Pushkar, Udaipur en verkouden

Udaipur

Na Jaipur gezien te hebben, voerde de tocht de reisgroep naar het dorpje Pushkar en de stad Udaipur. De kerstavond zouden we in Pushkar doorbrengen en dat werd in stijl gedaan; Het hotel had voor een waar feestdiner gezorgd en Hindoestaanse muziek zorgde ervoor dat de voetjes van de grond gingen. Helaas sloeg diezelfde avond de verkoudheid en de griep bij me toe…

Maar eerst de tocht. Pushkar, tja… Wat moet ik ervan zeggen? Het is een typisch dorpje uit het Indiase plattenland, ware het niet dat de stad door de Hindoes wordt beschouwd als een heilige stad en een belangrijk pelgrimsoord. De enige tempel die in India is gewijd aan Brahma, de Jagatpitatempel uit de 14e eeuw, staat in deze stad. Het stadje is gebouwd rondom het heilige Pushkarmeer. Volgens een legende dankt het meer zijn bestaan aan Brahma, die een lotusbloem liet vallen op de plaats waar vervolgens een heilige bron ontstond. Van de vele Hindoeïstische tempels in Pushkar is de Brahma-tempel dan ook de belangrijkste. Over de gehele wereld zijn maar een paar tempels die aan deze god zijn toegewijd.

Dus toen we in Pushkar aankwamen, werd direct op tempeljacht gegaan. Diverse tempels werden er bezocht, de een mooier dan de ander, en relaxt werd door de groep langs het meer geslenterd. Aangezien het stadje vrij klein is (je kunt het zelfs een dorp noemen metr haar 15000 inwoners), hadden we het na een kleine 3 uur wandelen wel gezien. Terug naar het hotel, waar ons een aangename verrassing te wachten stond. Het was namelijk kerstavond en het hotel had voor een waar feestmaal gezorgd, waarbij het nodige bier vloeide, de sfeer zeer goed was en de gidsen voor de nodige Indiase muziek zorgde. Het dak vloog er al snel af en al snel stond iedereen te dansen. Tegen een uur of 11 voelde ik me niet al te fris, waarna ik mijn bed opzocht. Helaas bleek mijn vrees waarheid te worden; Ik had een kou gekregen en lag de hele nacht te snotteren en te kuchen. Geen oog dichtgedaan en al snel kwam er ook hoofdpijn en keelpijn bij. Blehw… India en ziek worden… Ik heb daar helaas wat mindere ervaringen mee.

De volgende dag was voor sommigen zwaar, maar gelukkig hadden we een 6 uur durende tocht naar Udaipur op het programma staan. Ik besloot een poging tot bijslapen te doen, wat wonderbaarlijk goed lukte. Halverwege de reis schrok ik wakker van een abrupt remmen en voelde me redelijk gezond. Dat bleek echter van korte duur te zijn, want de nodige ongemakken kwamen helaas al weer op zetten. Gelukkig bood de Lonely Planet het nodige vertier en ik besloot me eens in te lezen voor Udaipur.
Udaipur, ook wel het Venetië van Rajasthan genoemd, is werkelijk een prachtige stad. De stad ligt tussen 3 meren, diverse heuvels/bergen en is omgeven door groen. Mede dankzij de prachtige ligging en het gematigde klimaat kozen verschillende Rajputs de stad als de hoofdstad van hun machtige rijk. Tijdens de bijna vijf eeuwen dat zij het in de regio voor het zeggen hadden, lieten ze er vele tempels en paleizen bouwen. Tijd om deze tempels en paleizen te bezoeken, had ik niet. Ik vond mijn bed even belangrijker. Na wat neusspray en paracetamol gehaald te hebben, dook ik mijn bed in en besloot ik de volgende dag de stad te bezoeken.

Vanochtend stond ik dus fris en fruitig naast mijn bed en besloot met Annemarie de stad eens te verkennen. Met een lege maag gingen we op pad en al snel bleek dat geen goed idee te zijn. Onze tocht leidde ons echter naar het City Palace van Udaipur en met het nodige geluk kwamen we bij het hotel binnen het paleis aan (kosten vanaf 500 Euro per nacht). Dat hotel bleek ook nog eens een ontbijt aan te bieden en al snel laadden Annemarie en ik het nodige fruit vanaf de lopend-buffet-tafel af. Het ontbijt was een waar sprookje, aangezien onze tafel op een uitham stond, met een adembenemend overview op Udaipur. Maar goed, voor 13 Euro mag dat ook wel. Uiteindelijk besloten we verder te lopen en een tocht van 12 kilometer voerde ons langs prachtige steegjes, mooie tempels en fabelachtige paleizen.
Ik kan me goed voorstellen dat Udaipur ooit decor was voor de James Bond film Octopussy. De stad doet zelf on-Indiaas aan. Redelijk schone straten, zeer vriendelijke mensen, een prachtige omgeving en een magische sfeer deden me balen dat ik ziek was. Gelukkig zorgde de wandeltocht ervoor dat de bacillen uit mijn lichaam gezweet werden. Udaipur is zeker een stad waar ik terug naar keer. Vanavond zouden we daarnaast eigenlijk een kookcursus hebben, maar daarvoor ben ik afgehaakt. Nu gaat het gelukkig wel weer en hopen Annemarie en ik eindelijk van de verkoudheid af te zijn.

Morgen gaan we verder naar Jodhpur. Ik ben erg benieuwd naar deze stad en zal jullie natuurlijk op de hoogte houden. Tot dan!

 

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer