Een paar leuke dagen in Londen

Zo, de eerste paar dagen Engeland zitten erop. De boot van Calais naar Dover heb ik overleefd, het links-rijden ging verbazingwekkend goed en de afgelopen dagen heb ik lekker de hoofdstad van Engeland kunnen ontdekken. Natuurlijk konden historische plekken zoals de Big Ben, St. Paul’s Cathderal en andere dingen niet ontbreken, maar ook leuke wandeltochten door Notting Hill, Kensington en andere gedeeltes van Londen waren erg geslaagd te noemen. Een goed begin van de vakantie dus!

Om bij het begin te beginnen: Londen was niet helemaal een toeristisch tripje voor me. Er wonen enkele vrienden en kennissen van me in Londen en een goede maat van me zou uit Brazilië overvliegen (samen met zijn vriendin) naar Londen. Ik sliep in Kensington, een leuke typisch Engelse wijk die anderhalve eeuw gebouwd is. Als je door de straten loopt, waan je jezelf in een typisch Engelse wijk: Hoge statige huizen, met rode bakstenen, de typische ijzeren hekjes voor de huizen, prachtige boompartijen en leuke winkels. Wissel dat af met het typisch Engels gebabbel van de mensen en een prettige sfeer en je weet: Al het goeds wat een leuke wijk in zich kan hebben. Net onder Kensington ligt ook de wijk Chelsea, waar de gelijknamige voetbalclub speelt. Tijd dus om er een kijkje te nemen, vooral als de derby tegen Fulham FC op de planning staat.
Vroeger had ik veel met de hoogste Engelse voetbalklasse, de Premier League, dat is tegenwoordig anders. De hoge toegangsprijzen van de clubs jagen de mensen de stadions uit en dagjesmensen (zoals ik, ik beken het) met geld hebben de plaatsen van deze mensen ingenomen. Tel daarbij de over-gecommercialiseerde zaken er rondom heen op, en de magische sfeer van voor de jaren ’90 heerst er totaal niet meer. Dat zag je overduidelijk bij Chelsea, waar ik soms het gevoel kreeg dat Chelsea ergens in Azië of Rusland was neergestreken: Erg veel toeristen vanuit die regio. Leuke is wel dat Fulham nog zo’n typisch Engels clubje is, met een aardige aanhang. Die aardige aanhang kwam ook met een grote groep bij het stadion aan, wat weer leidde tot een hoop gezang over en weer. De wedstrijd zelf was een beetje ‘mwa’. Nadien heb ik de metro gepakt en ben ik langs onder andere Battersea Station gegaan; Een oude elektriciteitscentrale in Londen. Aangezien ik de volgende dag een hoop te doen had, ben ik vroeg mijn bed ingedoken.

De volgende dag stond namelijk in het teken van oude bekenden weer zien. In de ochtend had ik met de zus van Nicolas (de maat uit Brazilië afgesproken) en we zouden vervolgens hun Franse familie van Pancras station ophalen. Zo gezegd zo gedaan en vanuit het huis van de zus zijn we lekker naar St. Pancras Station gelopen. Na leuk bijgepraat te hebben met die zus en na de familie opgehaald te hebben, zijn we lekker langs enkele hoogtepunten in Londen gegaan. Natuurlijk mochten de Big Ben, de Milennium Brigde, Harrod’s en St. Paul’s Cathedral niet ontbreken. In de middag hebben we lekker in Notting Hill gelunched, waarbij Nicolas zich ook bij ons voegde. En passant maakte Nicolas ook nog eens bekend dat hij ging trouwen en meldde hij dat ik zijn getuige was. Goh, even van tevoren vragen hoort er ook niet meer bij 😉 Een voordeel wel: In 2014 mag ik weer naar Brazilië toe. Het samenzijn van de familie en het leuke huwelijksnieuws zorgde ervoor dat het een geslaagde middag in een leuke pub was en de tijd vloog om. Zo erg, dat het al snel avond was en we nog even door de parken van Kensington en Notting Hill zijn gaan lopen. Terwijl we de familie op St. Pancras Station afzette, smeedden we de plannen voor de volgende dag.

De volgende dag zou ik met de aankomende vrouw (Viviane) van Nicolas een dagje op pad gaan. Aangezien ik nu Londen expert ben, leidde ik haar rond langs de Big Ben, de Milennium Eye en langs Westminster Abbey. Vervolgens zijn we naar Buckingham Palace gelopen om de wisseling van de wacht te bekijken. Ik verwachtte er veel van, maar de wisseling was een grote teleurstelling. Je ziet wat rode poppetjes aan komen lopen, de wisseling vindt plaats achter een hele grote mensenmassa en vervolgens zie je de rode poppetjes weer weglopen. Als je het echt wilt zien, dan schijn je om 8u ’s ochtends al een goed plekje te moeten claimen.

Nadien zijn we doorgegaan naar St. Paul’s Cathedral, waar Viviane en ik een hapje hebben gegeten in het restaurant van Gordon Ramsey. Het restaurant is leuk aangekleed, puilt uit van de rijke bankiers van het Londense zakendistrict en de prijsverhouding is daar ook naar. Helaas was de kwaliteit van het eten zeer slecht. De salade smaakte nergens naar en een kleine 20 pond armer verlieten we het restaurant. Nadien zijn we naar de winkels van Oxford Circus gegaan. Hier vind je alle grote winkelketens in een straal van 2 km. Drukte, decadentie en hoge prijzen. Je moet er maar van houden. Die avond eindigde met enkele gezamenlijke vrienden in een leuke Engelse pub. Een erg leuke afsluiter van een leuke hernieuwde kennismaking met Londen!