Hoe langer je in het dagelijkse leven van India opgaat, hoe meer je jezelf gaat verbazen over de tegenstellingen die je hier aantreft. Denk daarbij aan de tegenstellingen tussen arm en rijk, denk daarbij aan de diepgewortelde godsdienst in de maatschappij die A zegt terwijl de meeste Indiers B doen. Sinds vandaag is daar een nieuwe tegenstelling bijgekomen; In Bangalore heerst namelijk een dansverbod in het uitgaansleven. Een verbod dat steeds meer weerstand bij de bevolking oproept.
`Maar hoe werkt dat dan precies als je het backend systeem erbij betrekt?` vraagt een van de Indiase collega`s me tijdens de uitleg over het SRM systeem. Ik wil met mijn uitleg beginnen en plotseling *BANG*… Het licht valt uit en we zitten in een donker kantoorlandschap. Het gebeurt weleens vaker dat de stroom hier uitvalt, maar meestal is de stroom er binnen een paar minuten weer. Zo ook op het kantoor, maar zojuist was het flink raak: Een groot gedeelte van Bangalore zat een anderhalve uur zonder stroom. Tel daarbij een staking van alle taxi- en buschauffeurs op, en ik had weer een heerlijke typische Indiase dag.
Godsakkersju (dat noemen we Brabants by the way), dat moet ik weer net hebben… Zit ik hier in mijn nieuw thuis in Bangalore, speelt NAC de pannen van het dak en was het -aan de samenvatting te zien- een gekkenhuis in het Rat Verleghstadion. Vanmiddag heb ik tijdens de pauze toch maar de samenvatting van de wedstrijd op het kantoor gedownload en bekeken. Al het Bengaals vuurwerk, het fanatisme op de tribunes en de doelpunten deden verlangen naar een Avondje NAC. Vooral toen tijdens de samenvatting enkele bekenden voorbij stuiteren toen NAC op 4-2 kwam tegen Ajax, deden mijn tenen krommen. Het leukste was nog wel dat ik `s nachts wakker werd ge-SMS`t door mijn manager, die mij feliciteerde met de overwinning. Leuk detail: Mijn manager is een Willem II-er.
`Martijn, vanavond kun je naar je appartement toe!` roept Bharathi enthousiast naar me toe. Eindelijk mijn eigen honk in het hectische Bangalore. Vanmiddag dus snel de koffers gepakt, uitgecheckt uit het hotel en naar het appartement in de wijk Langford gegaan. Daar aangekomen bleek echter dat het betrekken van het appartement een lastigere zaak was dan gedacht. De eigenaar bleek niet van mijn komst op de hoogte te zijn en in allerijl werd een tijdelijk vervangend appartement geregeld. Ach, kan gebeuren…
Zo, er is weer goed nieuw vanuit India te melden: Ik heb waarschijnlijk vanaf volgende week een appartement! Gisteren en vandaag bezocht ik samen met de Indiase collega Monalisa (die oa huisvesting voor buitenlandse collega`s regelt) een achttal appartementen door geheel Bangalore en er zijn twee appartementen die erg interessant zijn. Tijdens de bezichtiging schrok ik echter van de prijzen die voor appartementen in Bangalore gevraagd worden, blijkbaar heeft het uitmelken op het gebied van huisvesting ook in Bangalore toegeslagen. Voor prijzen van 55 tot 100 Euro per nacht kan ik immers gewoon in het hotel blijven waar ik momenteel zit.
He, he… Eindelijk schrijf ik dan mijn eerste log vanuit India. Na een lange en hectische vlucht, werd ik vanochtend in alle vroegte door een chauffeur van het vliegveld opgepikt en naar het hotel gebracht. Na een korte nachtrust ben ik vanmiddag naar het kantoor gegaan en heb daar mijn collega`s en verschillende mensen ontmoet. Mijn eerste indrukken van India en Bangalore zijn positief: De mensen zijn erg aardig en behulpzaam, Bangalore doet heerlijk hectisch aan (ik had zelfs flashbacks naar Yuangshou en Chengdu) en de Indiase collega`s hebben een flinke portie motivatie. Boven al heb ik ook nog de Indiase lunch goed doorstaan, maar dat heeft me wel een halve liter water gekost.
