren keihard en het eten was te doen. Verdere inspectie leerde dat de familie gastheer is geweest van de Noorse koning en koningin en dat men zelfs een ware home cinemaset thuis had staan. Tijd om dus even mijn favoriete serie 24 (vierde seizoen) te testen, die ik eerder in Dali had gekocht. We hebben die avond vrij weinig gedaan: Wat TV gekeken, gepraat en vervolgens het bed in.

Zo, wat ga je doen wanneer je wat extra vrije tijd hebt? Juist, je gaat een flinke wandeling maken door Lijiang. Dat heb ik dus precies na het schrijven van mijn eerste weblog gedaan. En als je dan wat beleeft dan schrijf je dit, onder het genot van het luisteren naar 3FM via internet, in een tweede weblog op.

“Godsamme, welk pad moeten we nu weer nemen?” Vloekend kijk ik om me heen en kijk daarna naar Michiel, Karin, Els en Silvia. Ook zij weten het niet en we besluiten op gevoel een glibberig, zanderig en rotsachtig bergpad te nemen, in de hoop Dali te bereiken. Het begon gisterenavond zo mooi…

Zo, dat gaat nog eens wat worden: Twee updates op 1 dag. Aangezien ik de komende dagen veelal tussen de rijstvelden zal rondlopen en jullie niet kan voorzien van updates, doe ik deze update nu maar. Aardig, of niet? 😉

Arrgghhhh… Zojuist lees ik mijn weblog van gisteren terug en ik zie dat er een hoop taalvauten instaan. Zullen we het maar gooien op een internetcafe dat rond 1800u dichtgaat (en dankzij mij pas om 1820u kon sluiten) en een spellingscontrole die aan alle kanten rammelt? 😉 Maar goed… Ik sta op het punt om naar Yangshuo te gaan.

Het regent hier momenteel pijpenstelen, dus een gepland uitstapje voor deze ochtend is letterlijk in het water gevallen. Vrijwel iedereen zit zich nu kapot te vervelen, tijd dus om mijn roeping (althans, dat vindt Edith) weer op te pakken en het een en ander op te pennen.

Zo, waar was ik gisteren ook alweer gebleven? Ah ja… De beschrijving van wat ik gisteren allemaal heb gedaan. Dat was niet veel eigenlijk. In de ochtend heb ik het Tai Chi, vanwege weer een flinke diarree aanval, maar overgeslagen en ben ik -nadat ik was opgeknapt- een eindje gaan wandelen door Dali en over de oude stadsmuren van Dali. Na deze wandeling heb ik veelal rondom de herberg rondgehangen en gewacht totdat we zouden vertrekken naar Lijiang.

Tja, waar zal ik eens mee beginnen? Het goede nieuws dat we uiteindelijk toch het Stenen Woud in Guilin hebben bezocht, of door te vertellen dat Dali (waar ik zojuist ben gearriveerd) een prachtige stad is, of dat men in China absoluut niet auto kan rijden?

Twee dagen tussen de rijstvelden en de prachtige bergen rondom Yuangshuo… Dat was het affiche voor de afgelopen dagen. Afgelopen vrijdag was een erg inspannende dag, terwijl gisteren een ware relaxdag was.

Ni Hao Brabant en alles wat daarbuiten ligt! Vanochtend ben ik dan eindelijk aangekomen in het prachtige Yangshuo. Gisteren hebben we Hong Kong tegen een uur of half 2 achter ons gelaten, waarna we richting Guanzhou West zijn gereden. Na een treintocht van twee uur (zonder verdure bijzonderheden) kwamen we daar aan, waarna we richting de paspoortcontrole zijn gelopen.

 Afgelopen zondag gebeurde het dan eindelijk: Ik stapte het vliegtuig in om naar mijn eerste etappe van de reis te vliegen: Hong Kong. Na een lange vliegtocht, kwam ik daar aan om 1100 uur lokale tijd en, na paspoortcontrole, was ik tegen een uur of drie in het hotel.