Historie en rust in Lucca

Na alle drukte in Florence leek het ons tijd om de luwte op te zoeken. Alleen is het in een verlaten klooster, dat tot hotel is omgeturnd en waar wij de enige gasten zijn, soms weleens saai. Dus besloten we de luwte van Lucca op te zoeken. En dat was, mede door de goede verhalen van vrienden, een echt schot in de roos! We hebben heerlijk een dagje de prachtige stad aangedaan en we waren aangenaam door Lucca verrast!

De treinreis van het treinstation in de buurt van het hotel naar Lucca ging zeer voorspoedig. Vanuit Castelnuovo was het ongeveer een uurtje met de trein en we konden ons weer vergapen aan het mooie landschap. Al snel stapten we uit, liepen het station uit en… Tja, we werden overrompeld door de prominente stadsmuur die Lucca omringt. Achter de stadsmuur en de bomen ontwaarde zich de torens en gebouwen van deze historische stad.

De geschiedenis van Lucca

Als je de geschiedenis van Lucca bekijkt, zie je dat die heel divers is. Van de Romeinse keizer Justinianus I, de hertogen van Lombardijen, de zus van Napoleon, tot aan de Bourbons van Parma: Lucca is in de loop van haar geschiedenis een politieke pion geweest. Een politieke pion die steeds in andere handen viel. Dankzij die afwisselende geschiedenis heeft Lucca nog altijd veel te bieden. De stadsmuren van Lucca herinneren aan de strategische ligging, zijn in goede staat en ook in het historisch centrum komt de geschiedenis op veel plaatsen echt tot leven.

Aanvankelijk was Lucca een Ligurische en vervolgens Etruskische nederzetting. Lucca werd in 180 voor Christus een Romeinse nederzetting. Na de val van het Romeinse Rijk, werd de stad veroverd door de Gothen en tijdens de zesde eeuw werd het de hoofdstad van het Hertogdom van Tuscia. In 1119 werd Lucca opgericht als zelfstandige gemeente, om vervolgens in een Podesteria te veranderen, waar de macht werd bestuurd door vertegenwoordigers van de nieuwe klasse van kooplieden. Naast de zijde industrie, ontwikkelde Lucca zich ook als een sterke commerciële stad, met een stevige banksector. Hierdoor werd Lucca een belangrijk economisch centrum op Europees niveau.

De stad had ook een strategische ligging, aangezien het doorkruist wordt door de Via Francigena. Lucca werd daarom een belangrijke stop in de pelgrimstocht die de Christenen van Noord-Europa naar Rome leidden. Lucca werd in 1430 een republiek en behield het zijn onafhankelijkheid tot 1799. Dat deed et vrij slim, door heel goed te kijken waar strategisch belang te behalen viel. Zo was de republiek betrokken (soms op de achtergrond, soms op de voorgrond) bij de oorlogen tussen Pisa en Florence en in de strijd tussen de Guelfi en de Ghibellini. De stad werd enige tijd gedomineerd door Uguccione della Faggiuola, door Castruccio Castracani en door de familie Guinigi. Alle drie de heersende partijen zorgden in de regio voor ontzag en dat zorgde ervoor dat de stad nauwelijks werd aangevallen.

In 1805 stichtte Napoleon, op verzoek van de senaat van Lucca, het Prinsdom van Lucca en Piombino, en wees het toe aan zijn zuster Elisa en haar man, Felice Baciocchi. In 1860 trad Lucca toe tot het Italiaans koninkrijk. Er is echter veel van de historie bewaard gebleven.

Een unieke en authentieke stad

Dat komt omdat Lucca een vestingstadje is. De muur die rondom de stad gebouwd is, is ongeveer vier kilometer lang. En diezelfde muur heeft er eeuwenlang voor gezorgd dat zware industrie en grote wegen buiten de stad bleven. Bovenop de muren is een park aangelegd en je kunt de muren te voet of met de fiets rondgaan. De muur staat er al sinds 1645, toch is de muur in militair opzicht nooit gebruikt. Tegenwoordig is het een leuke bezienswaardigheid in Lucca.

De stad heeft verschillende musea die je kunt bezoeken, maar er zijn ook andere bezienswaardigheden. Zo kun je een bezoekje brengen aan het aquaduct van Lucca, dat nog grotendeels in goede staat verkeert. Een van de belangrijkste kerken is de Duomo di San Martino, die in 1241 gebouwd is. In de kathedraal zijn verschillende kunstwerken te bewonderen. Zo zie je maar, ook in een relatief kleine stad als deze zijn zeer oude gebouwen te vinden. Tenslotte zijn er in Lucca drie pleinen die het bezoeken waard zijn: Piazza dell’Anfiteatro, Piazza Napoleone en Piazza San Michele. Op de plek van Piazza dell’Anfiteatro stond in de Romeinse tijd een amfitheater. De plek is in de loop der tijd volgebouwd. In de 19e eeuw ontstond er een plein op deze plek. Ook de andere twee pleinen in Lucca hebben een interessante geschiedenis. Rondom deze pleinen bevinden zich veel restaurantjes en winkels. Italiaanse gezelligheid alom!

Onze wandeltocht door Lucca

We waren direct gecharmeerd door de 4,2 kilometer lange stadsmuur van Lucca. Diezelfde stadsmuur heeft al meer dan 100 jaar een volledige boulevard op zich, waarop toeristen en bewoners romantisch en liefkozend flaneren. Via het station van Lucca loop je direct op de muur en via wat treden kun je aan de romantische tocht beginnen.

Als je alleen oog voor elkaar hebt, alleen maar goed. Je mist dan echter wel de prachtige uitzichten over het stadje. Mijn tip is om de wandeltocht met de klok mee tot aan het Ristoro la casermetta San Salvatore te lopen, daar te eten of te drinken en dan de stad in te duiken. Je hebt dan ongeveer 75% van de muur belopen en daarmee prachtige doorkijkjes en uitkijkjes gehad.

Vervolgens zijn we door de rustige straten langs diverse mooie gebouwen gelopen. Je komt dan ook langs de kerk San Frediano, waar je prachtige mozaïek kunt bewonderen. Het Piazzo Anfiteatro schijnt een van de mooiste pleinen van Europa te zijn, en ligt in de buurt van de kerk. Onwetend als we zijn, hebben we die gemist. De reden? Lucca is zo ontzettend mooi. De prachtige hoge huisjes, de smalle straatjes, de rustige sfeer… Als lijkt perfect aan dit stadje. En wat is dan beter om Lucca van bovenaf te bekijken?

Dat dachten we dus ook, dus wilden we de toren van de Chiesa dei Santi Giovanni beklimmen om een prachtig uitzicht over Lucca te hebben. Dus een kaartje gekocht en we wilden naar boven. Probleem: Deze jongen heeft hoogtevrees en de trappen zijn nou niet echt bevorderlijk voor een rustige klim. Dus halverwege ben ik maar afgezwaaid en met knikkende knieën naar beneden gegaan.

We hebben een meer dan prachtig bezoek aan Lucca op het Piazza Napoleone afgesloten, met een goede bak espresso en thee. Van daaruit hebben we de trein terug naar Castelnuovo gepakt. Door het prachtige landschap, vergaapten we ons aan de krioelende weggetjes, de hoge bergtoppen en de mooie landschappen.

Diezelfde avond zaten we weer in het kloosterhotel. Nog steeds een hotel voor ons zelf, en daarmee alle faciliteiten en terrassen voor onszelf. We dronken een goede fles wijn en maakten plannen voor morgen. En die plannen, die beloven wat te worden! Op naar Popiglio!