Lijiang: Prachtige stad
Zo, waar was ik gisteren ook alweer gebleven? Ah ja… De beschrijving van wat ik gisteren allemaal heb gedaan. Dat was niet veel eigenlijk. In de ochtend heb ik het Tai Chi, vanwege weer een flinke diarree aanval, maar overgeslagen en ben ik -nadat ik was opgeknapt- een eindje gaan wandelen door Dali en over de oude stadsmuren van Dali. Na deze wandeling heb ik veelal rondom de herberg rondgehangen en gewacht totdat we zouden vertrekken naar Lijiang.
Om 1400 uur was het dan eindelijk zo ver… De bus stond voor het hotel. Toen ik als laatste binnenstapte bleek dat er een geweldige plaats voor me was gereserveerd *NOT*. Ik had een stoel toebedeeld gekregen met een te kleine voetruimte voor me. Consequentie: Ik moest gedurende de busreis van 4 uur op het middengangpad zitten. De busreis naar Lijiang ging dwars door de bergen heen. Vaak was het uitzicht prachtig, want de wegen liepen langs de diverse bergwanden. Anderzijds is het best wel eng wanneer je een buschauffeur hebt die bijna ten koste van alles zo vlug moglijk zijn bestemming wilt bereiken en met 100 langs ravijnen scheurt. Onderweg stopte de bus bij een busparkeerplaats. Toen merkte ik pas op hoe geordend Nederland en hoe ongeordend Chinezen zijn. Alles reed door elkaar heen, er zat geen enkele logica achter het parkeren en het duurde een eeuwigheid eer we weer op de weg waren. De reden van de busstop was mij in het begin nogal onduidelijk, totdat ik van een van de mensen van de groep te horen kreeg dat de chauffeur geld vangt wanneer hij toeristen op de parkeerplaats laat stoppen: Er waren namelijk ook nog wat winkels daar te vinden.
Na een klein half uurtje vervolgden we onze weg en we kwamen enkele uren later in Lijiang aan. Mijn eerste gedachte, toen ik Lijiang zag, was: “aaaarrrrgggghhhh, snel doorrijden!”. We kwamen met de bus de zuid-west kant van Lijiang binnen en daar stond veelal afgrijselijke typisch Chinese nieuwbouw. De nieuwbouw duurde voort tot we bij het hotel aankwamen. Na de incheck en het uitpakken van de spullen stelde onze gids ons echter gerust: Wij waren door het nieuwe Lijiang gereden en het oude Lijiang lag op een steenworp afstand van het hotel af.
Reden voor Lenny, Ann, Jan 1, Jan 2 en mijn persoontje om die binnenstad eens te gaan verkennen. Eveneens als Dali, ademt Lijiang ook een hele aparte en gezellige sfeer uit. Lijiang is een oude stad die, net als Dali, tegen de Himalaya aanligt. Voordat Tibet door China werd bezet, lag Lijiang op de grens van Tibet. De stad heeft een status aparte in China: Lijiang heeft haar eigen cultuur (de Naxi cultuur) bewaard, heeft een eigen taal en zelfs een eigen geschrift. Laten we zeggen dat Lijiang een beetje het Friesland van China is. De Naxi cultuur wijkt enorm af van de Chinese cultuur. In China zie je dat veelal de mannen de overmacht hebben,
terwijl in Lijiang en omstreken veelal uitgegaan wordt van een matriarchale cultuur (dwz: vrouwen hebben de overheersende rol). Daarnaast zie je enorm veel Tibetaanse invloeden binnen Lijiang.
De oude stad is werkelijk prachtig: De oude houten gebouwen staan langs smalle, kronkelende en sfeervolle straatjes. Als je er doorheen loopt, lijkt het net alsof je 300 jaar terug in de tijd gaat. Wat ook opvalt is dat er redelijk wat waterwegen door de oude stad van Lijiang lopen. De lokale bevolking noemt Lijiang dan ook gekscherend het “Venetie van Azie”. In 1997 werd Lijiang getroffen door een aardbeving met 7 op de schaal van Richter. Het gevolg van deze aardbeving was dat alle gebouwen in het nieuwe gedeelte van Lijiang met de grond gelijk gemaakt werden. Wonderbaarlijk bleven de meeste gebouwen in het oude Lijiang overeind. Tijdens de wederopbouw van Lijiang heeft de Chinese regering dit goed in haar achterhoofd gehouden en heeft gepoogd om de gebouwen volgens Naxi voorschriften te bouwen. Sinds deze aardbeving heeft de Verenigde Naties Lijiang op de lijst van het UNESCO Werelderfgoed geplaatst.
Met dit in ons achterhoofd liepen we door de smalle straatjes, langs de diverse waterwegen en door de krioelende mensenmassa en vergaapten we ons een de sfeer die Lijiang uitademnt. Toch merk je dat Lijiang wat toeristischer is dan bijvoorbeeld een Dali: De prijzen zijn er veel hoger en het lijkt alsof het aanbod van diensten en souvenirs veel gestructureerder verloopt dan in andere steden die ik bezocht heb. Na wat gelopen te hebben, werd het tijd voor een avondmaaltijd. Het duurde even, maar na een half uurtje hadden we een restaurant gevonden waar we lekker aanschoven en weer lekker aten. Na een kleine 2 uur vonden we het wel welletjes en zij Ann, Lenny en ik terug naar het hotel gegaan. Ik ben direct mijn bed ingedoken.
Vandaag stond namelijk op de planning om een kleine 15 kilometer door de bergen rondom Lijiang te lopen, maar… Je raadt het al… Mijn verzwakt darmstelsel gooide weer roet door het eten. De afgelopen dagen heb ik geprobeerd om de diarree tegen te gaan door Norrit te slikken, maar dat hielp niet echt. Van een van mijn reisgenoten heb ik wat sterker spul gekregen en ik hoop dat dat in ieder geval gaat helpen.
Twee uurtjes geleden heb ik wat door Lijiang gewandeld en de stad eens bij daglicht gezien. Ik moet zeggen dat de hele sfeer in Lijiang me ook wel aanstaat, ondanks dat alles wat duurder is en meer gericht is op het toerisme. Zo dadelijk ga ik terug naar het hotel en als het sterker middel aanslaat dan wil ik enkele kloosters ten zuiden van Lijiang gaan bezoeken. Vanavond staat er een of ander Naxi concert tegenover het hotel op het programma en heel misschien dat ik dat ook ga bezoeken. Morgenochtend hebben we de gehele ochtend voor ons zelf en in de middag zullen we naar het platteland vertrekken om daar in een guesthouse te verblijven. Na een nachtje daar te hebben geslapen, zullen we daarna verder gaan naar Chengdu.