De Riksja bestuurders
Eindelijk… De taxistakingen zijn over! Mijn eigen vertrouwde Mr. Ramesh stond vanochtend al toeterend op de oprit en het `Good morning sir!` klonk als muziek in mijn oren. Vooral na twee dagen met de riksja`s op en neer naar het kantoor te zijn gereden. Het zijn grappige dingen, die riksja`s. De riksja`s zijn niet de fietsen zoals je verwacht vanuit een film, maar gemotoriseerde (auto)riksja`s. Officieel kan je er met 2 mensen in, maar als je met 7 wilt dan is dat ook geen probleem, zoals ik afgelopen weekend diverse malen op het platteland zag.
Allemaal heel leuk en handig, zij het niet dat deze voertuigen ook nog bestuurd moeten worden. En de bestuurders? Die noemen we voor de handigheid maar riksja bestuurders. En riksja bestuurders zijn slangen, profiteurs en de bron van ergernis bij uitstek. Ja sorry, soms moet ik even generaliseren om mijn uitspraken kracht bij te zetten. Want er zullen vast eerlijke chauffeurs zijn, maar deze chauffeurs worden meegesleurd in eenzelfde spiraal als de Russische en Chinese economie; Als je de moraalridder uithangt heb je alleen jezelf te pakken. Je moet wel corrupt zijn om geld te verdienen.
Het gehele gebeuren neemt alle mogelijke en vormen aan totdat het bloed onder je nagels vandaan komt, je tenen beginnen te krommen en er stoom uit je neus komt. Het begint al met de zogenaamde `white tax`, een ongeschreven wet waarin blanke buitenlanders meer in rekening wordt gebracht dan de mensen uit India. Vervolgens probeert men eerst een belachelijk hoog bedrag te noemen in de hoop dat je een onwetende buitenlander bent. Gisteren maakte ik het mee dat zo`n riksja bestuurder me voor 150 Rupees van kantoor naar het appartement wilde brengen (terwijl een normale rit rond de 30 Rupees ligt). Dan is het mijn beurt en wordt er verbaasd gezegd: `Watte? De rit hoeft niet naar New Dehli!`. Op hun beurt proberen de chauffeurs me het dubbele te laten betalen van de meterprijs, terwijl bij wet is bepaald dat overdag alleen op meterprijs mag worden gereden. Maar dit is India en in dit gedeelte van India is er niemand die de wet handhaaft, of het zijn mensen die corrupt zijn. Dan loop je maar weg en komt de chauffeur opnieuw naar je toe waarin hij een anderhalve-meter-prijs of een iets gunstiger tarief aanbiedt. Als je dan de anderhalve-meter-prijs accepteert blijkt eerst dat de `boss` een enorm eind omrijdt. Heel frustrerend als je de weg zelf nog niet goed weet en toch weet dat je gewoon bedrogen wordt. Als je er wat van zegt gaan ze heel opzichtig bij iedere afslag de richting vragen. Maar we zijn er nog niet, want ook de meter blijkt meer dan de helft van de keren te snel te gaan. Of men draait de meter snel even verder op een onoplettend moment. Wat kun je doen? Als je het aangeeft dan hebben ze hun praatje wel klaar. En wanneer je dan eindelijk ter plaatse bent claimen ze vaak nog een fooi ook. Mooi niet, die fooi kunnen ze in een plaats steken waar de zon niet komt.
Het schijnt dat je gewoon onbeleefd moet zijn tegen dat soort mensen, net als tegen mensen die hun afspraken niet nakomen. En als je iets minder beleefd bent dan noem je de mannen hier `boss` in plaats van `sir` of `master`. Dus hoe kwader je wordt, des te meer plaats je boss achter een zin. Neemt niet weg dat ik er moeilijk aan gewend kan raken mensen respectloos te behandelen. Maar het schijnt er hier bij te horen, anders krijg je niets gedaan.
Zo ook gisteren door de buurman. De schoonmaker van het appartement had zijn werk blijkbaar niet goed gedaan. Normaal zeggen gebeurt hier niet en de schoonmaker werd even flink door elkaar geschud en verbaal flink op zijn plaats gezet. Blijkbaar stimuleerde de schoonmaker dit tot ongekende hoogte, want het appartement van de buurman en mijn appartement zagen er blinkend uit. Of ik het zou kunnen en of ik het zou doen? Ik denk het niet, daar heb ik iets te veel respect richting de medemens voor.