Wandelen en varen door Kochi
Als je door Kochi loopt, dan merk je dat de stad een enorme historie heeft. Indiase gebouwen en tempels worden afgewisseld met gebouwen uit het koloniale verleden. Bijvoorbeeld een kerk, geheel gebouwd in Portugese koloniale stijl, Nederlandse graven en Engelse inscripties, is een voorbeeld waarin de drie koloniale overheersers van het gebied hun stempel hebben gedrukt. Kochi is ook een van de havensteden aan de Indiase westkust. Goed, het is niet een Antwerpen of een Rotterdam, aan alles zie je dat de zeevaart een onmiskenbare stempel heeft gedrukt op de stad. Tijd voor Liesbeth en mij om de stad eens goed te gaan verkennen!
Die ontdekkingstocht start voor ons vanuit Nazareth; Dit is een wijk in Kochi die op 3 kilometer van Kochi Fort (het centrum) ligt en daarmee makkelijk te benaderen is met de riksja of de benenwagen. Als je door de stad loopt of je laat vervoeren, zie je veel laagbouw en een mooie mengelmoes van diverse culturen. Niet gek ook, want Kochi is een ware mengelmoes van culturen, een traditie die eeuwenlang terug gaat.
Geschiedenis van Kochi
De havenstad Kochi heeft een zeer kleurrijke en rijke geschiedenis. Het was vroeger bekend als Cochin en diende in de vroege geschiedenis al als een belangrijk handelscentrum. De stad neemt geografisch een strategische positie in, en is een schakel tussen het Arabisch schiereiland, Afrika, India, Sri Lanka en het Verre Oosten. Het is dus lange tijd een goede bestemming geweest voor reizigers, handelaren en zeevarenden. In de middeleeuwen kreeg het de reputatie als een belangrijk handelscentrum voor specerijen. In veel oude geschriften en geschiedenisboeken die op Kochi zijn gebaseerd, lees je dat de oude reizigers en handelaars die naar de stad kwamen, de stad verschillend noemden. Namens zoals Cochym, Cochin, Cochi en zelfs Cocym waren bekend. In die dagen stond de stad onder invloed van opeenvolgende migratiegolven van de Arabieren, Britten, Chinezen, Nederlanders en Portugezen, die hier voornamelijk voor handel kwamen. Veel van deze groepen bleven enige tijd in de stad wonen voordat ze naar andere landen trokken. Hiermee is Kochi een ware mengelmoes van diverse culturen.
De vroegste beschrijving van Kochi tref je aan in de archieven van de Chinese reiziger Ma Huan. Zelfs in andere documenten uit dezelfde periode is het verslag van de geschiedenis van Kochi vóór de Portugese overheersing nogal vaag. Volgens de beschikbare informatie kreeg de stad pas na de ineenstorting van het koninkrijk Kulashekhara de reputatie een havenstad te zijn. In deze verslagen staat ook dat Kochi door buitenlanders is binnengevallen en vele malen is gekoloniseerd.
De tijd waarin Kochi onder de Portugese heerschappij stond, is erg interessant. Er wordt gezegd dat admiraal Pedro Cabral door de Portugese koning werd gestuurd om een fabriek in de stad op te zetten. De Raja van Kochi bezweek voor de vraag van de admiraal, maar vooral uit angst voor de inheemse Zamorins. Later was het de legendarische reiziger Vasco Da Gama, die erin slaagde de Zamorins te pacificeren. De Portugezen bouwden vervolgens Fort Manuel om hun fabriek te beschermen tegen elke vorm van aanval.
De Nederlandse heerschappij over Kochi duurde van 1663 tot 1795. De Nederlanders versloegen de Portugezen en vernietigden de Kochi Raja. Nadat ze vol vertrouwen in Njarakal waren geland, veroverden ze het fort Pallippuram, dat ze later aan de Zamorins gaven. Kochi floreerde onder de Nederlandse heerschappij door peper, kardemom en andere specerijen, kokos, kokos en koper te vervoeren. Ook de inheemse etnische religieuze groepen in de stad, zoals de hindoes, moslims, Syrische christelijke en joodse minderheden, harkten winst op van de welvaart. De Nederlanders werden op hun beurt ook verdreven en de Engelsen namen er de macht over.
De havenstad Kochi was tijdens de Britse overheersing in India sterk ontwikkeld. Later werd deze stad de eerste prinselijke staat die vrijwillig lid werd van de Indiase Unie nadat India onafhankelijk werd van de Britse overheersing. Het ontwikkelde zich langzaam niet alleen tot een belangrijk commercieel en industrieel centrum van het land, maar ook tot een aantrekkelijke toeristische bestemming. Deze reputatie heeft Kochi tot op heden behouden.
Wandelen door Kochi
We lieten ons afzetten op de hoek van Princess Street en Bastian Street en vervolgden onze weg richting de oude haven. Als je door de straten heen loopt, zie je de eeuwenoude pracht en praal van de stad echt goed. De mooie, goed onderhouden, witte huizen dateren uit de tijd dat dit het handelscentrum was. Als je loopt naar River Road, kom je wat meer in de straatmarkten terecht, waar je een heerlijke kokosnoot of verpakt eten kunt kopen. Een aanrader is om vervolgens je route via Beach Walkway te vervolgen en te genieten van het mooie uitzicht op de zee en de stranden. Uiteindelijk kom je via allerlei monumenten (zoals die van Vasco da Gama) bij het Fort Emanuel uit, wat het oude fort van de Portugezen is. Vervolg je tocht en op een gegeven moment zie je aan de linkerkant de Dutch Cementry. Als je even het kerkhof op wilt, kun je (in 2020 tenminste) de sleutel bij het naastgelegen Amritara ophalen. Als je even lekker naar cricket wilt kijken, dan kun je een doorsteek maken naar de Parade Ground, waar jongeren hun cricket kunsten kunnen oefenen. Vlak om de hoek heb je St. Francis Church liggen, wat de allereerste Europese kerk in India is. Ga er zeker binnen kijken, want je ziet er veel Nederlandse, Engelse en Portugese invloeden. Omdat je al 2 km erop hebt zitten, wellicht in de zwengende hitte, kun je een heerlijke koele versnapering bij Loafers Cafe krijgen. Vervolgens heeft het oosten van het centrum een aantal mooie ontdekkingstochten. Maar die moet je maar even zelf zoeken. Uiteindelijk ben je met 6 kilometer wandelen wel klaar. Enne, vergeet niet om de Joodse wijken in Kochi te bezoeken!
Katakali voorstelling
Een van de dingen die je echt moet hebben gedaan, is het bezoeken van een Katakali voorstelling. Katakali is een levende kunstvorm die alleen in Kochi en omgeving is te vinden en van generatie op generatie wordt doorgegeven in gespecialiseerde scholen en kunstcentra. De wortels van Katakali liggen in tempelrituelen uit de 2e eeuw, en de huidige vorm ontwikkelde zich door in de 16e eeuw tot de kunstvorm die het nu is. Katakali is een soort van theaterstuk, waar non-verbale en geritualiseerde gebaren, zware maskerachtige make-up en ritmisch getrommel centraal staan. De acteurs en muzikanten trainen zeven jaar om deze vorm te mogen beoefenen en het is zwaar: Er wordt niet gesproken, alles gaat met handgebaren en non-verbale communicatie en de acteurs schminken zich vooraf. Als toerist, niet bekend met deze unieke cultuur, zul je daar niet zo veel van snappen. Echter, hield men daar gelukkig rekening mee; Een van de acteurs demonstreerde elk gebaar van hand en gezicht terwijl elke uitleg werd gegeven. Dit hielp ons, het publiek, om de nuances van het verhaal te begrijpen. Ondanks dat de voorstelling een uur duurde, was deze zeer interessant en boeiend. Het is zeker de moeite waard om dit mee te maken! En ik hoop ook dat de foto’s van de mooie kostuums en dat de details van de spelers goed op de foto staan.
Na de show besloten we met een gedeelte van de groep te gaan eten, om zo onze laatste avond in Kochi af te sluiten.
Paniek in de tent: Waar is mijn foto apparatuur?!
Deze ochtend moesten we al om 5 uur opstaan, zodat de groep vanavond tijdig in Mysore kan zijn. Gelukkig hebben we geregeld dat we door de buschauffeur op het vliegveld van Kochi afgezet kunnen worden, dat scheelt ons weer een hoop gedoe. Dus… We rollen iets na vijven uit ons bed, beginnen de laatste inpakwerkzaamheden en we willen naar het ontbijt gaan. Ik kijk naar de backpacks en denk bij mezelf… “Wat mis ik nou toch?”. Tijdens het tanden poetsen realiseer ik me ineens dat mijn grijze tas met mijn lenzen en twee camera’s niet in de kamer ligt. Een aantal vloeken komen uit mijn mond en Liesbeth kijkt verbaasd de deur door. Paniek slaat toe, want al die mooie foto’s wil je niet kwijt. Laat staan dat het een flinke kostenpost is. We gaan alles wat we gisteren hebben gedaan af. Fotograferen in de stad; Gedaan. Fotograferen in de haven; Gedaan. Fotograferen vlak voor het eten; gedaan. Waar zou die tas in hemelsnaam zijn?
Totdat mijn ega een goede vraag stelt: “Zeg, heb jij de tas vanuit het avondeten naar het hotel meegenomen?” Inderdaad, dat heb ik niet! Dus ik snel naar de reisbegeleidster en leg haar het probleem voor. Kan zij wellicht iets betekenen voor ons? Ze geeft wat tips, maar ze geeft ook aan dat de bus om 7 uur precies vertrekt; Met of zonder me. Ik kijk op mijn horloge: 06:10 uur. Ik heb nog 50 minuten om te kijken of het restaurant te bereiken is. Een zoektocht op internet levert me drie telefoonnummer op, waarvan de laatste wordt aangenomen. En ja, het blijkt dat ze de tas gisteren hebben gevonden en zelfs apart voor me hebben gehouden. Wat attent! Ik leg uit dat ik er nu aan kom, en dat ik om 7u op pad moet. Geen probleem voor hun, alleen is mijn probleem om binnen een kwartier daar te staan. Op dit tijdstip rijden er geen riksja’s, en lopen is geen optie. Gelukkig kent de beveiliger van het hotel een vriendje, en dat vriendje heeft weer een kennis die net met zijn bike naar de stad moet. Dus ik schenk de beveiliger en de kennis van een vriendje een mooie fooi en rond kwart over 6 rijden we met hoge snelheid door de straten van Kochi. Bij het hotel staat een jonge meneer alvast met mijn tas te wachten en ik ben erg blij dat ik mijn camera weer terug heb. Een zeer oprecht dank je wel, met excuses voor het ongemak, worden met een glimlach aangehoord. Nu is het taak om terug naar het hotel te gaan. En dat met nog 25 minuten op de klok. Gelukkig is een Indiase god me goed gezind, want een riksja bestuurder ziet dat ik hulp nodig heb. Dat ze prijs naar het hotel factor 5 is, dan wat ik gisteren heb betaald, neem ik voor lief. En zo crossen we weer terug naar het hotel.
Alleen halverwege de rit worden we bijna aangereden door een bus, die met hoge snelheid door de straten van Kochi rijdt. De riksja bestuurder vloekt iets, is enorm over de zeik en wil de achtervolging op de bus in zetten. Ik realiseer me dat de bus ‘onze’ bus is, en ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren wanneer we terug bij het hotel zijn. Gelukkig ben ik op tijd, maar de riksja bestuurder is dusdanig over de rooie, dat hij een hartig woordje met ‘onze’ chauffeur wenst te spreken. Dat vuurtje weten ik en iemand van het hotel snel te blussen, en al snel zit ik -met foto tas- in de bus. Wat een hectische ochtend, en wat een opluchting!
De reis naar Bangalore
Kort nadien rijden we met de bus Kochi uit. Ondertussen lezen Liesbeth en ik over het Corona virus, dat vanuit China ook naar India is overgewaaid. En wat denk je? Heel ‘toevallig’ is de eerste besmetting in Kochi… “Ach, het zal wel een griepje zijn”, grapt een van de reisgenoten. Ik bedenk mezelf: De laatste keer dat de Chinese overheid mysterieus over een ‘griepje’ deed en het onder het tapijt weg wilde moffelen, was er een epidemie, die ternauwernood geen pandemie is geworden.
De aankomst op Kochi Airport ging relaxt, net als onze reis naar Bangalore. Nu zijn we aangekomen in Bangalore en zit ik in dezelfde hotelkamer als waar ik ongeveer 13 jaar geleden mijn avonturen in India begon. De eerste hernieuwde kennismaking met Bangalore voelt weer goed aan. De komende dagen gaan we het even rustig aan doen, zal ik Liesbeth de wijk laten zien en gaan we even genieten. De laatste dag voegen we ons weer bij ons reisgezelschap en zullen we terug naar Nederland gaan. Helaas zit de vakantie er dan weer bijna op…
Foto’s Kochi
Hieronder tref je een aantal foto’s van Kochi aan: