Een nieuw appartement!… Bijna dan

Op zoek naar een appartement

`Martijn, vanavond kun je naar je appartement toe!` roept Bharathi enthousiast naar me toe. Eindelijk mijn eigen honk in het hectische Bangalore. Vanmiddag dus snel de koffers gepakt, uitgecheckt uit het hotel en naar het appartement in de wijk Langford gegaan. Daar aangekomen bleek echter dat het betrekken van het appartement een lastigere zaak was dan gedacht. De eigenaar bleek niet van mijn komst op de hoogte te zijn en in allerijl werd een tijdelijk vervangend appartement geregeld. Ach, kan gebeuren…

Het tijdelijke appartement ligt midden in een wijk waar blijkbaar flink wat Islamieten wonen. Islamitische kledij en uitingen zijn in dit gedeelte normaal en een kleine 2 uur geleden hoorde ik zelfs een oproep tot het gebed door de wijk schallen. Het is tegenstrijdig, omdat je India totaal niet associeert met de Islam. Toch telt India een kleine 75 miljoen Islamieten, en is de Islam daarmee de grootste minderheidsgodsdienst in India. De Islam wordt in India gezien als een vooruitstrevende godsdienst en de bekende mensen in Bollywood (de Indiase filmindustrie) die Islamitisch zijn schijnen een flink vooruitstrevende en moderne uitstraling te hebben op de rest van India. Ook tijdens het weekendbezoek aan de Gumbaz kwamen Sumeet en ik ook in gesprek met een geleerde die de gebeden in de moskee leidde. Het was leuk om te zien met wat voor openheid en enthousiasme deze meneer ons te woord stond.

Het openhartige ligt ook in de aard van de Indiase mensen die ik tot nu toe gesproken heb. De mensen vragen altijd, in mijn ogen oprecht, hoe het met je gaat en lijken veel te investeren in een relatie met de ander. Ik vind het leuk om te zien dat dit in iedere laag terugkomt; van de schoonmaker tot de vice president.
Een ander leuk iets is het (bij)geloof van de Indiase Hindoestaan. Binnen het Hindoeïsme zijn er een ontelbaar aantal goden, die allemaal een bepaald gebied hebben waartoe mensen kunnen bidden en/of offeren. Zo schijnt het in bepaalde gebieden in India normaal te zijn om examens te beginnen met een gebed of een offer aan de god Vidya Saraswati (god van onder andere onderwijs). Ook kreeg ik verhalen te horen dat dit in het bedrijfsleven ook terugkomt. Zo schijnen afdelingen, die bijvoorbeeld met een nieuwe klus beginnen, dit soort gebeden en/of offers ook te brengen en daar speciaal een dag(deel) voor uit te trekken. Ik heb me laten vertellen dat dit ook bij de Indiase en Hindoestaanse collega`s in Bangalore heeft plaatsgevonden, om de steun van de betreffende god tijdens een project te verkrijgen.

Ik weet niet of mijn directe Indiase collega`s, die ik nu aan het trainen ben, dit ook hebben gedaan, maar de zaken gaan gelukkig goed met de kennisoverdracht. Op wat kleine cultuurverschillen na pakt iedereen de nieuwe stof vol enthousiasme op en leidt alles tot zeer scherpe vragen en leuke discussies. Tijdens deze discussies word ik ook weleens getriggerd en vind ik het erg leuk om te zien dat er aan beide kanten aan kennisverbreding en kennisverdieping wordt gedaan.
Een kennisverbreding die ik ook nog wil gaan doen is een stuk van de uitgebreide Indiase keuken onder de knie proberen te krijgen. Gelukkig heeft Suneela (een directe collega) al toegezegd om me mee te helpen, dus ik ben erg benieuwd met wat voor recepten dat ze komt aanzetten. Ondanks dat de Indiase gerechten overheerlijk zijn, had ik gisteren een gerecht, waar de tranen in mijn ogen sprongen.

Ik zat samen met de Nederlandse collega in het hotel te eten, toen ik een heerlijk ruikend gerecht voorgeschoteld kreeg. Tijdens het praten over auto`s, mijn bizar avontuur in Dordrecht van een maand geleden (ik kreeg deze week van mijn ouders te horen dat de politie een brief had teruggestuurd dat ze mijn klacht in behandeling hebben genomen) en wat andere zaken, pakte ik mijn vork, prikte ik gretig in het eten en nam ik een grote hap. Direct na de hap voelde ik de hitte naar mijn hoofd stijgen, moest ik flink hoesten en sprongen de tranen in mijn ogen. Het hele plaatje moet komisch geweest zijn, want de bedienden van het restaurant konden hun lach namelijk niet inhouden.

Mede vanwege dit besloot ik het vandaag maar rustig aan te doen. Vanmiddag op het kantoor heb ik wat lichte Indiase gerechten op en zojuist ben ik naar een Chinese walk-in gegaan voor wat noodles. Ik heb voor morgenochtend ook wat jam en brood ingeslagen, zodat ik de maaltijd lekker Europees kan beginnen. Maar eerst… Dromenland lekker opzoeken. Trusten!

Copyright 2003 - 2021 by Martijn Mureau, all rights reserved. For use of this website, please refer to the pro-claimer