Een weekendje in Leipzig
“Toeval bestaat niet”, zongen Bassie en Adriaan ooit. Toeval of niet, maar vorige zomer ontmoette ik Henriette en Karin op een wel erg toevallige wijze tijdens het WK voetbal in Duitsland. Aangezien ik twee weken geleden toch in Duitsland moest zijn, besloot ik Leipzig weer eens met een bezoekje te vereren en beide dames op een bezoekje te trakteren. Met een flinke vertraging (lang leve werk en een druk sociaal leven!) komt dan eindelijk het beloofde verslag.
Zo gezegd, zo gedaan en donderdagochtend met Hemelvaart reed ik het noorden van Leipzig binnen. Eerst maar naar het hotel, mijn tas afdroppen en Karin opzoeken. Karin en ik hadden rond het middaguur bij de Thomaskirche afgesproken. Op de afgesproken tijdstip stond ik bij de kerk, maar geen Karin… “Hmzzz, toch eventjes mijn telefoon checken” was de raadzame gedachte. En warempel! Karin had een half uur daarvoor gebeld en een voicemail achtergelaten. Snel beluisterde ik de voicemail en ik kreeg tot mijn schrik te horen dat ze in het ziekenhuis lag, met daarbij de vermelding dat ik natuurlijk van harte welkom was.
Ik verliet dus snel het centrum van Leipzig, reed naar het ziekenhuis en meldde me bij de eerste hulp. Na enkele omzwervingen vond ik uiteindelijk de kamer waarin Karin lag (ze had een hersenshudding omdat ze een zeilmast tegen haar hoofd had aangekregen). Na een hartelijke begroeting bleek dat haar moeder ook aanwezig was; Even snel kennismaken en na flink wat bijkletsen bleek dat de uren voorbij gevlogen waren.
Tijd om naar huis te gaan, maar niet voordat ik een stukje “Bredaosche hoffelijkheid’ ten toon spreidde. Doordat Karin zonodig tegen een zeilmast moest aanlopen, had Karin’s moeder drie uur per trein erover gedaan om naar Leipzig te reizen. Aangezien ik er met mijn auto slechts een uur over zou doen, bood ik aan om Karin’s moeder thuis te brengen. Aangezien de ouders van Karin in een prachtig gedeelte van Thüringen wonen, kon ik gelijk de omgeving verkennen.
Zo gezegd, zo gedaan en de volgende dag pikte ik Karin’s moeder bij, de inmiddels uit het ziekenhuis ontslagen, Karin op. Na een leuke rit zette ik de moeder van Karin thuis af en gaf zij mij enkele tips om bepaalde plaatsen te bezoeken. Mijn eerste bestemming zou het kasteel van Dorndorf zijn, waar onder andere Goethe heeft gewoond. Het complex van drie kleine kasteeltje is leuk om te zien en het uitzicht vanaf de burcht is indrukwekkend te noemen. Na het kasteel en de plaatselijke kerk bezocht te hebben, ging ik op weg naar mijn volgende bestemming: Camburg.
Camburg is een leuk, klein stadje waar de tijd stil lijkt te hebben gestaan. Een kasteel en een centrum vol met oude huizen is natuurlijk een heerlijk plaatje om eens vanaf een terrasje te bekijken. Dus zette ik me neer op een stoel op de markt van Camburg en genoot ik van de omgeving en de heerlijke zon.
Na een korte wandeltocht door Camburg ging ik naar mijn laatste plaats die ik wilde bezichtigen; de Dom van Naumburg. Deze indrukwekkende kerk ligt in een oude kloostercomplex. Nadat ik mijn auto had geparkeerd (en bijna een Duitse jongen omvergereden te hebben, oeps!) wandelde ik de kloostertuin binnen en waande ik me ook hier in de middeleeuwen. Ik besloot vervolgens de kerk in te gaan (die iets groter is dan de Grote Kerk in Breda) en liep me daar ook te vergapen aan de pracht en de (opvallend veel Joodse en Heidense!) symboliek van deze kerk. Een dag de toerist uit te hangen kan ook vermoeiend zijn, dus besloot ik terug te gaan naar Leipzig.
De vrijdagavond spraken Karin en ik weer af en we besloten een lekker terrasje in Leipzig te pakken. Na een leuke tijd, met een lichte wandeling door Leipzig, besloten we terug naar huis te keren. Teruglopend naar de auto gaf ik Karin de sleutels van mijn auto, zodat ze ook eens kon crossen in een echte auto. Na heelhuids bij het studentencomplex aangekomen te zijn, begon ik -het inparkeerwonder- Karin uit te dagen om mijn auto heelhuids achteruit in te parkeren. Vijf seconden later deed ik vertwijfeld de autodeur open. “Arrgghhh, dat meen je niet!” dacht ik verbaasd. Waar ik normaal loop te klungelen, had mevrouw eventjes de auto haarfijn en haarrecht ingeparkeerd. Of de brede grijns op haar gezicht kwam door de pret of door de overduidelijke aantasting van mijn mannelijkheid, laat ik maar verstandelijkerwijs in het midden. Buiten de auto praatten we nog eventjes na en na verloop van tijd namen we afscheid van elkaar en besloot ik terug richting het hotel te karren.
De volgende dag stond de ontmoeting met het kersverse echtpaar Henriette en Alexander op het programma. Aangezien ik tegen 1000u het hotel al uit was, slenterde ik van 1030u tot 1230u door de straten van Leipzig, pakte ik uitgebreid een terrasje bij de Nicolaikirche en kocht ik enkele verjaardagscadeaus voor een vriend van me.
Uiteindelijk was de afgesproken tijd daar en ik besloot richting de Augustusplatz te lopen. Daar aangekomen ontmoette ik Henriette voor de tweede maal in Leipzig (Alexander zou later komen) en besloten we snel een terrasje te pakken om eens goed bij te praten. Ondertussen was haar man Alexander ook gearriveerd en we namen een overheerlijke lunch tegenover het Oude Raadhuis van Leipzig. Nadien moest Alexander helaas afscheid nemen en besloten Henriette en ik een lekkere wandeltocht door Leipzig te ondernemen. Als een volleerde en gediplomeerde gids, loodste Henriette me langs de diverse gebouwen, de bibliotheek, het Amerikaanse consulaat en de parken. Dat we niet alleen over Leipzig praatten begrijp je natuurlijk wel.
Helaas was de ontmoeting veel te kort en ik besloot tegen een uur of 1500u terug naar Nederland te karren. Ik dacht slim te zijn door de A38 te nemen; een nieuwe snelweg die tussen Leipzig en Kassel is aangelegd. Tijdens de tocht naar huis bleek echter dat er toch wat kleine stukjes in die snelweg ontbraken, zodat ik tegen 2100u pas thuis was.
Na wat aardbeien bij een vriend en zijn vriendin geroofd te hebben en een verjaardag van een vriend bezocht te hebben, plofte ik rond zondagochtend 0200u in mijn bed en viel ik direct in slaap. Buitenlandse tripjes zijn altijd leuk; Bedankt Karin en moeder, Henriette en Alexander!