Anderhalve dag in Xian…

Xi'an

Op het moment dat ik de bus uitstapte merkte ik al direct dat Xian een hele mooie en aparte stad is. Nadat ik wat achtergrondinfomatie over de stad opduikelde, werd mijn vermoeden waarheid. Xi’an is een stad die al meer dan 2100 jaar bestaat en, samen met Rome en Istanbul, als een van de grootste historische steden aller tijden wordt beschouwd. Xi’anheft de opkomst en de neergang van diverse dynastieën meegemaakt en de imposante stadsmuur en enkele oude gebouwen (zoals de Drumtoren, de Beltoren) maken duidelijk dat Xi’antot enkele eeuwen geleden het centrum van het vroegere Chinese rijk was. Vandaag de dag is Xian een toeristische trekpleister en een belangrijke dienstverlenende stad in China. Het leuke is dat Xi’anvroeger op de Zijderoute lag en dat je dus erg veel islamitische invloeden in Xian ziet. Evenals in Lhasa, heft Xian ook een ware moslim wijk.

In deze mix van de Arabische en Chinese cultuur, besloot ik mijn weg te vinden in deze imposante metropool van ruim 7 miljoen inwoners. Ik bestuurde allereerst de kaart van Xi’anen mijn oog viel toch wel op het belangrijkste element van de stad… Juist ja… Een voetbalstadion. Ik liep vanuit het hotel een kleine 2 kilometer naar het Municipal Stadion van Xian en na een half uurtje in het stadion rondgelopen te hebben, besloot ik het echte culturele maar eens op te zoeken.
Allereerst heb ik de imposante westpoort bezocht, die onderdeel uitmaakt van de imposante stadswal, die Xi’an nog steeds omringt. Vervolgens ben ik naar de Beltoren gelopen, waarna ik de Drumtoren heb bezocht. De Drumtoren is het ware hart van Xi’an, waar de vier drukke verkeersaders samenkomen, Wanneer je op de Drumtoren staat, heb je een prachtig gezicht op het drukke verkeer ver beneden je. Nadat ik deze torens heb bezocht, vond ik het tijd voor een bezoekje aan de Mac (ja, ja… Ik weet het..) en daar bestelde ik wat Kip Nuggets.
Met mijn bestelling op mijn dienblad liep ik een zitplaats te zoeken en die vond ik nadat een Westers iemand mij wenkte om naast hem te komen zitten. De man bleek uiteindelijk Michael Grubb te heten, een 30-jarige Amerikaan uit San Jose die ook op rondreis wat door China. Nadat we wat reisverhalen uitwisselde, bleek dat hij vanuit Beijing naar de afgelegen provincie Xinjiang getrokken was. Deze provincie is, net als Tibet, bezet door China en je vindt daar een nog prachtigere mengeling van de Chinese en de Xinjiangse cultuur. Uiteindelijk hebben we ruim 3 uur over China, Amerika, Nederland en het Westen gepraat. Na 3 uur schudden we elkaar de hand en vervolgden we onze eigen weg. Dit vind ik het leuke van rondreizen: Gewoon spontaan iemand met dezelfde interesses tegenkomen en lekker praten.

Vanochtend zijn we met de groep naar het Terracotta Leger geweest. Voor de mensen die niet weten wat dit is: Het Terracotta Leger is een verzameling van (naar men schat) 30.000 tot 40.000 beelden, waarvan er zo’n 500 zijn opgegraven. De beelden dienen het graf van een voormalig Chinese keizer symbolisch te beschermen en het leger staat op de “wereld monumentenlijst”. Ik keek dus al vanaf gisterenavond naar dit bezoek aan het Terracottaleger uit en ik verwachtte er veel van.
Vol goede moed stapte ik tegen 0800u de bus in en verwachtte een redelijk rustige busrit. Echter, de rustige busrit aarde uit in een verhit gesprek tussen enkele leden van de groep en de reisleider, waarin flink wat irritaties over de reis en de reisbegeleider Ivo werden geuit.. Ik heb mezelf maar lekker op de achtergrond gehouden, omdat ik het nogal redelijk onbeschoft vond dat iemand op zo’n publieke wijze terecht werd gewezen: Bespreek het eerst even face to face en betrek de groep er dan eventueel bij.

Maar goed, nadat de toon voor de busreis gezet was, was het redelijk stil in de bus. Aangekomen bij het Terracotta Leger ging iedereen de bus uit en ging iedereen ook zijn eigen weg. Ik bezocht allereerst de grote zaal, die over de eerste opgraving van het leger gebouwd is. Na de tweede en derde zaal bezocht te hebben, besloot ik het echter maar rustig aan te doen en liep ik naar het restaurant om iets te gaan drinken. Echter, de serveersters daar probeerden me een maaltijd aan te smeren, dus ik ben maar naar buiten gelopen. Aangezien het bijna tijd was om terug te keren naar Xian besloot ik terug te keren naar de bus.

Toen ik het park uitliep, werd ik belaagd door Chinese jongens die mij souvenirs probeerden te verkopen, waaronder een set met beeldjes. Deze set zag ik in het park voor ruim 30 Euro liggen, en ik besloot bij de jongen eens flink af te dingen. Na hard onderhandelen kreeg ik er twee voor 25 Euro mee. Toen ik bij de bus aankwam, lachten mijn groepsgenoten me bij wijze van in het gezicht uit, want zij hadden de set met beeldjes voor omgerekend 50 Eurocent gekocht. Man, wat voelde ik me bekocht. Mijn tip en leermoment: Koop nooit bij de eerste de beste. Aangezien ik waarschijnlijk iets te sociaal aangelegd ben, besloot ik dat maar ook overboord te gooien. Uiteindelijk kreeg ik heb ik ook twee andere setjes voor total 1 Euro gekocht. Zie je, ik kan het toch wel 😉

Momenteel zit ik in een internetcafe in het centrum van Xian. Het was nog een helse klus om een internetcafe hier te vinden, want blijkbaar komen ze hier niet al te veel voor. Over een kleine 2.5 uur vertrek ik per trein naar Beijing, waar ik morgenochtend tegen een uur of 8 aan hoop te komen. Daar beginnen dan de laatste vier dagen van mijn reis in China. Wat ik daar allemaal wil gaan beleven? Wait and read 🙂

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer