Verrassingen in New Delhi

Metro, New Delhi

Ik snel een paar trappen omhoog naar het metro platform, terwijl ik Sumeet aan de lijn heb. Buiten adem gekomen zoek ik een rustige plek op om de metro naar het centrum van New Delhi te nemen. Sumeet zegt op een toon ie me vrij nieuwsgierig maakt, dat hij een leuke verrassing voor me in petto heeft. De metro komt aan, ik stap in en merk dat ik in een wagon vol vrouwen zit. Niet erg, maar alle blikken kijken me best wel verbaasd aan. “Excuse me Sir”, zegt een wel erg leuk uitziende dame tegen me, “this section is for women only”. Ik weet net “Oh, I don’t mind being in a section full of women” in te slikken. Als Sumeet nog aan de lijn was, was hij waarschijnlijk niet meer bijgekomen van het lachen.

Het brengt me al direct bij de eerste verrassing in New Delhi; Het metro netwerk. Denkend aan India, stel ik me een zooitje chaos voor, waarin geen structuur valt te ontdekken. Temidden van al die chaos in New Delhi ligt een metronetwerk dat wonderbaarlijk goed gestructureerd is en zelfs aan Westerse standaarden voldoet. De metro’s rijden op tijd, de zaken komen professioneel over en de wagons zijn zelfs schoon. Met campagnes om niet op de grond te spugen, uitstappende mensen voor te laten en zelfs oudere mensen te laten zitten, krijgen de Indiase metro reizigers zelfs een heropvoeding. En een ander voordeel is dat je heel Delhi district voor een kleine 30 Rupee (= 50 Eurocent) kunt bestrijken en dat je daarmee niet meer te maken hebt met die irritante Riksja bestuurders.
Een ander opmerkelijk iets zijn de aparte secties in de metro, die speciaal voor de vrouwen zijn gereserveerd. Tijdens een van mijn eerste metroritten maakte ik de fout om in de vrouwensectie van de nemen, wat leidde tot verbaasde blikken van de vrouwen. “Ach, die vent is blank en toch stom”, zullen de dames in kwestie gedacht hebben, en ik werd fijn erop gewezen dat ik een man was en naar een andere sectie mocht gaan.

De metro van New Delhi was de laatste dagen mijn vervoersmiddel. Afgelopen zondag ben ik naar Ranjouri Garden gegaan, waar en groot Leisure Area ligt, vol met bioscopen, winkelcentra en restaurantjes. Tja, als je in India bent, dan kunt je erg goedkoop kleding kopen. Dus na een paar spijkerbroeken, wat sportkleding en wat kleding van Indian Terrain te hebben ingeslagen, vond ik het wel welletjes. In de tussentijd was e reisgids Ravi ook langs komen zetten, waarna we de winkelcentra afslenterde, wat te eten namen en lekker keuvelden over India en Nederland.
Maandag zou de dag zijn waarop ik een oude bekende zou ontmoeten. Tijdens de periode dat ik in India woonde, werd collega Sumeet een beetje mijn steun en toeverlaat. Helaas had Sumeet wat uitdagingen op het werk en wat opvoedkundige taken met zijn net geboren zoon. De afspraak van maandag ging helaas niet door, dus ik besloot wat door Karol Bagh (de wijk waar ik nu verblijf) te struinen en een Bollywoodfilm te bezoeken. Dat laatste was vrij vermakelijk en zeer geslaagd, alhoewel ik de dialogen in de film niet kon volgen. Maar goed, in Bollywoodfilms gaat het niet om het verhaal, maar om de hele show erom heen. Het eerste, struinen door Karol Bagh, was ook leuk. De wijk is een mengelmoes van hotels en typisch kleine Indiase winkeltjes. Marktkooplui die je aanschieten om hun waar te verkopen is er dus schering en inslag. Helaas tot het irritante aan toe. Zo heb je schoenenpoetsers, die je aan blijven klampen. Na 8 ‘nee’s’ en 2 minuten later druipt de ene schoenenpoetser af, waarna de volgende zijn geluk probeert. Zucht… Het is een mooie training om je geduld te bewaren.

Gisteren was dan de dag dat ik Sumeet zou zien en voorgesteld zou worden aan zijn vrouw. Per metro ging ik van New Delhi naar Gurgaon, een voorstad van Delhi, waar Sumeet me zou oppikken. Na een kleine tussenstop in de Country Club, waar Sumeet lid van is en waar we even konden bijpraten, togen we naar zijn appartement, waar ik werd voorgesteld aan zijn vrouw en zijn zoontje van een paar maanden. Na de nodige cadeautjes over en weer, waarbij ik van Sumeet en zij vrouw een prachtig marmer klokje kreeg, gingen we lunchen en bespraken we mijn reis door India.
Sumeet had me daarnaast een verrassing voor die avond beloofd en hij heeft niets teveel gezegd. De verrassing bleek uiteindelijk een prachtige musical te zijn, genaamd Zangoora. Het is een musical die gaat over een net geboren babyprins, waarvan zijn ouders door een van de kabinetsleden vermoord wordt. De prins ontsnapt aan de dood, doordat een van de bedienden hem te vondeling legt en de prins wordt door zigeuners gevonden. De rest van het verhaal mag je zelf aanschouwen en, ondanks dat de show in Hindi is, is het een prachtig spektakelstuk. Het is namelijk een ware Bollywood uitvoering, waarbij de dansers enorm veel energie uitstralen, de muziek opzwepend is en het hele decor adembenemend is. Ik ben niet zo snel onder de indruk van een musical, maar deze musical heeft och wel mijn hart gestolen (zie bijvoorbeeld http://www.youtube.com/watch?v=wC2QHQ6juYg voor de intro). “Bringing Broadway to India” is een niet misplaatste slogan van deze musical.

Het was een mooie afsluiter van mijn laatste avond in India. Vandaag ga ik mijn dingen pakken, nog een beetje rondslenteren door Delhi en vanavond word ik door de taxi opgepikt. Morgen hoop ik tegen een uur of 11 in Breda te zijn en dan heb ik nog een kleine week vakantie. In ieder geval bedankt voor het massaal lezen van de blogs van deze reis en de foto’s komen ergens in de loop van volgende week online!

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer