Alemannia Aachen II – SW Essen
Soms is de bestemming van de reis belangrijker dan de weg er naar toe. Dat was zeker op twee weekenden geleden het geval; Een saaie en doodnormale zaterdag waarbij twee voetbalfans een potje voetbal wilden kijken. Voor groundhopper Roel en ik was de bestemming duidelijk: Een helft meepakken van Alemannia Aachen II – Rot Weiss Essen. De weg er naar toe, lees: de stadions die op de weg aangedaan zouden worden, bleek nog een interessant punt van discussie te zijn.
Uiteindelijk werden het Mijnstadion in Beringen en Stadion am Kehrweg in Eupen bezocht en kwamen we net op tijd binnen om de tweede helft van het tweede elftal van Alemannia Aachen te bekijken. Het affiche alleen al… “Alemannia Aachen Zwei gegen Rot Weiss Essen, 25. Spieltag von der Nord-Rhein Westfalen Liga” moet een voetbalfan doen watertanden. Vooral als de wedstrijd in de betonnen schoenendoos Neuer Tivoli Aachen gespeeld wordt!
Dat dachten een kleine honderdtal Alemannia en Schwarz Weiss Essen fans ook, en die zagen Alemannia met 4-0 winnen. Een mooi resultaat, maar eigenlijk gaat alle aandacht naar het eerste elftal van Alemannia Aachen uit. De club, enkele jaren geleden nog uitkomend in de Europa Cup, staat stijf onderaan in de 2. Bundesliga en degradatie naar de 3. Bundesliga dreigt. De aanwezige Alemannia fans, die snel doorhadden dat Roel en ik Nederlanders waren, verzuchtten dat die 4-0 een welkome uitslag in de 2. Bundesliga zou zijn. Op de een na laatste speeldag staat de thuiswedstrijd tegen directe degradatiekandidaat Karlsruher SC op het programma; Een ware thriller in de onderste regionen van de 2. Bundesliga.
Ik kreeg het idee dat de wedstrijd die ik bezocht wellicht een voorproefje zou kunnen zijn van een club in verval. Een kleine 30 kilometer verderop heeft zich enkele decennia geleden eenzelfde scenario afgespeeld, waarbij KFC Uerdingen binnen enkele jaren van halve finalist in de Europa Cup afgleed naar de Duitse onderklasse amateurs. De ploeg uit Krefeld speelt nu voor een handvol toeschouwers haar thuiswedstrijd in een stadion dat plaats biedt aan 32000 mensen. Laten we hopen dat Alemannia dat lot bespaard blijft.
Een schreeuw van een speler, die flink geraakt werd na een tackle, deed me even opschrikken uit mijn gedachten. Ik keek rond in het stadion Neuer Tivoli, dat de gele en zwarte kleuren van Alemannia overal uitdraagt. De club verliet enkele jaren geleden het oude, sfeervolle en haast mythische stadion Tivoli en nam enkele honderden meters verderop haar intrek in een nieuw stadion dat ik liefkozend onder de verzamelnaam “schoenendoos” plaats. De steile staantribunes van het oude Tivoli zijn ingewisseld voor merendeel overdekte zittribunes (waarbij de fanatieke fans van Alemannia nog wel achter het doel staan). De nostalgische oude houten bankjes hebben plaatsgemaakt voor skyboxen, waar kaviaar en champagne tegenwoordig gretig aftrek vinden. Het tweede elftal van Alemannia Aachen speelde tot voor kort haar thuiswedstrijd nog in het oude Tivoli, maar dat stadion is tegen de vlakte gegaan. Op de plaats waar Alemannia Aachen ooit enkele heldendaden verrichtte en waar ik enkele hele mooie en gave wedstrijden zag, ligt nu een zandvlakte.
Goed, het tweede won dikverdiend met 4-0 en de koude wind deed me verlangen naar de warme kachel van mijn auto. Dit keer geen voetbalwedstrijd voor duizenden mensen, maar een amateurwedstrijd met leuke gesprekken tussen ons en de thuisfans.