Uttar Pradesh en de eerste avonturen in Rajasthan

Gisteren was het een druk programma. De Taj Mahal, de Red Fort in Agra, de verlaten ruines van de voormalige keizerstad Fatehpur Sikri en een national vogelpark in Bharatpur. Ik heb het gevoel dat ik heel de provincie Uttar Pradesh heb gezien…. Maak u klaar voor een extra lang weblog!

Na het vertrek gisteren uit het hotel in Agra voerde de buschauffeur ons naar de Taj Mahal. De Lonely Planet omschrijft de Taj heel erg treffend als het ‘meest extravagante monument dat ooit uit het oogpunt van liefde gebouwd is’. Met hoge verwachtingen ging ik naar de Taj Mahal en ik moet zeggen… Wow! De Taj Mahal is inderdaad indrukwekkend!
De Taj Mahal werd door Shah Jahan als eerbetoon aan zijn overleden vrouw Mumtaz Mahal gebouwd. Nadat een kleine 22.000 mensen 22 jaar aan het gebouw gewerkt hadden, was het monument klaar. Het prachtige is dat de gehele Taj Mahal uit wit marmer gebouwd is. Het geeft een geweldig plaatje en, nog mooier, het is exact hetzelfde (qua kleur, etc.) als toen het gebouwd werd. Toch heeft de Taj Mahal de afgelopen eeuw veel te lijden gehad. Begin jaren ’90 was Agra, de stad waar de Taj Mahal staat, India’s grootste industriestad. Chemische industrie, olie rafinaderijen, fabrieken en smog vervuilden Agra. Deze vervuiling zorgde ervoor dat de Taj Mahal flink werd aangetast en dat zelfs het voortbestaan van het monument in gevaar kwam. Agra en de Indiase regering namen drastische maatregelen. 2 kilometer rondom Agra werd verkeer op benzine verboden, alle industrie werd uit een straal van 80 kilometer rondom de Taj Mahal verbannen en Agra werd een Tax Free zone. De maatregelen hadden effect en het herstel van de Taj Mahal wierp gelukkig haar vruchten af. In 2006 besloot een terroristische groepering een aanslag op de Taj Mahal te plegen. Gelukkig zie je niets van de aanslag op het monument.

Vandaar ook de lange rijen voor de ingang van de Taj Mahal. In mijn geval kon ik lekker een kleine 20 minuten uitwaaien en mocht ik me daarna onderwerpen aan een strenge veiligheidscontrole. Vervolgens was het Taj Mahal tijd! Je loopt een van de voorpleinen op, je ziet alleen maar rode gebouwen en je komt bij een poort aan. BOEF! Ineens zie je, als een prachtig cadeau dat je voor kerst krijgt, de indrukwekkende Taj Mahal liggen. Na het schieten van de standaard foto’s ben ik op mijn gemak naar de witte parel gelopen, tussen alle toeristen uit India en de gehele wereld door. Rondom de Taj Mahal is het heerlijk rustig en je ziet weleens hele leuke dingen. Het leukste was dat een Indiaas uitziend stelletje hun Yoga oefeningen aan het doen was. Ik beeldde me direct in dat het een Indiaas stelletje was dat hier iedere ochtend de Yoga oefeningen deed en hiermee lekker hun dag begon. Mijn inbeelding werd ruw doorbroken toen ik, de overigens leuke, dame in kwestie met een knalecht Amerikaans accent hoorde praten.

Ik was dusdanig onder de indruk van het monument, dat ik alle tijd verloor. Toen de gids Ravi me belde, bleek dat de groep al 10 minuten op me stond te wachten. Met Indiase snelheid beende ik naar de groep, om naar de volgende attractie te gaan; Het Fort van Agra.

Wanneer je bij dat fort aankomt, merk je het intimiderende “nah, nah, nah, je komt er toch niet doorheen“. Om in het paleis te komen dien je drie verdedigingslinies te slechten, waarbij je soldaten, boogschutters, water, krokodillen en ander gespuis moet overleven. Gelukkig is het fort nu open voor toeristen en hoefde ik me niet met bruut geweld een weg naar binnen de banen.

Dat was een kleine 450 jaar geleden wel anders. In 1565 bouwde keizer Akbar het fort, ter verdediging van zijn landen. Naast verdedigingswerken, mocht een harem, een moskee en een paleis natuurlijk ook niet ontbreken. In het begin werd het veelal voor militaire doeleinden gebruikt, in de 17e eeuw werden de harem, het paleis en alle andere sjeike zaken er ook aan toegevoegd. Wat ik al eerder zei, het fort is een imponerend monument, dat een taaie tante is om in te nemen. Voor zover ik kan nagaan is dit ook slechts 1 keer gebeurd.

Overigens is het fort een ware hemel voor de fotografen onder ons. Indiase mensen, in prachtige kledij, lopen er rond en vormen dus een prachtig plaatje voor op de foto. Ik, en enkele andere groepsgenoten, hingen lekker de Japanner uit en schoten de foto’s erop los. Dit leidde tot leuke momenten. Ik schoot een stel Indiase mensen, die merkten het op, kwamen met een grote glimlach naar mij toe en ik mocht vervolgens met de hele familie op de foto. Dit keer heb ik, zoals in 2008 in Hyderabad, geen uithuwelijkingen meegemaakt…

Over de volgende stop had ik hoge verwachtingen: De verlaten keizerstad Fatehpur Sikri. In sommige reisgidens wordt de vergelijking met Golcunda Fort in Hyderabad gemaakt. Ik vind de vergelijking mank gaan. Fatehpur Sikri was een voormalig hoofdstad van een keizer en is momenteel, net als Golcunda Fort in Hyderabad, een spookstad. Het fort in Hyderabad is echter veel imponerender, groter en spookachtig dan Fatehpur Sikri. Ik mocht mijn verwachtingen dus flink bijstellen.

En met die bijstelling viel het reuze mee. De geschiedenis van Fatehpur Sikri in een notendop: Keizer Akbar had 300 vrouwen, geen enkele vrouw schonk hem een zoon, Islamitische wijsgeleerde gaf aan om een stad te bouwen op locatie Fatehput Sikri, stad werd gebouwd, keizer kreeg zoon, stad werd hoofdstad en iedereen leefde nog lang en gelukkig. Nah ja, dat laatste mag je eraf laten, want door de droogte trok iedereen na de dood van de keizer weg

Akbar had mooie gedachtes, maar had ook duidelijk kronkels in zijn hoofd. Hij wilde alle grote godsdiensten ter wereld in een grote godsdienst combineren en in Fatehpur Sikri tref je geweldige symbolieken aan van het Hindoeisme, de Islam, het Jodendom, Jainisme en het Christendom. Ook was hij van het padje af. Een heel paleis, waarin hij met zijn vrouwen, kinderen en buitenechtelijke kinderen tikkertje en verstoppertje kon spelen (wat ertoe leidde dat ik en een groepsgenote spontaan maar eens tikkertje begonnen de spelen ;)), een levensgroot mens-erger-je-niet speelbord, waarbij de stenen gewoon levende mensen waren en een binnenplaats voor optredens waarbij je denkt… Tja, wat moet je er eigenlijk van denken… Toch is de stad, met het bijbehorende moskeecomplex, de moeite waard te bezoeken en alles is in redelijke tot goede staat bewaard gebleven. Uiteindelijk werden we het complex afgetrapt, omdat het sluitingstijd was, en vervolgden we onze weg naar Bharatpur.

“Weh?” vraag je jezelf nu misschien af. Bharatpur, mijn eerste bestemming in Rajasthan. Nooit van gehoord, maar vogelliefhebbers misschien wel. In Bharatpur staat het grootste vogelreservaat ter wereld. Bij aankomst bleken we in een goed resort te zitten, met zwembad. Een duik in het zwembad was dus snel genomen (en dat met 8 graden Celcius) en al snel vloeiden het bier, de rum en de whiskey rijkelijk bij een gedeelte in de groep. Het leidde er waarschijnlijk toe dat de fietstocht van vanochtend, in het vogelreservaat, heerlijk was. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik geen vogel gezien heb en ik het verschil tussen een mus en een gans met pijn en moeite kan benoemen. Dat reservaat was dus niets voor mij en ik was blij dat we onze reis naar Jaipur konden aanvangen. Na een reis van 4 uur kwamen we in de stad aan en na dit weblog ga ik eens lekker Jaipur verkennen.

Binnen de groep merk je overigens, in tegenstelling tot twee eerdere groepsreizen, dat de sfeer vrij goed is. Het zijn verschillende mensen, maar je kunt heerlijk keuvelen over koetjes en kalfjes, maar ook heerlijk diepgaande gesprekken voeren. Tot nu toe mag ik met deze groep in mijn handjes klappen en ik hoop van harte dat het positieve door blijft zetten.

Tijd om er een einde aan te breien. Ik ga eens een lekkere douche nemen en tot snel!