Interview Jan Verdaasdonk (2001)

De afgelopen jaren lag de Supportersvereniging flink onder vuur, waarbij de kritiek niet van de lucht was. De SV zou de combi in de hand werken (achteraf blijkt dit van niet) en men zou kaarten voor uitwedstrijden voor zichzelf willen hebben. Inmiddels zijn er wat gesprekken geweest tussen afvaardigingen van Vak G, de Supportersvereniging en de B-Side, en het lijkt allemaal de goede kant op te gaan. In deze Rat een interview met Jan Verdaasdonk. Al ruim 18 jaar voorzitter van de SV. In dit interview laat Jan zijn gedachtes gaan over allerlei zaken van vroeger en nu.

Jan, u bent fanatiek NAC-fan. Wat staat u nog van uw beginperiode dat u naar NAC ging bij?

Mijn eerste wedstrijd kan ik mij helaas niet meer herinneren. Wat ik wel weet, was dat ik een jaar of 8 was toen ik voor het eerst naar NAC ging. Net na de tweede wereldoorlog. Ik woonde aan de Dijklaan, vlakbij het NAC-stadion dus. Vroeger was ik ook niet de braafste. Tot aan je twaalfde mocht je kinderkaartjes kopen, nadien moest je kaartjes voor volwassenen kopen. Ik was dus boven de twaalf, evenals mijn broertje, en wij hadden kinderkaartjes gekocht. Mijn broertje liet zijn kaartje zien, maar men kwam er dus achter dat hij boven de twaalf was. Mijn broertje kreeg een proces verbaal en ik dacht: “Nou gaat het gebeuren”. Ik liet mijn kaartje zien, en ik mocht gewoon doorlopen! Toen had je dus al het kopen van jeugdkaartjes, terwijl je er geen recht op had. Ik ben niet zo’n held in het onthouden van wedstrijden. Het heeft er mede mee te maken dat ik niet altijd intensief naar NAC ben geweest. In de periode 1965-1975 heb ik ook lange afstanden gelopen in Engeland. Ik moest dan bijvoorbeeld 100 mijl lopen in 24 uur. Dat was keihard trainen, dus had ik die periode helaas vrij weinig tijd voor NAC. Een wedstrijd die ik me wel heel erg goed kan herinneren, is de wedstrijd NAC-Ajax. Het jaartal weet ik niet meer, ik ben heel erg slecht in dat soort zaken. Ik weet wel dat het een bekerwedstrijd was, die we in de laatste minuut wonnen, ik dacht, met 3-2. Maar ik ben niet zo’n historicus. Ik beleef een wedstrijd heel erg intensief, maar na afloop van die wedstrijd dan is het voor mij geschiedenis. Van de afgelopen 18 jaar kan ik me, als voorzitter zijnde, toch nog wel de randzaken herinneren van NAC.

Wat zijn dan de opvallendste randzaken/gebeurtenissen die u heeft meegemaakt?

Een opvallende gebeurtenis die ik heb meegemaakt was toen NAC bijna failliet was. De belastingsdienst kwam om de hoek kijken en NAC was op sterven na dood. We hebben toen, samen met Frans Derks, een demonstratie gehouden op de grote markt. In een stoet, met mensen die hun NAC-hart op de juiste plaats hadden, hebben we toen gedemonstreerd. NAC was immers een club van Breda. Breda en NAC werden in die tijd in een adem uitgesproken. Opeens krijg je dan te horen dat de club, die je jarenlang gesteund hebt, de volgende dag wel eens niet meer kon bestaan. Dit konden wij ons niet voorstellen, vandaar dat deze demonstratie ook heel erg emotioneel en indrukwekkend was. Wat voor mij ook heel erg emotioneel was, was toen we supportersvereniging van het jaar geworden waren. We werden op het veld gehuldigd bij NAC en duizenden mensen schreeuwden onze namen. Toen men “Jantje bedankt!” begon te roepen, had ik toch wel een flinke brok in mijn keel.

Hoe bent u in aanraking gekomen met de Supportersvereniging?

Dan moet ik eigenlijk beginnen met mijn dochters en Tineke. Alle drie mijn dochters waren fanatiek NAC-fan. Iedere dochter had zo zijn eigen favoriete NAC-speler. De oudste was fan van Koos Waslander, de andere had echter geen favoriete NAC-speler, maar was wel fanatiek fan, terwijl de derde fan was van Wanny van Gils. Bij de dames was het echter zo erg met die spelers, dat ze in katzwijm voor de TV hingen om hun helden te zien. Op een gegeven moment had ik het wel gehad en toen heb ik mijn drie dochters meegenomen en een rondje langs de huizen van deze spelers meegenomen, toen was het gelukkig ook snel afgelopen. We gingen echter ook vroeger naar uitwedstrijden. Lekker met zijn vijven in de auto stappen en dan op eigen vervoer naar de uitwedstrijden. Op een gegeven moment was het AZ-NAC. Ze parkeerde daar zo ongelukkig, dat alle wagens achter elkaar stonden. Voor ons stond er een wagen van iemand die in het sponsorhome zat en wij konden dus niet weg. Ik heb op die parkeerplaats Riny Heimans ontmoet. We raakten aan de praat en Riny zei op een gegeven moment tegen mij dat ik, om dit soort problemen te voorkomen, met de bus moest gaan. “De bus? Echt niet, laat mij maar met een karretje rijden. Ik heb een auto van de zaak, dus kan ik lekker gratis rijden!” Afijn, hij vroeg mijn telefoonnummer om een keertje verder te babbelen en ik heb mijn telefoonnummer gegeven.

Na een week of 2 belde hij op, met de vraag of ik in het bestuur wilde komen als secretaris. Ik had er eerst mijn twijfels over, maar later ben ik toch maar naar een vergadering van het bestuur van de supportersvereniging gegaan. De eerste vergadering kan ik me nog als de dag van vandaag herinneren. Ik kwam daar binnen en ik zag daar 6 man van het bestuur zitten. De vergadering begon, iedereen praatte en dronk maar wat, maar er werd totaal niets opgeschreven. Na afloop vroeg ik aan Riny of ik notulen van de vorige vergadering in mocht zien, maar die bleken er gewoonweg niet te zijn. Er was dus totaal niets opgeschreven, en er waren geen taken verdeeld. Het was dus niet professioneel georganiseerd, en daar zag ik een uitdaging in om dat juist wel te doen. Ik ben er dus ingestapt en ik heb de volgende vergadering dus geëist dat we gingen notuleren en dat iedereen een takenpakket zou krijgen. Zo geschiedde. De Algemene Ledenvergadering was ook een wanboel. Het was meer carnaval vieren dan serieus vergaderen, dat moest ook veranderen. Dat is na mijn aantreden als voorzitter ook gedaan.

Wanneer bent u voorzitter geworden, en op welke wijze was dit?

In 1982 kregen wij het idee om een fietstocht te gaan organiseren van Loenen aan de Vecht naar Breda. Het was ruim 100 kilometer fietsen. Het eerste jaar ging fantastisch. We werden voor het begin van de wedstrijd onthaald op het veld door het publiek en het was een groot feest! In het tweede jaar overschaduwde de dood van de toenmalige voorzitter deze fietstocht. Op de brug bij Gorinchem kreeg Henk van Dam een hartstilstand en overleed daar ter plaatse. Er moest dus een nieuwe voorzitter gekozen worden, en tot aan 1984 ben ik ad interim voorzitter van de Supportersvereniging geweest. In 1984 ben ik als voorzitter van de SV gekozen. Toen we in 1984 begonnen hadden we ongeveer 200 leden. Tijdens de ALV van mijn eerste voorzitterschap heb ik deze vergadering ook heel erg kort geleid. Ik wilde niet meer carnavalstaferelen hebben, ik heb op mijn manier, een kort en krachtige Amerikaanse manier, de vergadering geleid. Men zag toen gelijk dat het over was met de lol. Sindsdien zijn er nooit meer zulke taferelen gebeurd. Dat Amerikaans leiden heeft te maken met mijn werk bij Procter & Gamble, ik was daar verantwoordelijk voor alle Accounts in Nederland. Het werk dat ik bij Procter & Gamble deed heeft ook invloed gehad op mijn werkzaamheden bij de SV. Toen ik bijvoorbeeld voorzitter geworden was, vond ik dat we te weinig leden hadden. Wij zijn toen ook actief leden gaan werven, door middel van mensen persoonlijk op de open dag te benaderen. Ook hebben wij geprobeerd om leden bij de club NAC zelf te werven. Dit is aardig gelukt en het ledenaantal schoot de lucht in. Momenteel zitten we rond de 2100 leden.

Dan heeft u misschien ook nog wel de toenmalige B-Side meegemaakt. Hoe keek men er vroeger tegenaan?

Tijdens deze periode was er een ontwikkeling in het oude stadion dat er een nieuwe groepering ontstond aan de kant van de Beatrixstraat bij het Paviljoen. Er ontstond een groepering die veel geluid en kabaal maakte en afwijkende ideeën had ten opzichte van de gewone NAC-fan. Veel mensen hadden hier in het begin problemen mee. Tijdens mijn werkzaamheden bij de SV vonden wij ook dat deze ideeën niet paste bij de SV. Ook voelden wij ons, als SV zijnde, een beetje bedreigd. Mensen gingen met treinen naar uitwedstrijden en hielden er, door onze ogen gezien, rare ideeën op na. Dat met treinen naar uitwedstrijden gaan liep ook als een speer. Het was altijd een feest om te zien hoe dat honderden mensen met een trein naar uitwedstrijden gingen. Ik merkte het ook wel in de kaartverkoop. De stichting B-Side had op dezelfde avond een kaartverkoop als wij hadden. Bij hun liep de kaartverkoop als een trein, terwijl bij ons geen kip kwam. Dat was voor ons best wel slikken, maar we hebben stug volgehouden om met bussen naar uitwedstrijden te gaan. Ik kan me nog goed herinneren dat we een keer een thema-avond hadden over het supportersgebeuren bij NAC. De wat oudere leden van de SV gingen tekeer tegen deze groepering. Zij waren rebellen die de club kapot maakten, het was allemaal niets, je onnodig aan doelpalen vastketenen, en noem maar op. Dat konden veel mensen niet begrijpen. Men vond het heel erg slecht voor het image van NAC.

Wat was er dan zo rebels aan deze groep?

Nou, toch het agressieve optreden. Als je met grote groepen naar uitwedstrijden gaat, krijg je van alles mee en dan is het maar kijken hoe dat alles afloopt. Het was toen net het begin van narigheden rondom uitwedstrijden. Ik kan me nog de wedstrijd tegen de Graafschap herinneren, die helemaal uit de hand is gelopen. Het probleem is echter wel dat dit de daden van mensen met een echt NAC-hart overschaduwt. Mensen zoals Wiet hebben dat hart op hun plaats, maar je had “anonieme” personen die vaker negatief in het licht stonden dan mensen zoals Wiet. Hetzelfde als er bussen gesloopt worden, die door de SV gehuurd worden. Dan hebben niet die mensen de bussen gesloopt, maar de SV. Daarnaast had je ook nog dat rebelse, dat was voor ons ook een reden om geen contact te zoeken. Misschien achteraf toch onverstandig geweest. Op een gegeven moment ga je toch wat mensen beter kennen, en dan merk je dat er toch veel ludieke mensen op de B-Side waren. Op een gegeven moment voelde je toch een soort van respect komen tussen de SV en de stichting B-Side. Steeds meer leden zagen dat bepaalde dingen van de B-Side toch wel positief waren voor NAC. Mensen van de B-Side werden daarentegen ook lid van de SV. Men had geen onbegrip meer voor elkaar, dat is het belangrijkste vind ik. Vooral in 1995, nadat de stichting B-Side was opgeheven, met de uitverkiezing van supportersclub van het jaar was prachtig. Een B-Side die de SV op dat moment toezong, prachtig!

Op een gegeven moment besloot de stichting B-Side een punt achter haar bestaan te zetten, is de SV nog op bepaalde gebieden ingesprongen? Zo nee, wat heeft de SV dan wel gedaan?

We zijn niet op bepaalde activiteiten ingesprongen, maar we hebben wel diverse supporterszaken ondersteund. Zo hebben we bijvoorbeeld meebetaald aan de grote B-Side-vlag. Wij vonden het een goed idee voor de supporters, dus hebben we eraan meebetaald. Wat we ook hebben opgepakt is het starten van een club genaamd Do Army, vernoemd naar de overleden NAC-speler Dominique Diroux. Helaas is deze club, vanwege te weinig animo, ter ziele gegaan. We hebben achteraf nog proberen te achterhalen waarom. We zijn er toen achtergekomen dat de kinderen van 10 tot 16 toch iets anders verwachtten van deze club, men wilde meer NAC erin betrokken hebben. Ook zat je met het leeftijdsverschil. Iemand van 10 wil andere dingen doen dan iemand van 16. Achteraf gezien hadden we veel beter van te voren moeten onderzoeken wat men precies van onze club verwachtte.

En wat heeft de SV allemaal nog meer voor NAC betekent?