Eindelijk… De taxistakingen zijn over! Mijn eigen vertrouwde Mr. Ramesh stond vanochtend al toeterend op de oprit en het `Good morning sir!` klonk als muziek in mijn oren. Vooral na twee dagen met de riksja`s op en neer naar het kantoor te zijn gereden. Het zijn grappige dingen, die riksja`s. De riksja`s zijn niet de fietsen zoals je verwacht vanuit een film, maar gemotoriseerde (auto)riksja`s. Officieel kan je er met 2 mensen in, maar als je met 7 wilt dan is dat ook geen probleem, zoals ik afgelopen weekend diverse malen op het platteland zag.
Zo, even heerlijk relaxen na een week vol stress, darmklachten en lichte griepaanvallen. Het heerlijk relaxen begon gisteren, toen Laurens, een Indiase collega en ik een rondtocht door Karnataka maakten en we daarmee diverse plaatsen bezochten. Uiteindelijk zijn we een kleine 14 uur op pad geweest en lag ik gisteren rond een uur of toen in mijn bed. Vanochtend was ik er vroeg uit en zocht ik de sportschool op. Even lekker twee uur lang zweten in de cardio- en fitnesstoestellen… Heerlijk! Nadien wat boodschappen gedaan en tenslotte heb ik een verdiend bakje cappuccino bij de Coffee Day gedronken. Na wat leuke telefoontjes met het thuisfront, leek het me wel handig om mijn belevenissen neer te pennen… Bij deze dus.
Om maar direct met de deur in huis te vallen: Wat een klotedag vandaag, echt de Wet van Murphy… Gisteren was er wat ge-eikel met betrekking tot het appartement, wat toen opgelost leek. De nadruk in de laatste zin ligt op `leek`, want vandaag kwam er een nieuw hoofdstuk in de zoektocht naar een appartement in Bangalore. Maar dat was nog niet alles…
Het is zaterdag. Je eerste werkweek, met wat slaapgebrek, zit erop en je kunt lekker relaxen. Van sommige collega`s kreeg ik te horen dat de stad Mysore het bezoeken waard was. Aangezien Mysore op slechts enkele uren rijden van Bangalore ligt, besloten Sumeet en ik een bezoekje aan Mysore te brengen. Even lekker de toerist uithangen, maar daarvoor moest ik wel vroeg uit bed. Om 0700u toog ik, via het appartement van Sumeet, richting de Stad der Paleizen.
`Sorry, maar wat zeg je nu?` zegt Bharathi verbaasd als ik haar vraag welke bus ik dit weekend moet pakken om naar het centrum te gaan om Bangalore verder te verkennen. Ik val zelf in verbazing wanneer zij zegt dat ik gewoon gebruik mag maken van de chauffeurmogelijkheden die mijn werkgever mij biedt. `Iedereen die vanuit het buitenland komt maakt hiervan gebruik, dus jij mag dit ook`. Noem het een klein voorbeeld van de gastvrijheid die men in India toont en daarmee de Indiase cultuur kenmerkt. Ook in het hotel staat men voor mij klaar, maar af en toe gaat dat op een manier waar ik me niet echt makkelijk bij voel.
Nog een kleine dag, en dan is het eindelijk zo ver: Ik ga voor vertrek richting India! De koffer is gepakt, alle benodigdheden voor het werk heb ik bij me, ik heb mijn vlucht online ingechecked en ik ga dadelijk de laatste dingen thuis nog afsluiten. Daarna nog de laatste mensen een tijdelijk vaarwel zeggen en *hop* naar paps en mams om wat vitaminen te scoren voor het vertrek van morgen.
Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer