Vergane Glorie: Stade du Pairay

Stade du Pairay

Naar Seraing ga je niet voor je plezier, of je moet van zware industrie of van oude stadions houden. Nou, met Stade du Pairay in Seraing kom je aan je trekken; Het ligt -net als Sclessin en Stade du Herstal- midden tussen de zware industrie en je waant je in Herstal en Seraing een kleine 100 jaar terug in, pak ‘m beet, Engeland. Wellicht dat Stade du Pairay daarom zo’n prachtig plaatje is.

Ingeklemd tussen de industrie

Wanneer je tussen alle oude en werkende steenkoolmijnen, glasfabrieken en ijzer- en staalfabrieken komt aanrijden, bedruipt je direct een bedrukkend gevoel. De vervuiling van de zware industrie is overal om je heen en je merkt gewoon dat de deprimerende sfeer effect op je heeft. Mijn gedachten schoten direct terug naar de geschiedenisboeken van de basisschool over de industriële revolutie in Engeland en ik kon me een vergelijk direct maken. Het enige dat ontbrak was de zware smog van de vervuiling, om het plaatje compleet te maken.
Seraing doet treurig aan, maar als je komt aanrijden over Rue de la Boverie dan zie je plotseling kleine stadionlampen mooi opdoemen. Je passeert iets wat op een soort van grote loods lijkt, maar de prachtige graffiti, de stadionlampen en de toegangspoorten verraden dat er hier een klein pareltje ligt. En wat voor een!

Een allegaartje van tribunes

Stade du Pairay voert je terug in de tijd. Een tijd waar in Nederland nog stadions stonden die bouwval waren, waar je met duizenden mensen dichtgepakt op een staantribune stond. Een tijd waar stadions nog een heerlijk allegaartje waren van verschillende bouwstijlen en waar je ‘iets’ proefde. Nou, dit stadion heeft dat en is een heerlijke tussenstop om op te gaan in de hele setting van zware industrie en het bouwvallige stadionnetje.

Het stadion biedt officieel plaats aan 14000 mensen. Maar door verschillende veiligheidsissues, zou het stadion in Nederland allang gesloten moeten zijn. Zo niet in België; De gevaarlijke plaatsen worden met welgeteld één klein lint en een papieren mededeling afgezet. Hupsakee, het stadion kan blijven bestaan en biedt nu plaats aan 6500 mensen.
Die mensen zitten er bij lange na niet. De club Seraing mag blij zijn als het 300 toeschouwers trekt, maar RFC Liège, dat sinds de verkoop van het befaamde Rocourt stadionloos is en sinds een paar jaar in Seraing speelt, trekt enkele duizenden toeschouwer per wedstrijd. Vooral wanneer RFC Liège haar thuiswedstrijden speelt, zie je de tribunes aardig bevolkt worden.

Enkele leuke verrassingen

Tja… Hoe kun je het stadion beschrijven? Het meest uit het oog springende is toch wel een mooie staantribune aan een van de lange zijdes. Echter, een van de korte zijdes heeft een tribune die ook nostalgie oproept; Een tribune met een Elascon overkapping (heren en dames, ken uw klassiekers!). Gaat er geen belletje rinkelen bij de term Elascon overkapping? Denk dan aan de overkappingen op de tribunes van het oude Woudestein, of de zittribunes achter de doelen van het Oosterpark. Juist, die rare UFO-vormige overkapping; Die staat nog -als een van de weinige overkappingen voor een voetbalstadion van dit kaliber- fier overeind in Seraing.
De huidige tribune achter het doel heeft overigens een kleine reis achter de boeg. Op de plaats waar nu een imposante staantribune staat, stond eerst die UFO vormige overkapping. Nadat Seraing in de jaren ’80 naar de Eerste klasse werd deze tribune afgebroken en opnieuw opgebouwd achter het doel. Sinds een klein anderhalf jaar is deze tribune echter verboden terrein vanwege instortingsgevaar. Yups, ook dit kan alleen in België; Heerlijk toch?!

In de periode van de constructie van de eerder genoemde tribune, onderging het stadion een metamorfose. Aan de straatzijde werd een flinke steile eretribune gebouwd, waarbij je het gevoel hebt met je neus op het veld te zitten. Deze tribune biedt je ook nog eens een goed zicht op de zware industrie van Seraing, die onheilspellend over het stadion waakt. Aan de overzijde werd de staantribune gebouwd (die ik in een wedstrijd bevolkt zag door enkele duizenden mensen, prachtig gezicht!) en aan de korte zijde aan de kant van de Maas staat een foeilelijk wit gebouw, dat dienst doet als thuisbasis voor de VIP’s.

Helaas is er over de geschiedenis van Stade du Pairay weinig op internet te vinden. Maar 1 ding is wel zeker: Dit stadion doet heerlijk Engels aan, is een allegaartje van tribunes en heeft, mede door de ligging aan de rand van de zware industrie, een speciale uitstraling.

Foto’s

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer