Pisa, meer dan alleen een scheve toren
Terwijl we over de brug van de Arno lopen, pakken donkere wolken zich boven Pisa samen. In de verte, vlak boven de bergtoppen, zie we een bliksemschicht. “Als het hier maar droog blijft”, zeg ik voor de grap. Alsof de weergoden het daarboven gehoord hebben, lijkt het alsof de wind ineens draait en we zien de donkere wolken op ons af komen. Voor we het weten plenst een heftige regenbui en hagelbui zich over ons uit. En dat terwijl de scheve toren van Pisa in de verte lonkt. Pisa was een spontaan idee om te bezoeken, een bezoek dat wellicht in het water dreigt te vallen.
Aziatisch afdingen, in Pisa
Het is een onderbreking die niet leuk is, maar snel wordt opgelost. “Sir, Sir”, komt iemand met een Indiaas uiterlijk naar me toe. “Do you want to have an umbrella? Special price for you, only 20 Euros!” Mijn metgezel heeft zich inmiddels al uit de voeten gemaakt, met de opmerking dat Een Stoere Friesche Vrouwe niet zomaar wegregent. Tja, als weke Brabo heb ik toch liever een droog hoofd en de onderhandelingen starten. “Waar uit India komt u vandaan?”, vraag ik de man. Verbouwereerd kijkt de man mij aan. “I am not from India, I am from Bangladesh Sir!”
“Fuck”, bedenk ik mezelf… Daar spreken ze Urdu. En heel beleefd geef ik een “Maaf ki dschiye ga” aan, om aan te geven dat het me spijt. Waar de man eerst verbouwereerd kijkt, vallen zijn ogen nu uit zijn oogkassen en ik zie hem kijken. Hoe in hemelsnaam weet een blanke Urdu te spreken?! De man kijkt om zich heen, bespiedend of er wellicht verborgen camera’s zijn die hem in de maling nemen. “My friend”, ik klap hartelijk op zijn schouders. “Ik heb in India gewoond en excuseer me dat ik beide landen heb verward”. Het ijs lijkt gesmolten en we starten de onderhandelingen. 20 Euro voor een paraplu is me toch te veel en uiteindelijk krijg ik hem voor 5 Euro mee. Special Price for me!
En onder die paraplu kan ik Pisa eens goed bekijken. En eigenlijk is die stad veel meer dan een scheve toren aan het populaire Plein Der Wonderen. Als je door het stadscentrum dwaalt, dan kom je verborgen hoekjes en steegjes tegen, de universiteitsbuurt is zeker de moeite waard en de buurt rondom het stadion is ook aardig.
Enkele aardige andere attracties
Toen we vanuit het station liepen, zagen we een flink beeld staan. Italianen hebben sowieso een flinke fetisj voor beelden, maar dit beeld was een beetje too much: Eenvent met een omgekeerde struisvogel op zijn hoofd, keek noest naar het centraal station. Het bleek dat dit beeld het beeld van de eerste koning van Italie was en het Piazza Vittorio Emanuelle II sierde. We vervolgde onze tocht naar het Tuttomondo. Tuttomondo is een muurschildering in Pisa, die in 1989 door Keith Haring is geschilderd. Via de kleine kerk Santa Maria della Spina (waar een doorn van de doornkrans van Jezus ligt), liepen we de brug over de Arno over naar de scheve toren van Pisa.
Op naar de Toren van Pisa
Daar begon onze uitdaging. Met de toren in het zicht stortte een flinke regen- en hagelbui over ons uit en moesten we even schuilen. Met de nieuwe paraplu togen we naar het Piazza dei Miracoli. Het plein is ooit een megalomaan project van Pisa geweest. De stad werd in de 11e eeuw enorm rijk als zeemacht en veroorloofde het zich om vier kostbare bouwwerken uit massief marmer neer te zetten. Daarmee wilde het een voorbeeld stellen voor andere steden, en wilde het laten zien dat Pisa een welvarende stad was. Als bouwgrond werd een vlak weiland uitgekozen en de werken werden snel gestart. Een klein probleempje: Het uitgekozen weiland was aangeslibd en de toren en de kathedraal verzakten al tijdens het bouwen. Hoongelach viel Pisa ten deel en de stad zat met een scheve toren opgescheept. Dat wil de hele wereld natuurlijk zien, dus bereid je voor op een Disney attractie in het kwadraat, waar toeristen proberen een scheve toren op de foto recht te zetten… Iets wat mijn wederhelft ook heeft getracht.
Andere verborgen schatten van Pisa
Maar je zou Pisa tekort doen als je alleen voor de scheve toren komt. De stad heeft veel meer te bieden. Het is een stad met een rijk studentenleven en op onze terug weg kwamen we dan ook langs enkele studentenkwartieren. Daarnaast passeerden we ook het imposante Palazzo dell Orologio, waar het universiteitscollege is gevestigd. Toen we terugliepen naar de Arno, liepen we ook door de marktkwarteren en de arcades. Vooral onder die arcades kun je even lekker winkelen of een hapje en drankje doen. Heerlijk. Na een welverdiende wandeltocht, togen we weer terug naar La Spezia. Daar verblijven we dan nog twee nachtjes en dan gaan we via Colmar en Luxemburg weer naar Nederland toe.