“Ach nee, dat meen je niet!” zeg ik hardop, terwijl ik met de auto de ring van Antwerpen oprij. Zojuist laat de radio weten dat er op de Brusselse Ring een vrachtwagen is gekanteld en dat een verkeersinfarct rondom de Belgische hoofdstad dreigt. Normaliter maakt dat voor mij persoonlijk niets uit, maar wel als ik op (een korte) vakantie ga. En vandaag was die eerste vakantiedag EN moest ik Brussel passeren. Ik besluit in een fractie van een seconde, terwijl de presentatrice met een overheerlijk zwoel en Vlaams accent verdergaat, dat ik dan maar via Belgisch Limburg naar Luxemburg rijd. Jammer, want eigenlijk had ik op de heenweg naar Luxemburg het plaatsje Dinant willen bezoeken.

Dus dat gaat mooi niet door. Maar goed, plannen zijn er om veranderd te worden, dus knal ik even later de ring van Antwerpen af en volg ik de snelweg naar Luik. Op het lied “Highway to Hell” van AC/DC denk ik alvast de E313, die van Antwerpen naar Luik loopt, vooruit. Herentals en Genk lijken me drie keer niets om te bezoeken. Hasselt schijnt een aardige stad te zijn, maar mijn gevoel is er niet goed bij. Totdat ik me plotseling bedenk dat Tongeren daar ergens in de buurt moet liggen.

Oudste stad van België: Tongeren

Waarschijnlijk gaat Tongeren bij de meeste niet direct een belletje doen rinkelen. Shame on you!
Tongeren is namelijk, met de plaats Doornik, de oudste stad in België en ligt ook nog eens precies in het midden van het Vlaamse Hasselt en het Waalse Luik. Waar in Doornik, of Tournai zoals de Walen het liever zeggen, vrij weinig oudheid en cultuur vanuit de oudheid aanwezig is, kun je in Tongeren je hart ophalen. De binnenstad zelf doet heerlijk rustig aan en bezit naast enkele oude overblijfselen van stadsmuren ook nog eens een basiliek, een zooi standbeelden, een prachtig Gallisch-Romeins museum en enkele mooie looproutes. Je proeft al gelijk dat hier historie ligt.

En de historie van Tongeren gaat ver terug. Meer dan 2050 jaar geleden leek het de Romeinen wel leuk om het gebied binnen te vallen. De toenmalige stam die daar woonde, de Eburonen, vond dit vanzelfsprekend niet zo tof en besloten terug te vechten. De Eburonen waren slimme jongens; Als je openlijk tegen de Romeinen vocht, dan delfde je meestal het onderspit. Dus besloot het lokale stammenhoofd Ambiorix om de Romeinse troepen in een hinderlaag te lokken, de doerak! En die hinderlaag lukte ook nog eens wonder boven wonder! Zonder enige vorm van wonderdrank werden de Romeinen teruggedreven. Het was de zwaarste nederlaag die de Romeinen in hun campagne in Gallië. Een jaar later lanceerden de Romeinen, dit keer onder persoonlijk toezicht van Julius Ceasar, weer een offensief en wisten de regio dit keer wel te bezetten. De Romeinen moordden vrijwel all Eburonen uit en stichtten de nederzetting Aduatuca Tongrorum en al snel groeide de nederzetting uit tot een handelspost van formaat. De nederzetting lag op de grootste handelsroute naar Duitsland en bood met haar ommuring een bescherming aan de koopslui. In de vroege en late middeleeuwen speelde Tongeren een rol in het Belgisch Limburg, totdat de Franse generaal Calvo in 1677 besloot om Tongeren letterlijk tot de grond toe af te branden. Het was een ferme klap, die Tongeren pas 200 jaar nadien te boven kwam.

Maar er valt gelukkig veel te beleven. De basiliek is een waar plaatje, waar nog steeds actieve geloofsbelijdenis wordt gedaan. De historie gaat zelfs terug naar de 4e eeuw naar Christus, waarbij er waarschijnlijk een kerk op die plek heeft gestaan. In die historie staat ook Maria centraal; Van haar is er in de basiliek zelfs een houten beeld te vinden dat in de 15e eeuw gemaakt is en een belangrijke plaats in de kerk inneemt. Maar Maria is niet het enige wat mooi is aan deze basiliek. De glas-in-lood-ramen zijn prachtig en de basiliek is een mooi rustmoment om even je ogen de kost te geven.
Als je dat hebt gedaan, kun je een van de cafeetjes induiken, maar je kan ook je benen strekken en eventjes naar het Begijnhof of het Gasthuiskapel lopen. Laatstgenoemde is een winkelcentrum, dat op een mooie wijze in en rondom een middeleeuwse kapel is gebouwd. Niet ver daarvandaan ligt het Begijnhof; Het is een UNESCO beschermde woonwijk, waar vroeger de nonnen van Tongeren woonden. Deze wijk voert je letterlijk enkele honderden jaren terug; De wijk bevat enkele prachtige oude huizen, smalle straatjes en het weinige verkeer zorgt ervoor dat je jezelf even in een andere tijd waant. In de buurt van het Begijnhof ligt ook de Moerenpoort. Deze poort is een van de overblijfselen van de oude stadsmuur die rondom Tongeren liep. In de directe nabijheid van de poort ligt ook nog een stadspark en enkele Romeinse opgravingplaatsen. Nee, Tongeren is een leuk stadje en ik kan het je aanbevelen om het een paar uurtjes te bezoeken.

Tibetaans Instituut in Huy

Maar aan alles komt een eind, en zo ook aan mijn bezoek in het mooie Tongeren. Ik stelde mijn navigatie maar eens in op Luxemburg en ik was vrij verbaasd dat deze mij dwars door de Ardennen heenvoerde; Zelfs langs Huy en Saint-Hubert! In Huy ligt een Tibetaans klooster, dat ik al geruime tijd wil bezoeken. Dus wat let me? Dus stelde ik mijn navigatie maar eens snel in op dat klooster en een uurtje later waande ik mezelf in Tibet. Het klooster, alhoewel je het beter een complex kunt noemen, ligt verscholen tussen het heuvellandschap en bevindt zich op een oud kasteelcomplex. Als je het terrein oprijdt, dan verraadt de Stupa al direct dat hier Boeddhistische invloeden aanwezig zijn. Ik parkeerde mijn auto en vroeg uit beleefdheid aan enkele mensen of ik op het complex rond mocht lopen. “Geen probleem”, was het antwoord en ik werd zelfs voorzien van enkele tips. Ik heb een kleine 30 minuten mijn ogen de kost gegeven. Het was een vrij grote tegenstelling met hetgeen ik me van Tibet of het vluchtelingenkamp Madikeri (India) kan herinneren. Op beide locaties proefde je de echte Tibetaanse sfeer en in Madikeri had je hele Tibetaans opgebouwde dorpen. Als je door Madikeri heenliep, had je het gevoel om weer in Tibet te zijn. In Huy is dat anders. Het complex is er overduidelijk op gericht om Westerlingen training te geven en dit gebeurt in een vrij Westerse setting. Natuurlijk zijn de tempels, de Stupa’s en de beelden er. Maar de typische Tibetaanse gebouwen, of een spontane ontmoeting met een monnik of een overdonderende gorgelmeditatie van een paar honderd monniken trof ik in Huy niet aan. Desalniettemin lijkt het me een boeiende locatie om er eens een paar dagen tussenuit te knijpen. Dus wie weet wat de toekomst brengt.

Op naar Luxemburg

Ik besloot toch maar eens verder te gaan naar Luxemburg. Na een snelle tussenstop in Saint-Hubert, vervolgde ik mijn weg naar het zuidoostelijk gedeelte van het Groot Hertogdom. Bestemming was een hotel dat ik goedkoop geboekt had. Dat was dan ook echt het enige wat er goedkoop aan was, want toen ik de parkeerplaats opreed, kreeg ik het gevoel in de rijkste gemeente van de Benelux aangekomen te zijn. De grote Audi’s, BMW’s, Bentley’s en Porsches bevolkte de parkeerplaatsen van het hotel. Onderdeel van het hotel is een vrij grote golfbaan, met een welnesscentrum daarbij. Van dat laatste heb ik vandaag maar eens goed gebruik gemaakt. Na een overheerlijke sauna en een Jacuzzi, ben ik mijn auto ingestapt en ben met een kennis uit eten geweest in Luxemburg. Morgen staat er een hele dag een bezoekje naar Trier en omgeving op de planning. Ik ben erg benieuwd, want als het net zo’n dag als vandaag wordt ben ik in ieder geval content. En dat allemaal dankzij die Poolse vrachtwagenchauffeur die het nodig vond om zijn vrachtwagen te laten kantelen. Bedankt!

Foto’s