Phoe.. We hebben NAC ook wel eens fitnessapparatuur aangeboden. Ook hebben we NAC een TV en een drinkinstallatie aangeboden. Ook sponsoren wij de jeugdopleiding van NAC op veel gebieden. Zo hebben wij boarding langs het veld en sponsoren wij toernooien bij de NAC-jeugd. In de jaren 80 hebben wij NAC ook geprobeerd financieel bij te dragen. Zo hebben wij als SV zijnde bepaalde zaken opgekocht en terug geschonken aan NAC. Ook hebben we besloten om het nieuw op te richten NAC-museum eenmalig financieel te steunen. We schenken een bedrag van F 10.000,– aan het NAC-museum. Wij vinden dat dit een project is waarbij alle NAC-fans voordeel uit kunnen halen. Wij kunnen dan niet anders dan dit te ondersteunen! Ook hebben we dit jaar voor het eerst een Sint Nicolaasdag gehad. Deze dag was een enorm succes. We verwachtten 30 kinderen, maar er kwamen er 62! Zeer geslaagd en zeker voor herhaling vatbaar. Binnenkort hebben we ook een rondleiding bij de Oranjeboom, waar zich al 25 man voor hebben aangemeld. Dit seizoen heb ik daarnaast ook nog het idee geopperd voor een mascotte bij de thuiswedstrijden. Achteraf blijkt dit een enorm succes te zijn geweest! Wij doen eigenlijk best wel veel, maar we geven te weinig door aan de supporters. Onze communicatie is niet goed genoeg, en dat moeten we verbeteren. Een heel goed voorbeeld van een echte communicatiemisser is de wedstrijd RBC-NAC van dit seizoen. We hadden 200 kaarten, en ik liet in de bussen omroepen dat we niet meer kaarten overhadden en dat alles was uitverkocht. Ik bedoelde hiermee te zeggen dat alle kaarten voor de SV op waren, maar dit werd door mensen gewoon heel erg verkeerd opgevat. Men dacht dat alle kaarten naar ons gegaan waren. Dit heeft een enorme rel veroorzaakt in de media en op internet. Na dit gebeuren wisten we niet hoe dat we ermee om moesten gaan en we zijn toen in gesprek gegaan met wat mensen van Vak G en de B-Side. Dat is een van de redenen dat we een enquête hebben opgesteld. Mensen moeten er trouwens ook rekening mee houden dat we dit allemaal op vrijwillige basis doen. Iedereen, behalve ik, heeft nog een baan van 40 uur naast zijn werkzaamheden bij de SV. Dat is in bepaalde gevallen moeilijk te combineren. We kunnen dus niet alles oppakken en doen! Zo zitten we bijvoorbeeld ook met Geel-Zwart. Dit wordt samengesteld door een groep fanatieke vrijwilligers, maar we zitten helaas met een bepaalde deadline. Weken van te voren moet de Geel-Zwart al bij de uitgeverij liggen. Je schrijft dan stukjes op basis wat er op dat moment heerst. Als NAC op dat moment goed voetbalt, en ik schrijf dat in mijn voorwoord, maar een week of 3 nadien speelt NAC heel erg slecht, dan denkt iemand die het blaadje binnenkrijgt of ik wel helemaal 100% ben. Dat is ook een gedeelte van communicatie die we moeten verbeteren. We zijn ook van plan om met de drukker een gesprek hierover op te starten. Een goed voorbeeld zou De Rat zijn, jullie zijn enorm actueel.

Wat voor dingen kunnen er dan verbetert worden aan de activiteiten van en rondom de SV? U gaf net al de Geel-Zwart aan…

Er zijn nog heel erg veel dingen verbeterbaar bij de SV, maar je moet er ook mankracht voor hebben. Zie maar eens mensen te vinden. De meesten hebben een grote mond, maar zodra het puntje bij paaltje komt voeren ze niets uit. Het is heel erg moeilijk om mensen te vinden. Wat ik bijvoorbeeld heel erg jammer vind, is dat je steeds dezelfde gezichten ziet in ons home. We hebben ons al heel erg vaak afgevraagd hoe dat dit kwam, maar we hebben er geen goede verklaringen voor kunnen vinden. Na het uurtje FC Twente zag ik ineens heel veel nieuwe gezichten in ons home, en na PSV zag ik weer nieuwe gezichten. Waarom dat was weet ik ook niet, maar ik hoop dat we steeds weer nieuwe mensen mogen verwelkomen. Ook zou ik graag wat meer jeugd in het home zien. Ik heb al wel wat ideeën waarom dat men niet graag komt, maar dit moeten we ook zien te verbeteren. Gelukkig zie ik de laatste thuiswedstrijden ook wat meer jeugd binnenstromen, dus ik hoop dat dit ook de goede kant op zal gaan. We moeten echter wel een goede balans zien te houden in de sfeer die zowel de jongere, als de oudere generatie aanspreekt. We beginnen binnen nu en een half jaar ook met een eigen internetsite. Tijdens de laatste vergadering is het voorstel om een site op te zetten goedgekeurd en we hebben iemand uit Made bereid gevonden om de site op te gaan zetten en te gaan onderhouden. Op deze site willen we bijvoorbeeld informatie over de supportersvereniging zetten, het allerlaatste nieuws van de supportersvereniging en misschien stukjes uit de Geel-Zwart. Hopelijk dat we de communicatie naar onze achterban hiermee ook kunnen verbeteren. We hebben een keer aan NAC gevraagd om de NAW-gegevens van alle seizoenkaarthouders en clubcardhouders aan ons te geven, zodat wij deze mensen actief konden aanschrijven. NAC heeft hier, vanwege privacyredenen, geen gehoor aan gegeven. Dat is ook wel begrijpelijk trouwens, want mensen geven in vertrouwen hun gegevens aan NAC af. Helaas voor ons, want misschien dat wij, door middel van een mailing, ook kunnen achterhalen wat wij moeten verbeteren.

Dan iets anders… Het vorige seizoen was er een ALV bij de supportersvereniging die nogal verbaal uit de hand liep. Hoe heeft u deze ALV meegemaakt?

Tja… die ALV in 2000… Het was niet een van de fijnste vergaderingen die ik heb meegemaakt. Ik heb tijdens die vergadering impulsief gezegd dat ik nog 3 jaar als voorzitter door wilde gaan, en dat ik per jaar zou gaan bekijken of ik nog voorzitter van de SV wil zijn. Dit heb ik ter plekke besloten. Normaal overleg ik dit soort zaken met mijn vrouw Tineke, maar bij die vergadering besloot ik dit te zeggen. Aan de hele vergadering heb ik trouwens een nare bijsmaak overgehouden. Ik kreeg van te voren signalen te horen dat een bepaalde groep mij eruit wilde wippen. Iemand heeft mij toen gebeld en gezegd dat men alles zou doen om dit te voorkomen, men wilde handtekeningen, etc. gaan verzamelen om mij als voorzitter te houden. Ik heb gelijk tegen deze persoon gezegd dat ik mezelf afzijdig zou houden van dit soort acties, ik vind dat iedereen een eerlijke kans verdient. Ik had er echter wel een heel naar gevoel over, en ik was best wel emotioneel hierover. Voor mijn gevoel deed ik het als voorzitter goed, maar opeens krijg je zoiets over je heen. Dat heeft mij toch wel pijn gedaan.

Wat ik toch wel positief vond, is dat deze groep mensen, die mij eruit wilde wippen, meldde dat dit niet tegen mij persoonlijk bedoeld was en dat ik veel goede dingen heb gedaan. Dit vond ik wel netjes en wist ik ook te waarderen. Voor die vergadering werd Frans Damen naar voren geschoven als kandidaat-voorzitter van de SV. Ik had hier ook heel erg veel moeite mee, temeer omdat hij nog diezelfde week lid was geworden van de SV. Dat was een maas in ons reglement, dat we gelijk gedicht hebben in de ALV van 2001.

De vergadering zelf was heel erg. Mensen die beletten om Frans Damen zijn woord te laten doen, mensen die op een onbeschofte manier tegen hem tekeer ging.. Ik heb geprobeerd om de vergadering zo goed mogelijk te laten verlopen en om Frans zijn woord te laten doen. Op een gegeven moment moest er gestemd worden, en toen kwam ik als winnaar uit de bus, mede dankzij een grote groep supporters, die wilden dat ik aanbleef. Gelukkig hebben we Frans een functie in het bestuur kunnen aanbieden, maar hij heeft besloten om er in 2001 een punt achter te zetten.

En na uw activiteiten bij de SV?

Over maximaal 2 jaar wil ik dus stoppen met mijn voorzitterschap bij de SV, voor mij is het dan tijd om plaats te maken voor een jonger iemand met andere ideeën. Ik ben al een lijstje aan het samenstellen van mensen die geschikt voor die functie kunnen zijn. Ik ben van plan dit tijdig aan de geschikte persoon kenbaar te laten maken, en ik wil deze persoon ook mee laten lopen in deze rol. Ik zal na mijn voorzitterschap-af nog zeker naar NAC gaan. Ik zal in ieder geval NAC altijd blijven volgen, al moet ik in een rolstoel naar het stadion.

Jan, bedankt en succes bij de SV!

Martijn